Το πρώτο Heavy Psych Sounds Fest ξεκίνησε με μια απώλεια της τελευταίας στιγμής, τους 1782 που ακύρωσαν την εμφάνιση τους λόγω ασθένειας. Αυτό δεν πτόησε καθόλου τον κόσμο που μαζεύτηκε από νωρίς να απολαύσει τις υπόλοιπες μπάντες που θα εμφανίζονταν. Εντύπωση έκανε το γεγονός ότι ένιωθες πως ήσουν σε φεστιβάλ εξωτερικού με αρκετό κόσμο να έχει έρθει από διάφορα μέρη της Ευρώπης και τις μπάντες της ίδιας και της επόμενης μέρας να αναμιγνύονται ανάμεσα τους.
Η αρχή έγινε με τους Άγγλους Alunah και το ατόφιο hard rock τους, με την Daisy Savage στα φωνητικά να κλέβει την παράσταση. Ακούστηκαν κυρίως κομμάτια από τον τελευταίο τους δίσκο “Fever Dream” που πρέπει οπωσδήποτε να τσεκάρετε αν είστε ακροατής του είδους. Τα occult rock στοιχεία έδιναν μια 70s χροιά που ήταν ιδανική για το άνοιγμα ενός φεστιβάλ που πρεσβεύει επάξια τις ρίζες της αγαπημένης μας μουσικής. Οι Βρετανοί έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους αν και ο ήχος τους αδίκησε σε κάποια σημεία, ίσως και λόγω του μισογεμάτου χώρου.
Setlist: Silver / Hazy Jane / Never Too Late / Strange Machine/ Over the Hills / The Odyssey / Far from Reality
Την σκυτάλη πήραν οι Fvzz Popvli που έδωσαν έναν άλλο αέρα στο venue και δεν άφησαν κανέναν ακούνητο. Το δαιμονισμένο τρίο απ’ τη Ρώμη εξαπέλυσε το rock n roll του με τέτοια μανία που ένιωθες τον ιδρώτα τους να τρέχει απ’ το πρώτο κιόλας κομμάτι. Με επιρροές από garage punk αλλά και κλασσικό metal κέντρισαν το ενδιαφέρον του κόσμου και μας έδωσαν ένα καλό δείγμα από νέα δισκογραφική δουλειά τους με τίτλο “Melting Pop” που κυκλοφόρησε μόλις λίγες μέρες νωρίτερα. Δεν μπορούσες να μην παρατηρήσεις τον ντράμερ που έπαιζε και τραγουδούσε ταυτόχρονα σαν να μην τρέχει τίποτα, συμμετέχοντας σαν να είναι διπλό μέλος της μπάντας. Οι ρυθμοί έπεσαν στο τελευταίο τους κομμάτι που με σπαρακτικά φωνητικά έκλεισαν την πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα που σίγουρα τους έδωσε αρκετούς νέους ακροατές.
Οι γνώριμοι για το αθηναϊκό κοινό Sadhus ανέβηκαν στη σκηνή του Aux για να βαρύνουν αρκετά το κλίμα με το sludge doom τους που σίγουρα εκτιμήθηκε δεόντως. Οι κραυγές του κοινού άρχισαν με το που έπαιξε το intro και κλιμακώθηκαν στο πρώτο riff που ήρθε κατευθείαν απ’ το βάλτο κάποιας αμερικανικής πολιτείας. Φωνητικά που σου παίρνουν τη ψυχή και τη στέλνουν στο κοντινότερο νεκροταφείο για να αναπαυθεί μαζί με μπουκωμένες κιθάρες, ντραμς και μπάσο που σου τραντάζουν το σώμα σε κάθε χτύπημα έδεσαν άριστα και έδωσαν αφορμή για τα πρώτα headbanging της βραδιάς. Η ατμόσφαιρα στο χώρο άρχισε σιγά να γίνεται αποπνικτική από τον ιδρώτα των μουσικών και απ’ τον εξαερισμό που μάλλον δεν άνοιξε ποτέ, κάτι που μας άφησε με τα κοντομάνικα σαν να ήμασταν σε καλοκαιρινό φεστιβάλ.
