Σαν αυθεντικό παιδί των 90ς, αγάπησα τους Grave Digger από τη στιγμή που τους ανακάλυψα μέσω του Heart of Darkness το μακρινό 1995. Ήταν αναμφίβολα ανάμεσα στους ήρωες που κράτησαν το Ευρωπαϊκό metal στον αφρό. Χέρι-χέρι με τους Gamma Ray, Stratovarius, Rage, Helloween κλπ. κυκλοφόρησαν σημαντικούς δίσκους επιδεικνύοντας παράλληλα μεγάλη συναυλιακή δραστηριότητα. Τα χρόνια πέρασαν και παρόλο που αυτές οι μπάντες συνέχισαν με αμείωτους ρυθμούς, το ενδιαφέρον μου σε ότι αφορούσε την δισκογραφική παραγωγή τους, ατόνησε. Αυτό βέβαια δεν είχε να κάνει με λόγους ποιότητας αλλά κυρίως με την τρομακτική αύξηση του όγκου της παραγωγής και τη διεύρυνση των μουσικών μου ορίων και γνώσεων. Έχασα λοιπόν την επαφή με το υλικό των Grave Digger κάπου στο 2007 και το Liberty or Death. Φτάνουμε λοιπόν στο 2017 και καλούμαι να ακούσω νέο άλμπουμ της μπάντας μετά από 10 χρόνια. Δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω αλλά για ένα πράγμα ήμουν σίγουρος. Ο Νεκροθάφτης δεν υπήρχε περίπτωση να παραβεί τις θεμέλιες μουσικές σταθερές του. Και φυσικά δικαιώθηκα από το πρώτο κιόλας λεπτό. Τα δέκα χρόνια διαγράφηκαν με μιας και μεταφέρθηκα στο παρελθόν όπου ένα καινούργιο άλμπουμ Grave Digger θεωρούταν ένα σημαντικό γεγονός. Πάντα ανάμεσα στους Accept και τους Judas Priest, το Healed By Metal είναι ένα ακόμα βήμα πάνω στη γνώριμη ρότα που ακολουθεί το γκρουπ τουλάχιστον από την εποχή της επανασύνδεσης και μετά. 40 συμπαγή λεπτά ατόφιου heavy metal. Καμία καινοτομία, κανένας νεωτερισμός, καμία υποχώρηση. Μια ξεροκέφαλη γεροπαρέα που γνωρίζει πολύ καλά πώς να υπηρετεί τη μουσική που αγαπάει και σέβεται το κοινό που την ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια.
Το Healed By Metal αποδείχτηκε ένα υπέροχο ταξίδι στο χρόνο το οποίο ανέσυρε αναμνήσεις και προκάλεσε έντονη νοσταλγία. Τελικά υπάρχουν κάποια πράγματα που ξέρεις ότι δεν θα σε προδώσουν ποτέ και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό.
