Έξι μήνες χωρίς συναυλίες είναι κάτι δύσκολα διαχειρίσιμο για τον φανατικό μουσικόφιλο. Στην πραγματικότητα, είχε να μου συμβεί τέτοιο συναυλιακό κενό κάπου από τα τέλη των 80ς! Ο covid όμως έφερε τα πάνω κάτω και μέσα σε αυτά ήταν και η ακύρωση του Horns Up Festival τον Μάρτιο, μόλις λίγες μέρες πριν ανέβουμε στα Τρίκαλα. Οι διοργανωτές προσπάθησαν να βρουν νέα ημερομηνία και έτσι το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου είδαμε μια μικρή έκδοση του, την Pandemic Edition.
Βέβαια, αντί για τρεις μέρες και 15 συγκροτήματα αυτή τη φορά κράτησε μία μόλις μέρα και είδαμε πέντε μόνο συγκροτήματα ενώ φυσικά ούτε λόγος για ξένα ονόματα αφού κανείς δεν περιοδεύει όσο η πανδημία καλπάζει. Τα παιδιά που τρέχουν το φεστιβάλ έπρεπε να ξεπεράσουν πολλά εμπόδια για να στήσουν την όλη φάση από την αρχή. Αντί για τη Σουίτα κλείσανε το ανοιχτό θεατράκι μέσα στο φρούριο των Τρικάλων, ένα επικά όμορφο μέρος και δεν το κρύβω, πως πολύ θα ήθελα να στεγάσει το φεστιβάλ ξανά εκεί. Λίγο πριν την είσοδο μας στο χώρο η αστυνομία ήρθε να ελέγξει σχολαστικά αν τηρούνται όλα τα μέτρα ασφαλείας (την ίδια ώρα που στα μαγαζιά της πόλης γινόταν ο κακός χαμός αλλά οκ, ας το αφήσουμε αυτό). Μπράβο στα παιδιά και σε αυτό το κομμάτι αφού όλα λειτούργησαν τέλεια και ευτυχώς και ο κόσμος κατανόησε τις ιδιαίτερες συνθήκες και δεν γκρίνιαξε για την κάπως σουρεάλ ατμόσφαιρα του να πηγαίνεις σε μία ροκ συναυλία φορώντας μάσκα, να μην επιτρέπεται να είσαι όρθιος κτλ
Η προσμονή στα μάτια του κόσμου ήταν έκδηλη πάντως και η μικρή καθυστέρηση (είναι αλήθεια πως υπήρχε ένα άγχος ότι θα ακυρωθεί μέχρι τελευταία στιγμή) απλά οδήγησε σε χειροκροτήματα ανακούφισης όταν οι Warcode άνοιξαν τη βραδιά. Σαρωτικό death/thrash metal από τους ντόπιους που κέρδισαν αμέσως τον κόσμο μπαίνοντας με το “instigate the suffering” από το πρόσφατο album «Post-Modern Delusion» πάνω στο οποίο στήριξαν όλο το σετ τους (συν μια ωραία τζούρα από το «Vortex Of Chaos»).
Video WARCODE:
setlist:
Intro / Instigate the Suffering / The Vile Truth / Ruination / Observe In Apathy / This Civilized Decay / Left Drained Out / Architects of Immoral Dogmas
To επόμενο 25λεπτο απολαύσαμε τους Freefall. Τίμιο brutal death metal από τους Θεσσαλονικείς που έπαιξαν κυρίως νέα κομμάτια, μέσα από το φρέσκο Ep «Dead Is The Oldest You Can Get» και ευτυχώς η απαισιοδοξία των στίχων έβρισκε αντίβαρο στο χιούμορ του ντράμερ. Ο ήλιος πια είχε πέσει, ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να μαζεύεται στο χώρο, οι μπύρες έφταναν κρύες (μπράβο για τις φθηνές τιμές!) και η βραδιά είχε αρχίσει να ζεσταίνεται για τα καλά.
