Είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις ένα συγκρότημα στην ακμή του, όταν έχει εδραιωθεί ση συνείδηση του κοινού, έχει αποκτήσει αναγνώριση και έχει φτάσει στο απόγειο της δημιουργικότητάς του. Αυτή η πρόταση χαρακτηρίζει σαφέστατα τους Ελβετούς Gotthard, ένα από τα καλύτερα Ευρωπαϊκά γκρουπ αυτή τη στιγμή, που είχαμε την τύχη να απολαύσουμε…
Τη συναυλία άνοιξαν οι King Dragon, τους οποίους δεν πρόλαβα, αφού δεν περίμενα ότι η συναυλία θα άρχιζε στην ώρα της! Από όσα άκουσα όμως άφησαν γενικά καλές εντυπώσεις, πράγμα σημαντικό για ένα support.
Οι Gotthard έδειξαν τις προθέσεις τους από την αρχή. Καλοστημένοι, δεμένοι, με τον frontman Steve Lee να ελέγχει το κοινό, το “All We Are” που άνοιξε το live ήταν απολύτως ενδεικτικό για το τι θα επακολουθούσε. 2 ώρες περίπου με το καλύτερο υλικό των Ελβετών, όπως μπορεί κανείς να το δει και στο DVD “Made In Switzerland”. Η διασκευή στο “Hush” των Deep Purple, το “Top Of The World”, “Dream On”, “Anytime”, “Lift U Up” και φυσικά το “Immigrant Song”, το οποίο άφησαν για το δεύτερο encore ήταν τα highlights μιας πάρα πολύ καλής συναυλίας που σίγουρα άξιζε τα 30 Ευρω.
Το μόνο δυσάρεστο ήταν η προσέλευση του κόσμου. Όχι, το club δεν ήταν άδειο, ήταν μισο-γεμάτο. Για αυτό το συγκρότημα θα έπρεπε να είχαν ενδιαφερθεί τουλάχιστον άλλα 300 άτομα. Από κάπου ακούστηκε η ιδέα του φεστιβάλ με Bonfire, Winger και Gotthard. Δεν ξέρω αν αυτή θα ήταν η λύση για ένα γεμάτο Gagarin, αφού έτσι θα ανέβαινε και η τιμή του εισιτηρίου.
Το σίγουρο είναι πως σε μια εποχή που κυνηγάμε τις καλές, φορμαρισμένες μπάντες, που δεν έχουμε ξαναδεί, πρέπει να υποστηρίζουμε, αλλά και να προωθούμε αυτές τις συναυλίες, αντί να παραπονιόμαστε ότι βλέπουμε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια. Έτσι, ενθαρρύνουμε και τους διοργανωτές να τολμήσουν κάτι παραπάνω.
Οι Gotthard πάντως τα έδωσαν όλα για να εισπράξουν την αγάπη και τον ενθουσιασμό του κοινού. Ο Steve Lee επικοινωνούσε με τον κόσμο, ήταν κινητικός, ξεσήκωνε, έκανε τους πάντες να τραγουδήσουν, ενώ η ερμηνεία του ήταν καταπληκτική. Η φωνή του, με την χαρακτηριστική βραχνάδα βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση. Στις κιθάρες ο Leo Leoni στα αριστερά κατέθεσε τα poser διαπιστευτήριά του σολάροντας ακόμα και πίσω από την πλάτη! Στην άλλη άκρη, ο καραφλός Freddy Scherer ήταν πιο συμμαζεμένος και σεμνός, ενώ δίπλα του ο Marc Lynn στο μπάσο και πίσω τους ο drummer Henna Habberger έδιναν την ενέργεια και το ρυθμό για το απολαυστικό θέμα που παρακολουθήσαμε.
Πιστεύω ότι όλοι έμειναν ευχαριστημένοι από την απόδοση του συγκροτήματος και από το show που μας προσέφερε. Πολλές και οι γυναικείες παρουσίες που ομόρφυναν ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα…
κείμενο, φωτογραφίες
Γιάννης Δόλας
