Οι Hammers of Misfortune μας έρχονται από την Αμερική και είναι μια μπάντα που χρειάζεται περισσότερη προσοχή από τον κόσμο. Το “17th Street” είναι το πέμπτο τους άλμπουμ και έχει κάτι για να αρέσει σε κάθε οπαδό. Η μουσική τους θεωρείται πως ανήκει στο είδος της progressive metal, αλλά είναι ένα ιδιαίτερο είδος progressive metal. Οι Hammers of Misfortune συνδυάζουν κλασσικό 70s rock, NWOBHM, doom metal και folk μουσική. Ο ήχος τους παρόλα αυτά είναι πολύ συνεκτικός και ιδιαίτερα πρωτότυπος. Κάτι που λείπει από την μουσική των τελευταίων χρόνων.
Τα κομμάτια είναι πολύ δυναμικά και μελωδικά χωρίς όμως να γίνονται πολύ βαριά ή επιθετικά. Το κομμάτι “317” που ανοίγει τον δίσκο θέτει ένα πολύ καλό στάνταρ για τη συνέχεια. Εξαιρετικός ήχος στις κιθάρες του κυρίου Cobbett και του νέου κιθαρίστα Leila Abdul-Rauf, με αρκετά πιασάρικα riffs. Επίσης το Hammond που χρησιμοποιείται στον δίσκο συμπληρώνει εξαιρετικά τα υπόλοιπα όργανα.
Στη μέση του άλμπουμ υπάρχουν δύο πραγματικά διαμάντια. Το “The Grain” και το “The Day The City Died” είναι τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου. Το “The Grain”είναι ένα μελωδικό heavy metal κομμάτι με πολύ συναίσθημα και πραγματικά μια εξαιρετική σύνθεση. Το “The Day the City Died” μου έδωσε την αίσθηση ενός κομματιού “Thin Lizzy meets Jethro Tull”.
Γενικά σε μία χρονιά με πολλές εξαιρετικές κυκλοφορίες, το “17th Street” είναι ένα καλό outsider. Μουσικά υπάρχουν πολλά πράγματα σε αυτό το δίσκο αλλά δεν υπάρχει καμιά πολυπλοκότητα στη μουσική. Αντίθετα ακούγεται πολύ πλούσιο και απλό.
Μετά από αρκετές ακροάσεις του άλμπουμ βρίσκω όλο και περισσότερα πράγματα να θαυμάσω στη μπάντα. Το “17th Street” πρέπει να το ακούσουν όλοι οι metal fans. Ίσως με το πέμπτο τους άλμπουμ οι Αμερικανοί να κερδίσουν την προσοχή που τους αξίζει.
