Inglorious

Μια συνέντευξη με τον Nathan James είναι πάντα απολαυστική ακόμα και σε περίοδο καραντίνας. Ειδικά δε, όταν τον βλέπεις, έστω και στην οθόνη του υπολογιστή σου. Ενόψει νέου άλμπουμ, για το οποίο όμως δεν μπορούσαμε να πούμε πολλά, γιατί ακόμα δεν το έχει ακούσει κανείς – αφού έτσι κι αλλιώς δεν είχε ακόμα ηχογραφηθεί όταν έγινε η συνέντευξη στα μέσα Ιουνίου, μιλήσαμε για πολλά και διάφορα. Η αλήθεια είναι ότι προσπαθεί να το περιγράψει, μας είπε τους τίτλους των τραγουδιών και έναν πιθανό τίτλο. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως θα είναι επηρεασμένο από την παρούσα κατάσταση της κοινωνικής αποστασιοποίησης, αλλά και των πρόσφατων ταραχών στην Αμερική που συγκλόνισαν όλο τον κόσμο και είχαν βαθύ αντίκτυπο στην ψυχολογία και τους στίχους τους τραγουδιστή. Συνέντευξη: Γιάννης Δόλας

Rockpages.gr: Τι έκανες στη διάρκεια της καραντίνας;

Nathan James: Γράφαμε το άλμπουμ. Τον τελευταίο μήνα έγραφα τους στίχους. Αλλά, ειλικρινά, πριν από αυτό στην Αγγλία ήμασταν σε Lockdown για 12 εβδομάδες. Δεν είχα κανένα κίνητρο τις πρώτες 8 εβδομάδες. Ήμουν δυστυχισμένος, όπως όλοι σε όλο τον κόσμο, δεν ήθελα να γράψω, δεν ήθελα να ακούσω μουσική…. Απλά, ήθελα να βλέπω Netflix, να τρώω μακαρόνια και να χέζω… δεν ήμουν στα καλύτερά μου…

Αλλά, τώρα που έχουμε μια διορία για να δουλέψουμε, γιατί μπαίνουμε στο στούντιο, καθώς όλα έχουν πάει πίσω, αισθάνομαι καλύτερα. Ανυπομονώ να μπούμε μέσα και να ξεκινήσουμε να γράφουμε τα τραγούδια…

Όποιος έχει δει το συγκρότημα σε συναυλία, ή μας έχει δει σε βίντεο την καινούρια μας σύνθεση ξέρει πόσο καταπληκτική είναι και ιδιαίτερα η φρέσκια ενέργεια του lead κιθαρίστα, Danny. Έφερε κάτι στο συγκρότημα που με συναρπάζει και περιμένω να δει ο κόσμος τι άλμπουμ ετοιμάζουμε. Είναι 20 ετών κι αυτά είναι τα πρώτα riffs που βγαίνουν από μέσα του. Είναι τρομερός.

Του αρέσουν οι μεγάλοι κιθαρίστες… ο Yngwie, ο Slash… και του αρέσει να παίζει μεγάλα riffs. Δεν παίζει απλά νότες, ή τραγούδια. Λατρεύει να δημιουργεί μουσική και νομίζω ότι αυτό είναι σπάνιο για έναν 20χρονο. Ενώ, πολλοί νέοι κιθαρίστες παίζουν απλά κιθάρα στο δωμάτιό τους και παίζουν όσες πιο πολλές νότες μπορούν, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ενώ ο Danny λατρεύει να δημιουργεί κάτι που θα δημιουργήσει ένα συναίσθημα. Οπότε, έχει επιρροές από τον Yngwie, τον Slash… πρώιμο Blackmore, Dio… πιο heavy και πιο δραματικοί ήχοι υποθέτω.

Rockpages.gr: Πως επηρέασε η απομόνωση τους στίχους που έγραψες για το άλμπουμ;

Nathan James: Ποτέ μου δεν ήθελα να εκφραστώ πολιτικά με κανέναν τρόπο. Με ό,τι συνέβη τις τελευταίες 12 εβδομάδες και ειδικά πρόσφατα με το κίνημα του “Black live matters” αναστατώθηκα και θύμωσα πολύ. Οπότε, έγραφα λίγο για αυτά τα συναισθήματα και τις εμπειρίες και τις προσωπικότητες στον κόσμο που ήταν τόσο τραγικές. Οπότε, έγραψα για κάποιες δικές μου εμπειρίες και ό,τι κατάλαβα εγώ από όσα συμβαίνουν τώρα στον κόσμο. Είναι πολύ εύκολο να γράφεις κάτι λυπητερό, όταν όλοι είναι στεναχωρημένοι. Δεν υπάρχει τίποτα το χαρούμενο για το οποίο να μπορείς να γράψεις. Είναι σίγουρα ένα heavy άλμπουμ και τραγουδάω για πράγματα που δεν έχω ξανατραγουδήσει.

Rockpages.gr: Πες μας για την ιδέα σου να διασκευάσετε το “Imagine” του John Lennon και πως προέκυψε η συμμετοχή του Paul Rodgers;

Nathan James: Μου ήρθε η ιδέα όταν είδα την απαίσια βερσιόν που έκαναν οι Αμερικάνοι ηθοποιοί, δεν ξέρω αν το έχεις δει… η Gal Gadot, η ηθοποιός, που έπαιζε στο “Wonder Woman”, ο Will Ferrel… έκαναν ένα τραγικό βίντεο για το “Imagine”, γιατί μόνο δυο από αυτούς μπορούσαν να τραγουδήσουν. Όλοι οι άλλοι ήταν χάλια. Στο μεταξύ, τραγουδούσαν τους στίχους όπως «φαντάσου να μην υπήρχε ιδιοκτησία», ενώ καθόντουσαν στις βίλες τους στο Λος ‘Αντζελες…ήταν από τα πιο χαζά πράγματα που έχω δεί ποτέ.

