Καμία φορά όμως η ρήση «πολύ καλό για να είναι αληθινό» αναλαμβάνει να μας προσγειώσει ανώμαλα. Ένα μπέρδεμα με τα ταξιδιωτικά έγγραφα των Blazon Stone δεν τους επέτρεψε να φτάσουν στη χώρα μας και το νέο σκόρπισε απογοήτευση σε αρκετό κόσμο. Δεν θέλω όμως να σπαταλήσω άλλες γραμμές για όσα δεν έγιναν γιατί θα αδικήσω τους πρωταγωνιστές μίας όπως αποδείχθηκε σπουδαίας βραδιάς.
Οι Βραζιλιάνοι Armored Dawn ανέλαβαν το ζέσταμα του κοινού που σιγά σιγά πύκνωνε. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τη μουσική τους και δεν μπορώ να πω πως ο μπουκωμένος ήχος με βοήθησε να εκτιμήσω το power metal τους. Αξίζει να σημειώσουμε πως στη σκηνή ως καλεσμένος της μπάντας ανέβηκε ο τραγουδιστής των δικών μας Fallen Arise για ένα ντουέτο με τον θηριώδη αλλά αμήχανο σκηνικά Eduardo Parras. Θα τσεκάρω πάντως το φετινό άλμπουμ τους Barbarians In Black γιατί έχω ακούσει καλά λόγια τα οποία όμως δεν αποτυπώθηκαν στο σανίδι του Academy.
Σειρά πήραν οι Refuge με τη συγκίνηση και το συναισθηματισμό να πιάνουν ταβάνι. Ο Peavy, ο Manni και ο Efti, η ιστορική τριάδα των Rage που σφράγισε το Ευρωπαϊκό power metal με 5 δίσκους πραγματικά κοσμήματα πήραν τις θέσεις τους πάνω στη σκηνή. Για μας που ουσιαστικά ανδρωθήκαμε με τη μουσική τους, αυτή ήταν μία πολύ σημαντική στιγμή. Το ξεκίνημα με Don’t Fear the Winter ήταν ικανό να μας στείλει στα ουράνια αλλά ο κακός ήχος μας κρατούσε στο έδαφος. Μπάσο και τύμπανα ήταν εκκωφαντικά και σκέπαζαν εντελώς τον Manni τον οποίο καταφέραμε να ακούσουμε 4 τραγούδια μετά. Τα πράγματα βελτιώθηκαν μέχρι που ξαναχάλασαν. Οι διακυμάνσεις αυτές θεωρώ πως μας εμπόδισαν από το να ευχαριστηθούμε στο 100% αυτή τη σπουδαία εμπειρία.
Παρόλα τα προβλήματα όμως ο λαιμός έκλεισε από τις φωνές και το τραγούδι και οι παλάμες πόνεσαν από το δυνατό χειροκρότημα. Ένα μεγάλο συναυλιακό απωθημένο έγινε πραγματικότητα μέσα από ένα ονειρεμένο σετλιστ που πέρα από ιστορικά Rage κομμάτια περιείχε και μερικές δυνατές στιγμές από το φετινό Solitary Men άλμπουμ.
Για τους headliners της βραδιάς δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν. Όσα έγραψα για τη συναυλία τους το Δεκέμβριο του 2015 συνεχίζουν να ισχύουν στο ακέραιο. Ήχος? Πεντακάθαρος και υποδειγματικός. Απόδοση? Αλάνθαστοι, ακούραστοι και με τον αέρα μιας πραγματικά μεγάλης μπάντας. Σετλιστ? Χορταστικό και με σχεδόν όλες τις μεγάλες τους στιγμές παρούσες.
Η πλευρά του κόσμου όμως? Για άλλη μία φορά η προσέλευση κυμάνθηκε σε μέτρια επίπεδα και η Ελλάδα δείχνει πως αδυνατεί να ακολουθήσει τους ρυθμούς της υπόλοιπης Ευρώπης. Τα μεγάλα σύγχρονα γκρουπ του heavy metal εδώ δυστυχώς αντιμετωπίζονται με μία ανεξήγητη αδιαφορία και σνομπισμό. Δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι να ανατραπεί το εν λόγω σκηνικό αλλά με αυτούς τους ρυθμούς είναι πιθανό να μείνουμε για τα καλά εκτός συναυλιακού χάρτη και τέτοια γεγονότα θα λαμβάνουν χώρα μόνο με πρωτοβουλία συγκεκριμένων ανθρώπων που είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν πολλά χρήματα για στιγμές μεταλλικής μαγείας όπως αυτή.
Κώστας Κουναδίνης
{galleryLiveReports/2018/Hammerfall}{/gallery}
