Μεγάλη απογοήτευση! Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να μασάμε τα λόγια μας και να κάνουμε εισαγωγές για να μετριάσουμε το τελικό αποτέλεσμα. Ανήκω στη συντριπτική μερίδα εκείνων των οπαδών που θεωρούσαν τους H.E.A.T. σαν το κορυφαίο συγκρότημα από τη νέα γενιά των hard rock σχημάτων η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων πρόερχεται από τη Σκανδιναβία. Κάθε τους δουλειά μέχρι το “Address The Νation” (αντικειμενικά) αλλά και για μένα προσωπικά μέχρι και το “Tearing Down The Walls” ήταν εξαιρετική και όλα έδειχναν ότι…ο ουρανός ήταν το όριο για τους Σουηδούς. Δυστυχώς, το “Into The Great Unknown” μας υποχρέωσε σε ανώμαλη προσγείωση.
Ίσως κάποιοι εντόπισαν τα πρώτα ψήγματα «εφησυχασμού» και στασιμότητας με το “Tearing Down The Walls”. Δεν με χάλασε τότε η πιο μοντέρνα προσέγγιση αφού τα κομμάτια ήταν πάρα πολύ καλά. Τι έχουμε όμως εδώ με το “Into The Great Unknown”; Ηχητικά είναι πάλι εξίσου μοντέρνο και ίσως ακόμη πιο pop σε σχέση με τον προκάτοχό του. Το μεγάλο πρόβλημα εντοπίζεται στις συνθέσεις οι οποίες σου δίνουν την εντύπωση ότι γράφτηκαν στο πόδι και χωρίς κανένα ίχνος έμπνευσης. Και το οξύμωρο της όλης υπόθεσης είναι ότι η αρχή έγινε με δύο το λιγότερο ελπιδοφόρα κομμάτια.
Το “Bastard of Society” είναι ένα φανταστικό, εναρκτήριο κομμάτι που στυλιστικά βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε “Address The Nation” & “Tearing Down…”. Η συνέχεια με το “Redefined” είναι αρκετά καλή με την πιο pop αισθητική να κάνει για πρώτη φορά στο δίσκο την εμφάνισή της και να μη μας χαλάει καθόλου αφού το κομμάτι είναι πάρα πολύ καλό. Και από εκεί και πέρα το απόλυτο χάος! Δεν πίστευα στα αυτιά μου και αδυνατούσα να πιστέψω ότι οι H.E.AT. ήταν ικανοί για ένα τόσο κακό συνονθύλευμα συνθέσεων. Μάλιστα, τραγούδια σαν το “Shit City” και “Do You Want It?” είναι ερασιτεχνικής κατηγορίας και θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν γραφτεί από μία σχολική μπάντα που τώρα ξεκινάει τα πρώτα, μουσικά της βήματα.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια!
Θα συνεχίσω να στηρίζω τους H.E.A.T. γιατί γνωρίζω τις δυνατότητες τους και θέλω να ελπίζω ότι το “Into The Great Unknown” ήταν μία παρασπονδία, μία εξαίρεση στον κανόνα. Μέχρι το επόμενο album λοιπόν…
Highlight: Σε μία χρονιά που η μεγάλη Σουηδική τριάδα hard rock συγκροτημάτων κυκλοφόρησε δίσκους, θεωρώ ότι οι Eclipse κερδίζουν δικαιωματικά τον τίτλο του νικητή για το 2017.
