Το ισχυρότερο κίνητρο ήταν τα συναυλιακά αποκαλυπτήρια των Achelous, μιάς νέας και πολλά υποσχόμενης μπάντας στην οποία συμμετέχει ο τραγουδιστής Χρήστος Κάππας (ex Reflection). Άνοιξαν τη βραδιά εμφανώς μαγκωμένοι αλλά σιγά σιγά λύθηκαν μιάς και είχαν πολύ κόσμο στο πλευρό τους. Παρουσίασαν μόνο δικά τους τραγούδια, πράγμα που αξίζει συγχαρητήρια καθώς σπάνια πρωτοεμφανιζόμενες μπάντες δείχνουν τέτοια εμπιστοσύνη στο δικό τους υλικό. Ο ήχος τους βοήθησε ενώ ήταν αρκετά δεμένοι σε σημείο να μην διακρίνεις πως αυτή ήταν η πρώτη τους συναυλιακή εμπειρία.
Οι Erase από την άλλη είναι βετεράνοι στο σανίδι, με πάμπολες εμφανίσεις στο βιογραφικό τους. Ξεκίνησαν με μιά διασκευή στο θρυλικό Shoot ‘em Higher των Rust και συνέχισαν με το κλασσικό heavy metal υλικό τους. Ο ήχος ήταν σύμμαχος και εδώ και έτσι η συναυλία κύλησε νερό.
Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τους Illusory (ex The Ivory Tower). Το εξαμελές σχήμα γέμισε τη μικρή σκηνή του Remedy αφήνοντας λίγα περιθώρια γιά κίνηση, πράγμα που δεν έδειξε να πτοεί τη μπάντα. Στα αυτιά μου οι Illusory ακούγονται σαν να αποδίδουν νοσταλγικό και μελωδικό progressive power metal που φέρνει στο νού τις (Γερμανικές ως επί το πλείστον) μπάντες της Music is Intelligence (ή αλλιώς WMMS) των μέσων της δεκαετίας του 90. Μιά ευχάριστη έκπληξη αν μη τι άλλο.
Η βραδιά έφτασε στο τέλος της αφήνοντας μιά όμορφη αίσθηση. Χωρίς παρατράγουδα, με μπάντες που γνωρίζουν πως να παρουσιάσουν ένα σωστό show και με καθαρό και σωστό ήχο. Πάντα τέτοια.
Κώστας Κουναδίνης
φωτο: Έλενα Μιχαηλίδου