Setlist: Illegal Sludge / Fuckin’ Apes / Sobbing Children / Hold Out / Woodman / Inner Struggle / Hyper Roller / Lazarus / Colombian Boat Blues
Μια δεκαετία πέρασε από την τελευταία εμφάνιση των Πολωνών Belzebong στην Αθήνα που ήρθαν με διάθεση να μας πάρουν τα κεφάλια με το βαρύ μαστουρομένο doom metal τους. Τα αργά, βρώμικα, σαμπαθικά riff τάισαν τα αυτιά μας για 50’, αφήνοντας τους σβέρκους μας να δείξουν την ικανοποίηση μας στα μέλη της μπάντας. Οι instrumental συνθέσεις τους σε βάζουν σε μια ατέρμονη δίνη που σε φτιάχνει πιο πολύ και από τα βαριά τσιγάρα που μύρισαν με το που βγήκε η μπάντα στη σκηνή. Το “άγιο” χόρτο εμφανίζεται συχνά στους τίτλους των τραγουδιών τους, όπως και στο ονόμά τους, οπότε και το κοινό το τίμησε ιδιαίτερα ώστε να μπει στο κατάλληλο mood για να απολαύσει τις ψυχεδελικές νότες τους. Οι κιθαρίστες και ο μπασίστας ύψωναν τα όργανα τους στον αέρα και παρακινούσαν το κόσμο να συμμετάσχει στο show τους κάτι που μας έφερε ακόμα πιο κοντά στη σκηνή.
Το να βλέπεις τους Truckfighters ζωντανά είναι μια εμπειρία που σίγουρα δεν πρέπει να χάσεις όσο ακόμα έχουν αυτή την ενέργεια και αντέχουν. Τα show τους σε ταξιδεύουν πίσω στις αρχές της δημιουργίας του hard rock, τότε που οι μουσικοί έχυναν τόνους ιδρώτα σε κάθε εμφάνιση. Οι Σουηδοί με σχεδόν 25 χρόνια καριέρας και δεκάδες hit σμιλεμένα με τα καλύτερα stoner riff που έχεις ακούσει καταφέρνουν να γίνονται ένα με τους οπαδούς που είναι απ’ τους πιο φανατικούς που έχω συναντήσει. Ο Dango στη κιθάρα, σαν άλλος Angus Young πίσω στα 70s, με ένα κοντό σορτσάκι έδωσε μια παράσταση που μένει αξέχαστη σε όποιον παρευρέθηκε. Πηδούσε στον αέρα χαρίζοντας εντυπωσιακές πόζες στους φωτογράφους, ερχόταν και έπαιζε την κιθάρα του μέσα στη μούρη των μπροστινών, τρελαινόταν με τους τύπους που πηδούσαν απ’ τη σκηνή για crowd surfing και έπαιζε τα riff του με την ταλαίπωρη κιθάρα πίσω απ’ το κεφάλι του σαν να μην τρέχει τίποτα. Εννοείται πως το pit άνοιξε στα πρώτα τραγούδια και δεν έκλεισε ποτέ. Ο Ozo στα φωνητικά και το μπάσο είχε την δικιά του γωνία πάνω στη σκηνή δίνοντας τον καλύτερο εαυτό του, πορώνοντας μας με τους στίχους και τις βαριές, ασήκωτες νότες του οργάνου του.
Η εμφάνιση τους κράτησε αρκετά παραπάνω απ’ όσο προβλεπόταν, κάτι που μας χαροποίησε ιδιαίτερα και έδειξε πόσο πολύ γουστάρει αυτό το τρελό δίδυμο να παίζει τη μουσική του για εμάς. Λίγο πριν το τέλος ο Dango κατέβηκε από τη σκηνή και έπαιξε τα riff του ανάμεσα στον κόσμο, ακόμα και πάνω στον εξώστη ανεβοκατεβαίνοντας τις σκάλες σαν σίφουνας. Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέχει να δίνει τέτοιες εμφανίσεις με την ηλικία του να έχει φτάσει στα 45 αλλά σίγουρα αν δεν τους έχετε δει να το κάνετε το συντομότερο. Φυσικά για το κλείσιμο της πολύ επιτυχημένης πρώτης μέρας του Heavy Psych Sounds Fest δεν έπρεπε να λείπει η απόλυτη κομματάρα τους “Desert Cruiser” που μας έστειλε για ύπνο ικανοποιημένους και εξαντλημένους μετά από 7 ώρες μουσικής.
Κείμενο: Γιάννης Δανιήλ, Νίκος Δρακόπουλος
Sadhus 
Truckfighters 
Truckfighters 
Belzebong
