Η Παρασκευή είναι η warm up μέρα με μουσική από DJ’s διάφορα quiz και κάποια live από μικρά σχήματα. Δυστυχώς πρόλαβα ελάχιστα πράγματα αφού το Pwllheli είναι αρκετά μακριά και έφτασα αργά το βράδι.
Παρασκευή 21 Μαρτίου
Η Παρασκευή άνοιξε στις 12.00′ το πρωί μα τους Custodian, με μια καλή (αλλά ως εκεί) εμφάνιση μπροστά σε λίγο κόσμο για να τους διαδεχτούν στη σκηνή οι “Physics House Band” μια εξαιρετική μπάντα από το Brighton με πολύπλευρο, ποικίλλο ήχο που νομίζω ότι άρεσε στον κόσμο που είχε ήδη γίνει περισσότερος.
Συνέχεια με τους Luna Kiss. Θα πρέπει να πούμε ότι το συγκρότημα βρισκόταν καθ όλη τη διάρκεια του festival μαζί με τον κόσμο και συνέχεια μοίραζαν διαφημιστικά φυλλάδια όπου μπορούσε να φανταστεί κανείς, μέχρι και στους υαλοκαθαριστήρες των αυτοκινήτων! Πολύ μεγάλη διάθεση για promotion, άγγιζε όμως τα όρια της υπερβολής και σχολιάστηκε από τον κόσμο. Μουσικά, το συγκρότημα ήταν καλό, με διάθεση αλλά και απειρία. Έδειξαν όμως σε πολλά σημεία του set τους ότι είναι μπάντα με πολλές προοπτικές.
Λόγω κάποιων υποχρεώσεων έχασα την εμφάνιση των Chimp Spanner που είχαν σειρά όχι όμως και τους Pineapple Thief που ακολούθησαν. Η μπάντα δικαιολόγησε απόλυτα το θόρυβο που γίνεται γύρω από το όνομα της τα τελευταία χρόνια στα 75 λεπτά που έμεινε στη σκηνή.
Μεγάλη εμφάνιση από τους Focus! Αυτό που είδα συνδυάστηκε απόλυτα με τα σχόλια του κόσμου στη συνέχεια. Μια έμπειρη και πολύ τεχνική μπάντα, έδωσε στο κοινό αυτό ακριβώς που ζητούσε με αποκορύφωμα την απίστευτη εκτέλεση του “Sylvia”.
Η συνέχεια ανήκε στους The Flower Kings την εμφάνιση των οποίων περίμενα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη της ημέρας έχοντας παρακολουθήσει ναρκετά τη μπάντα τα τελευταία χρόνια. Και οι Σουηδοί ήταν εξαιρετικοί, έχοντας έναν πιο “σημερινό” prog ήχο και μπορώ να πω ότι ήταν έτσι όπως τους περίμενα. Πολύ τεχνίτες μουσικοί και πολύ πάθος πάνω στη σκηνή.
Η βραδιά έκλεισε με τους Deadly Circus Fire μια μπάντα που εμφανίζεται στη σκηνή με make up, κάτι λίγο ασυνήθιστο για το είδος, το show πάντως που παρουσίασαν έδειξε ότι αυτλη η μπάντα έχει πολύ μέλλον σε αυτά που επιχειρεί να κάνει.
Σάββατο 22 Μαρτίου
“Είδες πριν τους Έλληνες;”
“Όχι, αλλά έμαθα ότι έσκισαν!”
“Όχι απλά έσκισαν, έλαμψαν φίλε, έχασες!”
“Η καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα του festival, ever”
Ο παραπάνω διάλογος ακούστηκε κάμποσες φορές κατά τη διάρκεια του απογεύματος του Σαββάτου.
“Μια μπάντα από την Ελλάδα, οι September Code ήταν μια από τις καλύτερες όλου του festival”
Jeff Collins (διακεκριμμένος Άγγλος δημοσιγράφος, ραδιοπαραγωγός και πρώην ρεπόρτερ των Rockfield Studios και που πρόσφατα παρουσιάσαμε το βιβλίο του και μια συνέντευξη μαζί του)
Δε θα ήθελα να πω περισσότερα αφού η ιδιότητα μου και η συνεργασία μου με τους September Code το καθιστά κάπως άκομψο, έκρινα σκόπιμο να μεταφέρω πράγματα που ακούστηκαν αλλά και που ήδη έχουν γραφτεί για την εμφάνιση της Ελληνικής εκπροσώπησης στο Pwllheli. Τα λόγια ανθρώπων από τη χώρα που γέννησε το prog rock όπως επισήμανε και ο Δημήτρης Κοσκινάς επί σκηνής, αποτελούν νομίζω μια πλήρη αναφορά για την εμφάνιση των September Code.
Τους Crimson Sky που ακολούθησαν όπως και τους Purson ήταν αδύνατον να τους δω αφού η ημέρα ήταν πολύ ιδιαίτερη λόγω πολλλών υποχρεώσεων στο festival, πρόλαβα και είδα τα τελευταία λεπτά των Panic Room η εμφάνιση των οποίων δε μπορεί να κριθεί με ασφάλεια αφού αντιμετώπισαν πολλά τεχνικά προβλήματα στον ήχο τους. Για αρκετή ώρα χτυπούσε συναγερμός φωτιάς, το show καθυστέρησε, όπως και οι μπάντες που ακολούθησαν.
Τα πράγματα στους Hawklords ήταν αρκετά καλύτερα, με τον ήχο να στρώνει σταδιακά και τον κόσμο να απολαμβάνει το space rock ήχο της μπάντας που συνοδεύτηκε με μια πολύ καλή σκηνική παρουσία. Προσπαθώντας να καλύψω ότι μπορούσα περισσότερο και από το…διπλανό festival του A.O.R., δεν κατέστη δυνατόν να παρακολλουθήσω και τους Arcane Roots, οι The Enid όμως που ακολούθησηαν ήταν εκπληκτικοί. Πέρα από το χαρισματικό τραγουδιστή, το συγκρότημα έδειχνε ότι αξίζει που συμπεριλαμβάνεται στα κορυφαία του είδους.
Η ώρα του Fish είχε φτάσει, με την αίθουσα γεμάτη και τον κόσμο να περιμένει κάτι πολύ καλό όπως πάντα με τον συγκεκριμμένο καλλιτέχνη. Επι μιάμιση ώρα ο Fish και οι εξαιρετική μπάντα του ξεσήκωναν το κοινό με τις άριστες εκτελέσεις τόσο των τελευταίων του κομματιών όσο και της περιόδου με τους Marillion. Ειδικά στο “Assassin” το κοινό είχε στην κυριολεξία απογειωθεί. Αποδείχθηκε ο ιδανικός headliner του festival και μάλλον δε θα μπορούσε να ήταν κανένας άλλος. Απίστευτες ερμηνίες και απίστευτο performing!
Το Hard Rock Hell Prog 2 έκλεισε με τους Solslice μαζί όμως έκλειναν και τα μάτια των περισσοτέρων όπως και του γράφοντος.
To festival για το 2015 έχει ήδη ανακοινώσει ημερομηνίες και σύντομα θα ανακοινωθούν και τα πρώτα ονόματα του line up. Όσο μακριά κι αν είναι το Pwllheli, δεν πρέπει να χαθεί από τους φίλους του prog rock!
