Γυναικεία φωνητικά, Gothic, αρρωστημένα πλήκτρα, κάφρικα αλλά και καθαρά ανδρικά φωνητικά, ουρλιαχτά, υπόκωφες μουρμούρες και στοιχειωμένα γρυλίσματα. Προσεγμένες δίκασες, επιλεκτικά και έξυπνα, κιθάρες στο ύφος του ιδιώματος, ξυραφικές, κιθάρες που «ενοχλούν», κιθάρες που ξεσπάνε… Το “Dark Narcissus”, εξαιρετικό δείγμα του μπουκέτου, είναι στην ουσία ο οδηγός σας σ’ αυτή τη διαδρομή. Η γυναικεία φωνή είναι χαρακτηριστική, δεν έχουμε να κάνουμε με σοπράνο εδώ, τα χρώματα είναι γήινα και το πάνω χέρι έχει πιο πολύ το feeling παρά οι τεχνικούρες.
Πολύ καλή ιδέα να τραγουδήσει πάνω στη μελωδία της Σονάτας υπό το Σεληνόφως για την εισαγωγή του – σχεδόν ιντερμεδίου ¬– “Immortal beloved” (το ένα δένει με τ’ άλλο, έτσι;), ο συνδυασμός είναι τουλάχιστον εμπνευσμένος. Ακολουθεί το “Tincture”, με το πιάνο να παίζει ένα πιασάρικο θέμα, τα διπλά φωνητικά να γράφουν δρόμους και το ρεφρέν να πιάνει ακόμα και Pop συχνότητες.
To συγκρότημα από το Walsall γιορτάζει φέτος δέκα χρόνια ύπαρξης και κυκλοφορεί το τρίτο του άλμπουμ, το πρώτο με την Rocksector. Τρομερά δουλευταράδες, έχουν βγάλει και δύο ΕΡ, τα παιδιά από την Αγγλία έχουν δημιουργήσει θόρυβο γύρω από το όνομά τους και είναι πολλοί εκείνοι που τους γουστάρουν και περιμένουν να ακούσουν αυτή τη δουλειά. Τo Αγγλικό – υποθέτω – Metal Hammer μάλιστα έχει αναφερθεί σ’ αυτούς με την φράση «Αν οι Evanescence ήταν πραγματική μπάντα θα ακούγονταν σαν τους Hanging Doll». Αν και διαφωνώ κάθετα με τέτοιες τοποθετήσεις, τις οποίες μάλιστα θεωρώ και αστείες, του στυλ «Το δικό μου ποδήλατο είναι το καλύτερο», θα πρέπει να ομολογήσω πως τέτοιες ατάκες έχουν, δυστυχώς ή ευτυχώς, δώσει και μια μπαχάρικη γεύση στη μουσική μας.
Οι φίλοι του female fronted μοτίβου οφείλουν να το τσεκάρουν, είναι σίγουρο ότι θα βρουν ένα άλμπουμ του απόλυτου γούστου τους.
Trivia : Σε όλα τα άλμπουμ τους χρησιμοποιούν στον τίτλο το σύμβολο «&».
