Hmhgeneral
Αυτή τη φορά το πρόγραμμα ξεκίνησε ακριβώς στην ώρα του, με τους Hell’s Addiction να προθερμαίνουν τέλεια το κοινό για μια πολύ μεγάλη και δυνατή μέρα. Το live τον Wildside είχε ακυρωθεί νωρίς το πρωί για λόγους που κανείς δεν ξέρει αν ισχύουν αλλα μάλλον είχε να κάνει με απερισκεψία της μπάντας. Oι Ηell’s Addiction λοιπόν γέμισαν το κενό που θα δημιουργούταν με την ακύρωση των Wildside. Μια σαφώς δουλεμένη αλλά και αρκετά συνηθισμένη μάλλον να παίζει σε μεγάλο κοινό, κίνησε σε όλους μας την περιέργεια να τους δούμε ως το τέλος. Τα κομμάτια τους αλλά και η σκηνική τους παρουσία συμπλήρωναν τις απαιτήσεις μου από μια νέα μπάντα και θα ήθελα πολύ να τους ψάξω περισσότερο με το που βρω το χρόνο.

What You Gonna Do, We Are On Fire, The Rocker, On The Road Again, Time Has Come, The Way I Feel, Holiday

HellsAddiction

Πρώτη γνωστή μπάντα της βραδιάς ήταν οι Princess Pang, που εμφανίστηκαν πριν από τους Diemonds λόγω αλλαγής του προγράμματος από τη διοργάνωση. Η Jeni Foster αν και αρκετά μικροκαμωμένη από κοντά, γέμισε τη σκηνή με τη παρουσία της. Η φωνή της πανομοιότυπη με τα 80s και ο τσαμπουκάς της αδιαπραγμάτευτος. Έτρεχε πέρα δώθε στη σκηνή και ξεσήκωνε παλιούς και νέους. Αν και τα περισσότερα κομμάτια ξεχάστηκαν με τα χρόνια ,το Trouble In Paradise δεν το ξέχασε κανείς!

PrincessPang

Mε την εμφάνιση των Diemonds δεν ενθουσιάστηκα. Η τραγουδίστρια βρίσκεται σε πολύ ανώριμο στάδιο και έχει μέλλον μπροστά της για να βελτιωθεί. Πράγμα το οποίο φάνηκε ακόμα πιο έντονα, εφόσον είχε προηγηθεί μια επαγγελματίας τραγουδίστρια και διασκεδάστρια σαν την Jeni Foster. Η υπόλοιπη μπάντα παρόλα αυτά δεν υστερούσε κάπου αλλά αρκετά απ’τα κομμάτια ήταν λίγο ανέμπνευστα.

Diemonds

Η διαφορά ποιότητας έγινε αμέσως αισθητή όταν εμφανίστηκε στη σκηνή ένα από τα σημαντικότερα και πιο επαγγελματικά heavy metal συγκροτήματα του 3ημέρου, οι Αμερικανοί Leatherwolf. Σκηνική παρουσία άψογη, φωνητικές αποδόσεις αψεγάδιαστες και ήχος κρύσταλλο από μια μπάντα που έχει αγγίξει πλέον την τελειότητα. Το setlist ήταν απ΄την αρχή ως το τέλος καθηλωτικό και με έκανε να βραχνιάσω ενώ ο Olivieri όπως πάντα έκλεψε τη παράσταση!!!

Spiter, Street Ready, Rise Or Fall, Thunder,Alone In The Night, Gypsies and Thieves, Hideaway, The Calling, Wicked Ways

