Σε ένα πρόσφατο επεισόδιο του “Oh Say Can You Stream” με τον Thom Hazaert και τον Dave Ellefson, καλεσμένος ήταν ο Nuno Bettencourt των Extreme, ο οποίος αφηγήθηκε το πώς παραλίγο να γίνει ο κιθαρίστας στη μπάντα του Ozzy. Το παρακάτω απόσπασμα δημοσιεύτηκε από το Ultimate Guitar.
«Θυμάμαι ότι διάβαζα το περιοδικό Creem ή το Hit Parader και υπήρχε μια αγγελία που έλεγε «ο Ozzy ψάχνει για κιθαρίστα, στείλτε το demo σας», οπότε έπρεπε να μάθει καναδυο κομμάτια και να τους τα στείλεις. Τότε είχα παρατήσει μόλις το σχολείο, δεν θυμάμαι καν πόσων χρονών ήμουν και σκέφτηκα «αυτή η θέση είναι δική μου! Θα πάρω αυτή τη θέση». Ξέρεις, το πιστεύεις αυτό όταν είσαι 15 χρονών.
Οπότε, κυριολεκτικά δανείστηκα ένα Eventide Harmonizer από ένα φίλο για να έχω τον ίδιο ήχο με τον Randy Rhoads. Το έβαλα στο δωμάτιό μου, κλείδωσα την πόρτα ώστε να μην μπορεί να μπει κανείς μέσα και νόμιζα ότι έβγαζα το “Crazy Train”. Και σκεφτόμουν «θα στείλω αυτή τη γαμάτη εκτέλεση και θα περιμένω πότε θα με πάρουν τηλέφωνο γιατί αυτή η θέση είναι δική μου… δική μου!» και περίμενα… περίμενα… τι εννοείς δεν απάντησε κανείς; Αδύνατον!
Αυτά όλα έγιναν το 1982, πάμε τώρα στο 1994 και σε μια περιοδεία με τους Aerosmith, όπου ο Rod MacSween (ατζέντης) με πλησίασε. Ήρθε στη συναυλία και με στριμώχνει στο βανάκι πολύ σοβαρός και μου λέει «πρέπει να μιλήσουμε», πρέπει να ήταν μόλις είχε φύγει ο Zakk Wylde. Και μου λέει «με πήρε τώρα η Sharon Osbourne όπως ερχόμουν και μου είπε «μίλα με τον Nuno, αν θέλει θα υπάρχει ένα τζετ στο Heathrow. Αν φύγει τώρα πηγαίνει κατευθείαν στην περιοδεία χωρίς οντισιόν.
Καθώς μου τα λέει όλα αυτά και μου εξηγεί τις λεπτομέρειες εγώ δεν βγάζω άχνα… είναι όπως σε μερικές ταινίες όπου μιλάει κάποιος και η φωνή του σιγά σιγά χάνεται ώσπου υπάρχει σιωπή. Όταν τελείωσε, ο ήχος ξαναγύρισε και το μόνο που βγήκε από το στόμα μου όπως γύρισα να τον κοιτάξω ήταν «άκουσαν επιτέλους την κασέτα;», «ποια κασέτα; Μην δίνεις σημασία». Αυτή η κασέτα με βασάνιζε για 12 χρόνια.
Και τι είπα; «Όχι, δεν μπορώ να το κάνω. Είμαι στην μπάντα μου», κάτι που αποδείχτηκε ένα ηλίθιο λάθος γιατί μετά οι Extreme διαλύθηκαν, τρεις εβδομάδες αργότερα».
