Μεγάλο το στοίχημα για τους Euro power πατέρες στην στουντιακή επανασύνδεση με τους 2 παλιούς και την επέκταση τους σε σεπτέτο.
Ομολογώ πως περισσότερο απόλαυσα τα τραγούδια του Deris, ενώ βρήκα τα άλλα στα οποία συμπράττουν και οι 3 κάπως τραβηγμένα. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλά τραγούδια, αλλά όχι αυτά που θα σε κολλήσουν στον τοίχο. Δεν συγκρίνουμε με τα μεγαθήρια του παρελθόντος, εκτιμούμε ότι σε γενικές γραμμές το γκρουπ δεν επιχειρεί να αντιγράψει τον εαυτό του και μας ενθουσιάζει η επιστροφή του εμβληματικού Kiske σε ένα υγιές και γόνιμο περιβάλλον.
Οι Helloween είναι άλλο ένα παράδειγμα προς μίμηση για τα συγκροτήματα που βρίσκονται ακόμα «σε διάσταση» με ιδρυτικά και εμβληματικά μέλη για να κάνουν reunion για τους οπαδούς τους.
Γιάννης Δόλας
Οι 7 keepers μας προετοίμασαν αρκετά καλά γι’ αυτό. Αφού τέσταραν καλά για μια τριετία την Pumpkins United ιδέα με μια εκτενή περιοδεία, μπήκαν στο studio για το ομότιτλο album των Helloween. Μένει να δούμε αν αυτό, καλύπτει τις προσδοκίες του κόσμου αφού ο πήχης τέθηκε πολύ ψηλά. Είναι ένα αντιπροσωπευτικό album των Γερμανών με εξαιρετικές αλλά και κάποιες μέτριες στιγμές. Τα “Mass Pollution”, “Angels” και “Robot King” απλά πιάνουν χώρο στο δίσκο, όμως τα “Fear Of The Fallen”, “Best Time”, “Indestructible” και όχι μόνο, αποτελούν κλασσικά Helloween κομμάτια, τη διαφορά όμως κάνει το εκπληκτικό επικό δωδεκάλεπτο “Skyfall” που κλείνει το album όπως αρμόζει σε ένα Helloween album.
Δημήτρης Καζαντζής
Περίμενα περισσότερα από τη νέα δουλειά των Helloween; Και ναι και όχι. Ναι διότι είναι ένα πολυαγαπημένο συγκρότημα από το οποίο έχεις πάντα απαιτήσεις, όχι διότι βρισκόμαστε στο 2021 όπου αυτονόητα δεν μπορούν να γίνουν συγκρίσεις με τα Keepers ενώ και η συνθετική ομάδα είναι ουσιαστικά η ίδια με αυτή των τελευταίων πολλών ετών. Το “Helloween” είναι ένα ΟΚ album που σίγουρα δεν θα μείνει κλασικό αλλά τουλάχιστον δεν είναι επιτηδευμένο ούτε ρετρολάγνο. Κάποια πολύ καλά κομμάτια (“Out For The Glory”, “Fear Of The Fallen”, “Best Time”, “Skyfall”), κάποια αδιάφορα (“Angels”, “Mass Pollution”) και κάποια απλώς ΟΚ (“Robot King”, “Cyanide”). Απόδοση, παραγωγή και γενικότερη καλλιτεχνική επιμέλεια παίρνουν άριστα ενώ δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι πρέπει όπως και δήποτε να περάσουν του χρόνου από τη χώρα μας για να δούμε…ενωμένες τις κολοκύθες!
Σάκης Νίκας