Leatherwolf

Η στιγμή για τη μπάντα που περιμέναμε όλοι χρόνια είχε έρθει και οι Shark Island θα εμφανίζονταν live για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. Ο Richard Black ήταν το μόνο original μέλος των παλιών Shark Island και για πολλούς είναι μια φιγούρα που μας στιγμάτισε κυρίως με το λίκνισμα του στο βίντεο του Paris Calling. Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι πάνω από όλα ήθελα να τον δω να κουνιέται! Η μπάντα που εμφανίστηκε μαζί του φαινόταν αρκετά άσχετη με το όλο σκηνικό. Ένας τρελαμένος κιθαρίστας που θύμιζε πιο πολύ μέλος των Hanoi Rocks ή των Ramones υπό την επήρεια δυνατών ναρκωτικών. Ένας δεύτερος κιθαρίστας από ωδείο που ποτέ δεν εμφανίστηκε σε heavy metal μπάντα έως τη μαγική στιγμή του Hair Metal Heaven. Ένας μπασίστας στυλ κλαρινογραμπρου που παράλληλα συνοδεύει τον Βέρτη της χώρας του και ο drummer μου δημιούργησε την εντύπωση του ανθρώπου  που είδε φως και μπήκε. Όλοι φοβεροί μουσικοί αλλά καμία σχέση ο ένας με τον άλλο ή με το χώρο του metal. Ο Richard Black εμφανίστηκε στη σκηνή με μακρυμάνικο πουλόβερ και μπερέ. Άλλο ένα στυλ που μας μπέρδεψε όλους. Η φωνή του πιστή στο Law Of The Order μιας και που δεν τη καταχράστηκε για πολλά χρόνια που ήταν απών από τη μουσική σκηνή. Το γνωστό κούνημα σε πολύ μετριασμένο βαθμό δυστυχώς. Αν και με το στυλ που έχει πλέον και την εμφανέστατη αποχή του απτη μουσική σκηνή  , ίσως να ήταν και λίγο αστείο να τον δεις να αντιγράφει τον Richard Black των 80s .Απο setlist κάποια κομμάτια που δεν περίμενα να ακούσω ήταν ,η διασκευή The Chain, όπως και το My City από το soundtrack του Point Break. Aπο το album που όλοι αγαπήσαμε φυσικά και έπαιξε το Paris Calling , αλλά έλειψαν πολλά άλλα που δεν ξέρω για πιο λόγο έβγαλε απέξω ….

Make a Move, Somebody’s Falling, Father Time, The StrangerGo West, Paris Calling, My City

SharkIsland

Μετά από μία ώρα καθυστέρηση, γιατί πιθανόν οι Loudness αργήσαν να φτάσουν στο  χώρο του φεστιβάλ, ανέβηκε στη σκηνή η πιο διάσημη metal μπάντα της Ιαπωνίας η οποία γιόρταζε και 30 χρόνια απ’τη κυκλοφορία του Lightning Strikes. Λόγω του ότι δεν προλάβαν να κάνουν soundcheck ,ο ήχος τους ξεκίνησε με πολλά τεχνικά προβλήματα με αποτέλεσμα το πρώτο τραγούδι Crazy Nights και το πιο γνωστό τους, να ακουστεί απαίσια. Βέβαια δεν πτοήθηκε κανένας μιας και που αυτή τη μια ώρα που τους περιμέναμε, είχε αυξηθεί η χαρά και η προσμονή να τους δούμε. Στη πορεία βελτιώθηκε αρκετά ο ήχος και απολαύσαμε όλοι ένα δυνατό live με απερίγραπτα guitar solo από το μάστερ του είδους,Akira Takasaki.Οι Loudness είναι σε τέτοιο ψηλό επίπεδο μετά από όλα αυτά τα χρόνια που είναι καθηγητές για όλους τους μουσικούς εκεί έξω. Ένα show που δεν μπορείς να μην το περιγράψεις με τη πρόταση Louder Than Hell!

Crazy Nights, Heavy Chains, Let It Go, Black Star Oblivion, The Sun Will Rise Again, In the Mirror, Crazy Doctor, S.D.I.

Loudness

Mια από τις πιο γνωστές μπάντες της Δανίας είναι οι D.A.D. ενώ συγκεκριμένα ο μπασίστας, Stig Pedersen , είναι ο πιο αναγνωρίσιμος μουσικός της μπάντας λόγω του εκκεντρικού αν μη τι άλλο ντυσίματος του αλλά και τα για τα διαφορετικά και θεότρελα μπάσα που εμφανίζει ανά 3-4 κομμάτια. Στη συγκεκριμένη συναυλία εμφανίστηκε με στολή αεροπόρου και ένα μπάσο που στο τέλος του βραχίονα είχε ένα κόκκινο διπλάνο του πρώτου Παγκοσμίου και το σώμα ήταν ένας σιδηρούς σταυρός ενώ δεν έλειψε και το γνωστό του μπάσο με μπλε led και διάφανο σώμα. Ο  Jesper Binzer για άλλη μια φορά μας απέδειξε πόσο καλός performer είναι αλλά και την ευκολία που έχει να συνδέεται κάθε φορά με το κοινό του. Το setlist της βραδιάς μπορεί να μην με κράτησε αλλά το θέαμα ήταν άκρως ενδιαφέρον και επαγγελματικό!

