Πέμπτη, 17 Μαρτίου.
Πάντα εδώ,η πρώτη μέρα είναι όπως έχουμε ξαναπεί, κάτι σαν warm up, με λιγότερες μπάντες από τις επόμενες δύο μέρες. Λόγω του πολύωρου και κουραστικού ταξιδιού, προλαβαίνουμε μόνο τον Arthur Brown με τους The Crazy World Of Arthur Brown σε ένα εντυπωσιακό show με τα γνωστά χαρακτηριστικά που αυτό περιέχει. Ο πολύ μεγάλος αυτός frontman λες και σαν έφηβος, ξεσηκώνει τη γεμάτη αίθουσα με την απίστευτη ενέργεια που δεν τον έχει εγκαταλείψει ούτε στιγμή εδώ και μισό αιώνα. Κορυφαία στιγμή της ογδοντάλεπτης εμφάνισης του Arthur Brown θεωρώ ότι ήταν το “Fire”, κάπου προς το τέλος.
Παρασκευή, 18 Μαρτίου
προτού ξεκινήσει το κυρίως μενού της ημέρας, σε μια αίθουσα κοντά σ’αυτή της διεξαγωγής του festival, λαμβάνουν χώρα 15 λεπτά unplugged sessions αρχικά του Buzz Elliot, ενός κιθαρίστα με τη συνοδεία προηχογραφημένων μουσικών θεμάτων και στη συνέχεια των September Code. Το πρώτο στοίχημα για το ελληνικό σχήμα έχει κερδηθεί με μια απόλυτα ζεστή και παράλληλα επαγγελματική εμφάνιση των Dim Koskinas, Sotiris Pomonis και Theo Botinis. Στο mini αυτό ακουστικό set, ακούσαμε τα “Beautiful As A Sin”, “Nova Ride”, “Where Lies The Truth” και “Self Crisis”.
Οι September Code εμφανίστηκαν δύο ώρες αργότερα στην κεντρική σκηνή, μετά από μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση των The Fierce And The Dead. Στα 65 λεπτά που βρέθηκαν στη σκηνή, κέρδισαν και τον τελευταίο ακροατή κι αυτό φάνηκε τόσο στις αντιδράσεις του κοινού κατά τη διάρκεια του show όσο και στη συνέχεια, αφού ευρισκόμενος κοντά στη μπάντα έγινα μάρτυρας της εκπληκτικής αποδοχής που έλαβαν. Εξαιρετική εμφάνιση και άλλο τόσο εξαιρετικό το feedback που κέρδισαν. Το καινούργιο τους album με τίτλο “III” ήταν όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, περιζήτητο.
Setlist: Humanize, Blank, Action / Reaction, Fear No More, Pitch Is Theme, Be 4 You, War, Phy_Sital, The Mode, Skeptic, Self Crisis, Cause Key.
Λίγη ώρα αργότερα, τη θέση των Curved Air που για λόγο που δε γνωρίζω ακύρωσαν, παίρνουν οι Purson και πραγματοποιούν μια αρκετά ικανοποιητική εμφάνιση.
Το πρόγραμμα έχει πλέον…βαρύνει και η σκηνή ανήκει στους Caravan. Ο Pye Hastings Και η παρέα του δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης τεχνικής αλλά και απόδοσης της διαχρονικής και επιδραστικής μουσικής τους. Συγκλονιστική η ενενηντάλεπτη εμφάνιση των Caravan και ανάλογη η αποδοχή από τον κόσμο που είχε γεμίσει ασφυκτικά την αίθουσα.
