Η υπέρτατη πρόκληση του να γράφεις ένα instrumental άλμπουμ είναι να είναι προσιτό στον απλό ακροατή που δεν είναι απαραίτητα κιθαρίστας και μπορεί να βρει ένα ενδιαφέρον στο να το ακούει. Προφανώς, σε μια τέτοια προσπάθεια οι γνώστες της μουσικής και δη της κιθάρας θα μετρήσουν νότες, θα αναλύσουν τεχνικές, ταχύτητες κλπ. Οι κοινοί θνητοί που δεν ενδιαφέρονται για το πόσες φορές τα δάχτυλα μπορούν να πατήσουν τις χορδές σε ένα λεπτό θα αναζητήσουν το συναίσθημα, την έμπνευση, ακόμα και κάτι πιασαρικο που θα τους μείνει στο μυαλό, θα τους κάνει μια έντονη εντύπωση ώστε να ακούσουν το άλμπουμ παραπάνω φορές από την πρώτη.
Τυπικά και μια σύνθεση χωρίς στίχους και φωνητικά είναι τραγούδι απλά στην περίπτωση μας το ρόλο του αφηγητή παίρνει η κιθάρα και οι μελωδίες. Η φαντασία και η έμπνευση του παίχτη είναι η πυξίδα που οδηγούν τον ακροατή.
Ο Gus είχε αναφέρει αρκετές φορές την πρόθεση για ένα τέτοιο άλμπουμ. Στην πρώτη του απόπειρα θα λέγαμε ότι τα καταφέρνει αρκετά καλά κεντρίζοντας το ενδιαφέρον τις περισσότερες φορές. Ο ήχος που ακολουθεί είναι ο γνώριμος που έχει αναπτύξει στους Firewind με την προσθήκη και κάποιων πιο μοντέρνων στοιχείων στα βασικά riffs. Δεν διστάζει να πιάσει και ακουστική κατεβάζοντας τους ρυθμούς, ενώ η ηλεκτρική που ακούγεται στο πρώτο επίπεδο βγάζει την πιο ευαίσθητη πλευρά του. Ακόμα στο “Night Rider” εισάγει ένα synthwave μοτίβο που αποτελεί τη βάση για την ανάπτυξη της σύνθεσης η οποία δεν στερείται του heavy στοιχείου.
Γενικά, αποφεύγονται οι απόπειρες εντυπωσιασμού, κυριαρχεί η ουσία και όλα όσα ακούγονται εξυπηρετούν κάποιο σκοπό.
Η έκδοση συνοδεύεται και από δεύτερο δισκάκι, το οποίο ουσιαστικά είναι το digital EP που είχε κυκλοφορήσει πρόσφατα με αποσπάσματα από την εμφάνιση του Gus με τον Dennis Ward και τον Joe Nunes στη Βουδαπέστη. Περιέχει τραγούδια από το “Fearless” και μια διασκευή στο “Cold Sweat” των Thin Lizzy.
