Αυτή η μέρα άργησε να αποκτήσει προσωπικό ενδιαφέρον, καθώς τα ονόματα που με ενδιέφεραν, ξεκινούσαν μετά τις 16.45 με τους αμερικανούς Godsmack. Και μόνο αυτούς να είχα δει live όλη μέρα, θα ήμουν γεμάτη. Βέβαια ακλούθησαν πολλά ακόμα που είδα και θα ξανάβλεπα και 10 φορές ακόμα. Το show κράτησε δυστυχώς μόνο 50’ και δεν κατάλαβα πόσο  γρήγορα πέρασαν. Η μπάντα ήταν ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ με τον Sully Erna να δίνει το καλύτερο του εαυτό , όχι μόνο ως τραγουδιστής αλλά και ως drummer. Έπαιξε δυο κομμάτια ταυτόχρονα με τον Shannon Larkin με τα drums στημένα δίπλα δίπλα και τα χέρια τους να είναι σχεδόν τέλεια  συγχρονισμένα , με ελάχιστες αποτυχημένες απόπειρες του SULLY να πιάσει τη μπαγκέτα στον αέρα. Πάντως κέρδισε τη προσοχή μου και ως τραγουδιστής και ως drummer.
1000hp , Cryin’ Like a Bitch ,Awake ,Something Different ,Keep Away ,Voodoo ,Batalla de los Tambores ,Whatever ,I Stand Alone

Godsmack

Δεν υπήρξε χρόνος για ξεκούραση. Ήδη είχαμε προθερμανθεί αρκετά και στη σκηνή βγήκαν οι Five Finger Death Punch. Δεν κατάφερα να τους παρακολουθήσω δυστυχώς όσο θα  ήθελα, μιας και προσπαθούσα σε όλη τη συναυλία να γλυτώσω από το να πέσει κάποιος πάνω μου κατά τη διάρκεια του crowd surfing ,το οποίο δεν τελείωνε  ποτέ. Κατά τη διάρκεια του live και με το που ξεκίνησαν να παίξουν το ’’Βurn It Down’’, o ήχος σταμάτησε να βγαίνει στο κοινό και μόνο η μπάντα άκουγε τι έπαιζε. Ευτυχώς ένας από το crew των FFDP ενημέρωσε το συγκρότημα ότι έπρεπε να σταματήσουν να παίζουν. Πρώτη αντίδραση του Ivan Moody (Ghost) ήταν να γυρίσει τα μόνιτορ στο κοινό και να πει ανέκδοτο. Η αυθόρμητη αντίδραση του στο ατυχές  αυτό γεγονός , τους έκανε όλους να πωρωθούν ακόμα περισσότερο. Το πρόβλημα λύθηκε σε ελάχιστα λεπτά και η μπάντα ξαναέπαιξε το κομμάτι ,δημιουργώντας αμέτρητα crowd surfing και pits για άλλη μια φορά. Ίσως μια από τις καλύτερες μπάντες του φεστιβάλ και σίγουρα μια μπάντα που σε μερικά χρόνια θα είναι headliners της μέρας. Ευτυχώς έχουν λαμπρό μέλλον και σίγουρα θα τους δούμε πολλές φορές ακόμα.

Under and Over It, Burn It Down, Hard to See, Lift Me Up ,Bad Company (Bad Company ),Burn MF ,Coming Down ,Never Enough, Encore: The Bleeding ,The House of the Rising Sun (traditional] song)