Dad

Ήρθε η ώρα που έπιασα πρώτη σειρά. Οι Reckless Love ήταν η επόμενη μπάντα που θα εμφανιζόταν. Μια μπάντα που στην Αγγλία έχει ίσως και το μεγαλύτερο fan base της. Τo intro που ακούστηκε από τα ηχεία ήταν το The Boys Are Back In Town απ’τους Thin Lizzy και ξεκίνησαν το σετ τους με το Αnimal Attraction.To κοινό είχε γεμίσει γυναίκες στη πρώτη σειρά που ουρλιάζανε το λεπτό που εμφανίστηκε ο Olli.Οι Reckless Love είναι σίγουρα η μπάντα νέας γενιάς γιατί πέρα το μοντέρνο μουσικό και στιλιστικό ύφος τους, είναι  μπάντα με πολλά radio hits. Απορώ που δεν έχουν γίνει ακόμα πιο γνωστοί και εκτός του glam χώρου. Ο Olli φωνητικά, βρίσκεται στη καλύτερη φάση της καριέρας του, έχοντας βελτιώσει κατά πολύ τις ψηλές του. Ενεργητικοί και ορεξάτοι όπως πάντα , έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, σε ένα live που ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Animal Attraction, So Happy I Could Die, We Are the Weekend, Monster, Beautiful Bomb, Born to Break Your Heart, On the Radio, Hot

RecklessLove

Φτάσαμε στο τέλος ενός από τα καλύτερα φεστιβάλ στην Ευρώπη, με headliners την ALL STAR BAND (Sebastian Bach, Vinny Appice & George Lynch). Η είδηση από μόνη της ήταν στη σφαίρα του σουρεαλισμού όταν την πληροφορηθήκαμε και επιβεβαιωθήκαμε όταν τα πρώτα λόγια του Hunter βγήκαν από το στόμα του Bach. Επιτέλους άκουγα Dokken με τέλεια φωνητικά. Ποιος περίμενε ποτέ οτι αυτός που θα τα πει καλύτερα από τον Don Dokken, θα ήταν ο Sebastian Bach. Άκουσα τα καλύτερα κομμάτια των Skid Row λες και ήταν τέλη 80s ,αλλά και κομμάτια Black Sabbath και Dio που τα υπηρέτησε πιστά και με σεβασμό προς τη μνήμη του. Σαν να μην έφταναν τα ήδη τεράστια ονόματα που βλέπαμε επι σκηνής με το στόμα ανοιχτό, άλλος ένας σταρ έκπληξη ανέβηκε μαζί τους στη σκηνή. Λόγος για τον Akira Takasaki (Loudness) που πήρε τη κιθάρα και ακούστηκε ξανά το Crazy Nights με σαφώς καλύτερο ήχο από πριν. Το highlight της βραδιάς όμως δεν ήταν μόνο αυτό αλλά και  το γεγονός ότι ο Akira συνέχισε να είναι στη σκηνή, μόνο που αυτή τη φορά άφησε τη κιθάρα και τραγούδησε μαζί με τον Bach και καμιά 20αρια άτομα που ανέβηκαν στη σκηνή μαζί τους απ’το κοινό, το γνωστό σε όλους Highway to Hell.

AllStar2
Αν αυτή η ανάμνηση δεν είναι συλλεκτική ή σαν βγαλμένη από τη φαντασία τότε δεν ξέρω τι είναι. Οι 1000 οπαδοί που το ζήσαμε πάντως, θα το συζητάμε για πολλά χρόνια ακόμα! Γι’αυτο παιδιά ανοίξτε τα αυτιά και τα μάτια σας και δείτε τι προσπάθειες και τι event γίνονται γύρω σας. Όλοι όσοι πήγαμε δεν μπορούμε να συνέλθουμε και ούτε πρόκειται. Ευτυχώς υπάρχουν ανεβασμένα πλέον όλα στο internet. Εμπειρίες που δεν θα ξαναζήσεις παρόμοιες. Αδράξτε τις ευκαιρίες και μην μένετε κρυμμένοι πίσω από το facebook και το youtube. Η μουσική υπάρχει ακόμα και είναι στα πάνω της. To Hair Metal ή Glam Metal ή Sleaze ή AOR ή όπως θέλετε να το πείτε ή όποιο σας αρέσει περισσότερο από όλα, είναι ακόμα ζωντανό. Φτάνει να  το στηρίξετε με τη παρουσία σας!!!!

Μαρίζα “Crash”

The Hunter, Alone Again, 18 ‘n’ Life, I Remember You, Mob Rules, Stand Up ‘n’ Shout, Youth Gone Wild, Crazy Nights, Highway To Hell

AllStar1