Μα που ήταν αυτή η μπάντα τόσα χρόνια και δεν τους είχα ανακαλύψει; Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη μετά τα πρώτα λεπτά ακρόασης του άλμπουμ. Και ξέρετε στις μέρες γίνεται ολοένα και πιο σπάνιο να ανακαλύπτεις καινούρια συγκροτήματα που να σε εντυπωσιάζουν.

Οι Gygax μας έρχονται από το Ventura της Καλιφόρνια και σχηματίστηκαν ενώ ακόμα ο μπασίστας/τραγουδιστής Eric Harris και ο κιθαρίστας Bryant Throckmorton ήταν ακόμα μέλη των Gypsyhawk. Σαν φανατικοί του κλασσικού επιτραπέζιου “Dungeons And Dragons” πήραν το όνομά τους από τον δημιουργό του παιχνιδιού Ernest Gary Gygax. Αυτό είναι το τρίτο άλμπουμ του συγκροτήματος μετά τα “Critical Hits” και το “2nd Edition”.

Το στυλ τους είναι κλασικό rock δεκαετίας ’70 με διπλές φονικές κιθάρες, μελωδίες, επικά σόλο και ευφάνταστο παίξιμο γενικά. Οι επιρροές τους πρέπει να αντλούνται από όλο το φάσμα του rock αν και οι ίδιοι αναφέρουν μόνο τους Thin Lizzy και τους Deep Purple. Προσωπικά μου θύμισαν και τους Moxy, ενώ τα φωνητικά με πήγαν απευθείας στους αγαπημένους μου Σουηδούς Marvel, αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία. Αυτό που μετράει είναι ότι θυμάσαι τα κομμάτια και ενθουσιάζεσαι όταν τα ακούς πρώτη φορά. Φυσικά, δεν επινοούν τον τροχό, ούτε αυτά που παίζουν θα τα ακούσετε για πρώτη φορά, αλλά το στυλ, η αισθητική, οι ιδέες και τα τραγούδια θα σας κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος τους “High Fantasy”.

Θα τους παρακολουθώ στενά!