Ακούγεται απίστευτο αλλά οι περισσότεροι από εμάς που βρεθήκαμε στο Gagarin το περασμένο Σάββατο παρακολουθήσαμε συναυλία ξένου συγκροτήματος ύστερα από δύο και πλέον χρόνια! Οπότε, δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε την πιο δημοφιλή hard rock μπάντα της νεότερης γενιάς σε μία συναυλία όπου πέρασε από χίλια κύματα και πολλές αναβολές λόγω της γνωστής κατάστασης με την πανδημία. Οι H.E.A.T δικαιολογημένα σήμερα θεωρούνται ένα σημαντικό κεφάλαιο στο hard rock και η πρόσφατη προσχώρηση του Erik Gronwall στους Skid Row με την αντικατάσταση του από τον πρώτο τραγουδιστή των Σουηδών, τον Kenny Leckremo, συγκέντρωσε για μια ακόμη φορά τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους. Στην Ελλάδα θα βλέπαμε πάντως για πρώτη φορά H.E.A.T με Leckremo και αυτό προσέδιδε ένα έξτρα ενδιαφέρον στη συναυλία.

Ακριβώς στις 9:00, ανέβηκαν στη σκηνή οι Lazy Man’s Load για τους οποίους γίνεται πολύ λόγος αυτή την περίοδο. Τα παιδιά εμφανίστηκαν προβαρισμένα και με ένα απολύτως επαγγελματικό στήσιμο αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσαν να «κερδίσουν» τον κόσμο. Ο λόγος; Πιθανότατα είχε να κάνει με το Sabbath-ικο στυλ της μουσικής τους αφού ήταν ολοφάνερο ότι τα παιδιά προσκυνάνε το βρετανικό μεγαθήριο και ειδικά την πρώτη περίοδο της μπάντας. Όλα τα κομμάτια ακούγονταν ομοιόμορφα και παρά το γεγονός ότι είχαν σύμμαχο τους τον καλό ήχο, δεν μπόρεσαν να αφήσουν το στίγμα τους εκείνο το βράδυ. Είμαι σίγουρος ότι σε ένα διαφορετικό και πιο ταιριαστό για αυτούς περιβάλλον, θα τα πήγαιναν καλύτερα. Απλώς ήταν τελείως παράταιροι σαν opening act των H.E.A.T.

Με το πρόγραμμα να τηρείται με ακρίβεια, λίγο μετά τις 10:15, οι πρώτες νότες από το “The Heat Is On” του Glenn Frey από το soundtrack του “Beverly Hills Cop” ακούγονται από τα ηχεία δίνοντας το σύνθημα για την επικείμενη εμφάνιση των Σουηδών. Όπως και έγινε! Όπως ήταν φυσιολογικό, τα βλέμματα όλων ήταν στραμμένα στον Kenny τόσο διότι δεν τον είχαμε ξαναδεί (οι περισσότεροι, τουλάχιστον) όσο και γιατί είχε το δύσκολο έργο της αντικατάστασης του Erik. Οι H.E.A.T εξαπέλυσαν στην αρχή μία τριπλή «επίθεση» βγαλμένη από το οπλοστάσιο του τελευταίου δίσκου τους “II” και έτσι τα “One By One”, “Rock Your Body” και “Dangerous Ground” ενθουσίασαν τους πάντες. Ωστόσο, ήταν ολοφάνερο από την αρχή κιόλας ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τη φωνή του Kenny. Δυσκολευόταν να «πιάσει» νότες και καταλάβαινες ότι ο άνθρωπος ήταν άρρωστος και «πάλευε» να βγάλει το live. Επιπλέον, ο ήχος ήταν «τσιταρισμένος» και έτσι σε συνδυασμό με το πρόβλημα του Kenny δεν δημιουργούσαν την ιδανική ατμόσφαιρα για μία συναυλία. Το παράδοξο της όλης υπόθεσης ήταν ότι ο Kenny ήταν ταυτόχρονα ο αδύναμος αλλά και ο πιο δυνατός κρίκος της μπάντας αφού ήταν ένας πραγματικός οδοστρωτήρας πάνω στη σκηνή, αεικίνητος και με μόνιμο χαμόγελο. Καταλάβαινες ότι ο τύπος έδινε το 100% του εαυτού του παρά το γεγονός ότι ήταν άρρωστος…respect!

Αν εξαιρέσουμε, λοιπόν, το πρόβλημα του Kenny και τον τσιταρισμένο ήχο, οι H.E.AT. παρουσίασαν ένα εξαιρετικό set list με κομμάτια που ο κόσμος περίμενε πως και πώς να ακούσει ενώ και το νέο κομμάτι “Nationwide” άρεσε πολύ στον κόσμο. Περιττό να αναφέρουμε ότι έγινε πραγματικός χαμός στο back to back performance των “1000 Miles” και “Living On The Run” με τα 400 περίπου άτομα στο Gagarin να τραγουδάνε με όλη τους τη δύναμη!

Μετά από 90 λεπτά, οι H.E.AT μας αποχαιρέτησαν και εμείς είχαμε μείνει με ανάμεικτα συναισθήματα αφού περάσαμε μεν υπέροχα αλλά θα θέλαμε να δούμε σε καλύτερη κατάσταση τον Kenny. Αν και οι συγκρίσεις δεν έχουν, εν προκειμένω, κανένα νόημα εγώ προσωπικά ευχαριστήθηκα περισσότερο τον Kenny σαν performer σε σχέση με τον Erik ο οποίος βέβαια είναι και αυτός εξαιρετικός.

Πολλά συγχαρητήρια στη διοργάνωση για την άριστη δουλειά σε όλα τα επίπεδα και για την επιμονή τους να γίνει το live παρουσιάζοντας όπως πάντα ένα επαγγελματικό στήσιμο σε όλα τα επίπεδα. Λέμε τα αυτονόητα αλλά στην Ελλάδα τα αυτονόητα δεν είναι και τόσο…αυτονόητα!

Σάκης Νίκας