Οι Soft Machine δεν έδειξαν να τους αλλοίωσε και πολύ η ναφθαλίνη στην οποία βρίσκονταν επί σειρά αμνημόνευτων ετών. Όταν μιλάμε βέβαια για μουσικούς του επιπέδου των John Etheridge, Roy Babbington και Theo Travis, η κριτική κάνει στην άκρη και μιλάνε μόνο τα όργανα. Η μουσική υψηλών προδιαγραφών και η απόλυτη προσήλωση από τον κόσμο, ήταν τα χαρακτηριστικά που ξεχώρισαν στην εμφάνιση των Soft Machine που έκλεισε τη δεύτερη μέρα του festival.
Σάββατο, 19 Μαρτίου.
Ακουστικά set έχουμε και την Παρασκευή με αυτό των Empty Yard Experiment να ξεχωρίζει. Η μπάντα από το Dubai είναι και αυτή που ανοίγει και το κυρίως μενού της ημέρας με μια εξαιρετική εμφάνιση μίας ώρας διάρκειας, ικανή για να δώσει το βαθμό “Άριστα” στο σχήμα. Σκοτεινό rock/metal progressive, κέρδισε το κοινό με το εξαιρετικό performing των μουσικών στη σκηνή αλλά και με τις πολύ καλές συνθέσεις που οι Empty Yard Experiment παρουσίασαν. Αναζητήστε το album τους με τίτλο “Kalisti” του 2014, θα κρατάτε στα χέρια σας μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Λόγω υποχρεώσεων, δεν κατάφερα να δω τους Messenger, Twinscapes και The Enid, οι Focus όμως δεν ήταν δυνατόν να χαθούν. Σε μεγάλα κέφια ο Thijs van Leer (κυρίως) αλλά και οι πολύ αξιόλογοι συνεργάτες του, έδωσαν στο κοινό αυτό ακριβώς που περίμεναν. Ένα show με πολύ ένταση, αλλά και πολύ χιούμορ έτσι όπως μόνο ο keyboardίστας και τραγουδιστής των Focus ξέρει.
Setlist: Focus I, House Of The King, Eruption, Sylvia, Brother, All Hands On Deck, La Cathedrale De Strasbourg, keyboard solo, Hocus Pocus.
Η ώρα του επικεφαλής του HRH Prog 4 είχε φτάσει. Ο τεράστιος Ian Anderson έπαιρνε τη θέση του στη σκηνή σε ένα εξολοκλήρου Jethro Tull set. Και μόνο αντικρίζοντας τον Ian Anderson σε πιάνει δέος! Βρίσκεται σε άριστη κατάσταση σε όλα τα επίπεδα και η ερμηνεία του στα “μνημεία” των Jethro Tull μόνο να καθηλώσει μπορεί. Ο κόσμος στο Pwllheli έβλεπε για μιάμιση σχεδόν ώρα αυτή τη χαρακτηριστική φιγούρα που λατρεύει εδώ και κάπου 50 χρόνια να αποδίδει με μοναδικό τρόπο όλα τα κομμάτια που είχε επιλέξει, από το “Living In The Past” με το οποίο ξεκίνησε, μέχρι τα “Aqualung” και “Locomotive Breath” με τα οποία έκλεισε. Συνιστώ στους Έλληνες αναγνώστες, να μη χάσουν για κανένα λόγο την εμφάνιση του Ian Anderson την 1η Οκτωβρίου στην Αθήνα.
Το festival έκλεισε με τους Von Hertzen Brothers, τους συνεχώς εξελισσόμενους Φινλανδούς που και εδώ πιστοποίησαν την αξία τους και δικαιολόγησαν απόλυτα τη συνεχή άνοδο του ονόματος τους.
Και πάλι η κατάσταση στο Hafan Y Mor ήταν εξαιρετική. Και πάλι η συνεργασία με την παραγωγή ήταν άριστη. Δεν κουράζομαι να το γράφω ούτε και να ευχαριστώ αυτούς τους ανθρώπους.
Τα λέμε πάλι το Νοέμβριο στη 10η επέτειο του Hard Rock Hell η οποία ήδη ετοιμάζεται πυρετωδώς!
Δημήτρης Καζαντζής