Οπότε είπα στους φίλους μου «γιατί δεν κάνουμε μία εκτέλεση αυτού του μεγάλου τραγουδιού που ο κόσμος το αγαπάει, για να προωθήσουμε κάποιο Αγγλική φιλανθρωπική οργάνωση». Πήρα λοιπόν κάποιους φίλους, όπως ο Jeff Scott Soto, ο Michael Sweet, ο Dave Kilminster…μίλησα με τους καλύτερους φίλους μου από η βιομηχανία…και μετά πήρα την Jasmine, κόρη του Paul Rodgers, που είναι καλή μου φίλη, και της είπα «πολύ θα μου άρεσε να συμμετάσχεις, και αν θές πές και στον πατέρα σου…θα μου άρεσε να μπεί και αυτός. Και μετά πήρα ένα mail από τη γυναίκα του που μου έλεγε «πολύ θα το άρεσε να συμμετάσχει!». ‘Όταν πήρα το mail από τη γυναίκα με το video συνημμένο δεν το πίστευα! Δεν είναι και κάτι που συμβαίνει κάθε μέρα! Αλλά νομίζω αυτό είναι και το ενδιαφέρον με την καραντίνα και το lockdown, ακόμα και άνθρωποι όπως ο Paul Rodgers βαριούνται.

Nathan James

Rockpages.gr: Κάποια μέσα αποκάλεσαν τους Inglorious «το μέλλον του rock», πως αισθάνεσαι γι’αυτό;

Nathan James: Αυτοί που θα έπρεπε να μας στηρίξουν, που θα φανταζόταν κανείς πως είναι ο Βρετανικός μουσικός τύπος, δεν το κάνουν πάντα. Το περιοδικό Classic Rock δεν μας έχει βοηθήσει καθόλου. Αυτό είναι κάτι που το βρίσκω τρελό, όταν το σύνολο του Τύπου και τα rock μέσα σε όλο τον κόσμο λένε «θέλουμε τον καινούριο rock star, την νέα μεγάλη φωνή, τον νέο μεγάλο κιθαρίστα»… και έρχομαι εγώ με μια σπουδαία μπάντα και έναν τρομερό κιθαρίστα και δεν έχουμε βγάλει ακόμα ένα κακό άλμπουμ… για να είμαστε δίκαιοι… δεν έχουμε βγάλει κακό άλμπουμ. Και δεν το υποστηρίζουν με όλο τους το είναι. Προτιμούν να στηρίζουν τα συγκροτήματα που στηρίζουν οι Αμερικάνοι, όπως οι Greta Van Fleet και όλα αυτά τα γκρουπ.

Αναζητούσαν ξανά και ξανά κάποιον χαρισματικό με ταλέντο και μια σπουδαία rock φωνή να έρθει και εμφανίστηκα εγώ… μάλλον τους πέφτει πολύ. Ο κόσμος στην Αγγλία προσπαθεί να είναι μετριοπαθής και θέλουν να είναι όλοι αουτσάιντερ. Και εγώ δεν έχω κανένα στοιχείο αουτσάιντερ.

Αν στον κόσμο αρέσει αυτό που κάνουμε και θέλουν να γράψουν για μας σπουδαία πράγματα, αυτό είναι φανταστικό. Αν δεν θέλουν… δεν μας νοιάζει. Γιατί και πάλι κάνω αυτό που μου αρέσει και χιλιάδες κόσμου έρχονται να μας δουν να παίζουμε. Οπότε, είμαι απλά χαρούμενος που εν ετει 2020 μια rock μπάντα μπορεί να έχει ένα Νο.1 άλμπουμ στην Αγγλία και να παίζει μπροστά σε χιλιάδες οπαδούς. Και αυτό για μένα, όταν ακούω όλους τους Gene Simmons αυτού του κόσμου να λένε ότι «το rock πέθανε», μου φαίνεται τρομερό ότι βγάζω το ψωμί μου τραγουδώντας rock’n’roll. Όσο μπορώ να κάνω αυτό που μου αρέσει αισθάνομαι ότι νίκησα. Δεν έχει σημασία τι λέει ο κόσμος.

Rockpages.gr: Κάποιος θα έλεγε ότι υπάρχουν αρκετοί τραγουδιστές σε μεγάλη ηλικία, οι οποίοι δεν μπορούν να αποδώσουν πια όπως παλιά και πως θα έπρεπε να αποσυρθούν. Θα έπρεπε;

Nathan James: Για μένα είναι σαν να λες σε ένα σκύλο να μην γαβγίζεις. Ένας σκύλος θέλει να γαβγίζει. Ο τραγουδιστής πρέπει να τραγουδάει. Και αυτοί οι μεγαλύτεροι σε ηλικία τραγουδιστές το κάνουν άσχετα από το πόσο καλά ακούγονται. Αν λοιπόν κάποιοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για να τους βλέπουν, θα πρέπει να τους επιτρέπεται να το κάνουν. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μην τραγουδάει. Οπότε, κοιτάζοντας κάποιον που έχει φτάσει στα 60 ή τα 70 του… ε, ναι μάλλον κι εγώ το ίδιο θα ήθελα να κάνω. Ακόμα και αν ήμουν εντελώς χάλια θα ήθελα να τραγουδάω, γιατί μόνο αυτό ξέρω να κάνω… αυτό μου αρέσει να κάνω! Λατρεύω να τραγουδάω!