Video FREEFALL:
setlist:
Aurora boredalis / All hopes collapse / Untitled / Dead Is The Oldest You Can Get / Behold the truth / Family spree
Με τον ήλιο να έχει πέσει πλέον στη σκηνή ανέβηκαν οι My Turn και αυτό που ακολούθησε ήταν η έκπληξη της βραδιάς. Ακόμα και κάποιος που δεν είχε επαφή μαζί τους ή που δεν ακούει καν το είδος καταλάβαινε πόσο τρομερή μπάντα είναι. 35 λεπτά άψογου hardcore, με σωστό attitude και στίχους και με ενέργεια που σε διαπερνούσε ενώ η μία κομματάρα διαδεχόταν την άλλη. Το σετ ήταν βασισμένο στο ομώνυμο άλμπουμ του 2017 συν κάποιες νέες συνθέσεις που κούμπωσαν άψογα μεταξύ τους. Οκ, υπήρξαν στιγμές που θα θέλαμε να βέβαια να σηκωθούμε από τις καρέκλες και να δείξουμε λίγο old school friendly violent fun βρε αδερφέ αλλά όχι, ήμασταν κύριοι, σηκώσαμε ψηλά τη μπύρα μας και απλά τους φωνάξαμε μπράβο, έτσι, για την αλητεία! 🙂
Video MY TURN:
setlist:
Intro / Mother / Li(f)e / Buried Inside / Lessons learned / Stand up and fight / Reap what you sow / Modern Life / massacre / To the kids / Don’t run away / Shield / Livin on the edge / Ούτε στιγμή
Η επόμενη μπάντα ήταν σε εντελώς άλλο ύφος, αφού οι Λαρισαίοι Dreamrites παίζουν κλασικό heavy metal και έτσι προσέδωσαν ακόμα μεγαλύτερη ποικιλία στο φεστιβάλ και ικανοποιώντας παράλληλα και τα γούστα όσων δεν αρέσκονται στις ακραίες εκφάνσεις του σκληρού ήχου. Παραξενεύτηκα βέβαια με τη μικρή διάρκεια αφού, μέχρι να ανανεώσω μπύρα και να τσεκάρω το merch η μπάντα κατέβηκε από τη σκηνή έχοντας παίξει μόλις πέντε κομμάτια! Μου είπαν πως είχαν αλλάξει δυο άτομα και έτσι δεν είχαν προβάρει περισσότερο υλικό με αποτέλεσμα το κουτσουρεμένο σετ τους αλλά πήραν το χειροκρότημα και υποσχέθηκαν επιστροφή.
Video DREAMRITES:
setlist:
So dark inside / Only time will tell / Thunder and lightning / Lament of Sorrow / With blood we pay
Και κάπως έτσι φτάσαμε στους headliners της βραδιάς. Οι Varathron είναι από τα πλέον σπουδαία σχήματα της ακραίας σκηνής στη χώρα μας. Μέρος την εμβληματικής πρώιμης ελληνικής black metal σκηνής, όχι μόνο συνεχίζουν αλλά έχουν εξελίξει το ύφος τους και έχουν προσαρμοστεί μέσα στο χρόνο παρουσιάζοντας κορυφαίες στούντιο δουλειές. Τα ελάχιστα φώτα στη σκηνή δυσκόλεψαν τη φωτογράφηση αλλά έντυσαν τη μπάντα με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα που ταιριάζει με τον ήχο τους (οι φωτιές σε μικρούς πυρσούς περιμετρικά της σκηνής ήταν φοβερές πάντως). Μπάσιμο με “Ouroboros Dweller” (όπως την τελευταία φορά που τους είχα δει αλλά ευτυχώς, χωρίς τα αντίστοιχα τεχνικά προβλήματα) και στη συνέχεια παλιότερα και νεότερα κομμάτια ήρθαν και έφτιαξαν ένα ωραίο σετ που δεν άφησε παραπονεμένο κανέναν. Άψογοι όλοι τους, με τα βλέμματα να τραβάει προφανώς το θηρίο Necroabyssious που μοιάζει να ζει 100% το κάθε κομμάτι. Στο τέλος μας χάρισαν και ένα κομμάτι που δεν ήταν στο αρχικό σετλιστ, το παλιό αγαπημένο “La Reina Noir”.
Video VARATHRON:
setlist:
Intro/Ouroboros Dweller / Unholy Funeral / Nightly Kingdoms / Cassiopeia’s Ode / Tenebrous / Lustful Father / Saturnian Sect / Son Of The Moon / Flowers Of My Youth / The Tressrising Of Nyarlathotep / Genesis Of Apocryphal Desire / Sic Transit Gloria Mundi / Outro
Encore:La Reine Noir
Ανταπόκριση και φωτογραφίες: Κωνσταντίνος “MindcrimeK” Βλάχος