FiveFingerDeathPunch
Δεν πρόλαβαν  να περάσουν ούτε 5 λεπτά ξεκούρασης και στη δίπλα κεντρική σκηνή εμφανίστηκε ο Alice Cooper παρέα με τους Ryan Roxie, Nita Strauss, Tommy Henriksen  και Glen Sobel. Ένα φανταστικό show από τον πρίγκιπα του σκότους με όλα τα τρικς που αγαπήσαμε. Αποκεφαλισμοί, σέξι κακές νοσοκόμες, Frankenstein  μεγάλων διαστάσεων και πολλά ακόμα ενώθηκαν σε μια ώρα απόλυτης διασκέδασης για της ακοή και την όραση. Η επιλογή των τριών κιθαριστών έδωσε άλλη χροιά στη πιο hard rock συναυλία της μέρας. Ο Alice αν και αρκετά μεγάλος ηλικιακά δεν έχει χάσει ακόμα αυτό που τον κάνει τόσο μεγάλο μουσικά. Σε αντίθεση με πολλές μπάντες του ίδιου επιπέδου που δεν ακούγονται  και δεν βλέπονται πια live.
The Underture ,Department of Youth, No More Mr. Nice Guy, Under My Wheels ,Billion Dollar Babies ,Hey Stoopid, Dirty Diamonds,Welcome to My Nightmare,Go to Hell ,Feed My Frankenstein ,Ballad of Dwight Fry ,Killer, I Love the Dead ,I’m Eighteen, Poison ,Encore: School’s Out
AliceCooper    

Επόμενο μεγάλο όνομα της βραδιάς, η γνωστή και μη εξαιρετέα heavy metal μπάντα Judas Priest. Με  τον Richie Faulkner, έναν αρκετά άξιο κιθαρίστα, αρκετά πιο νέο και ορεξάτο από την υπόλοιπη μπάντα. Για μένα ήταν το κερασάκι στην τούρτα, που με κόλλησε να χαζέψω τη μπάντα τόση ώρα, σε αντίθεση με τον Halford, o οποίος με τρομερή δυσκολία τραγουδούσε τους στίχους ασμάτων, όπως το “Victim of Changes” ή “Hell Bent for Leather”. Το πιο ενδιαφέρον σημείο της βραδιάς ήταν οι λατρεμένες στιλιστικές εμφανίσεις της μπάντας και το όλο στήσιμο του live, που με καλό ή κακό ήχο δεν έπαιρνες εύκολα τα μάτια σου από πάνω τους μετά από λίγο. Το σετ ήταν σωστά επιλεγμένο και απευθυνόταν σε όλους, άσχετα με τι χρονολογία άρχισαν να τους ακούνε.

War Pigs(Black Sabbath song), Battle Cry, Dragonaut, Metal Gods, Devil’s Child, Victim of Changes, Halls of Valhalla, Turbo Lover, Redeemer of Souls, Beyond the Realms of Death, Jawbreaker, Breaking the Law, Hell Bent for Leather, Encore:,The Hellion, Electric Eye, You’ve Got Another Thing Comin’, Encore 2: Painkiller, Living After Midnight, Beginning of the End

JudasPriest
Tο line up του Σαββάτου κλείνει  με τους Slipknot και τη βασική μπάντα για την οποία έγινε sold out η μέρα, όπως φάνηκε από τον κόσμο που τους περίμενε. Μια μπάντα που έχει κερδίσει τρομερή προβολή, κυρίως λόγω εμφάνισης. Σίγουρα η ιδέα με τις μάσκες, αλλά και τα έξτρα μέλη έκαναν αυτή τη μπάντα αρκετά ξεχωριστή και αγαπητή, κυρίως στο νέο μεταλλά που δεν μεγάλωσε με παλιό hard rock & heavy metal.Η μπάντα πάντως είναι από τις πιο άξιες που έχω δει live και καταφέρνει να ξεσηκώνει το κοινό της με κάθε κόστος(μελανιές, ξεβίδωμα λαιμού και άλλες απώλειες).Το show φυσικά περιλάμβανε από ανυψωτικές πλατφόρμες μέχρι φωτιές. Παρολαυτά δεν πλησίασε καν το τι είχαν ετοιμάσει οι KISS τη προηγούμενη μέρα.
XIX ,Sarcastrophe, The Heretic Anthem, Psychosocial, The Devil in I, AOV, Vermilion, Wait and Bleed, Killpop, Before I Forget, Duality, Eyeless, Spit It Out, Custer
Encore: 742617000027, (sic), People = Shit, Surfacing, ‘Til We Die

Μαρίζα “Crash”

Slipknot