Το Αθηναϊκό σχήμα υπάρχει από το 2005 και το 2012 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο, μετά από ένα Demo και ένα Promo EP. Με γυναικεία φωνητικά, σκοτεινό ύφος και τόνους πάθος, το «Τέλος» έρχεται να βάλει τέρμα σε όσους και όσες από μας νόμισαν ότι είχαν να κάνουν με «άλλο ένα συγκρότημα» με γυναίκα στη φωνή.

Όταν μπήκε το πρώτο κομμάτι, άρχισα να ψάχνομαι… Τώρα τραγουδάει άντρας ή γυναίκα; Μήπως έχουμε ένωση δυνάμεων; Η τραγουδίστρια της μπάντας μπορεί να είναι σε δύο μέρη ταυτόχρονα και να είναι μελωδική αλλά και κάφρος του κερατά! Μπορεί να τραγουδάει «κανονικά» και να ξερνάει γρέζι ανά πάσα στιγμή το επιθυμεί. Όπως αντιλαμβάνεστε, έχουμε ήδη μια ενδιαφέρουσα παράμετρο στην ιστορία μας, η οποία συνεπικουρείται από μαύρες μελωδίες, πωρωτικό γκάζι και φρενήρη πλήκτρα. Στο ομώνυμο κομμάτι «έφυγα» από την τρέλα του θέματος και το λυσσαλέο παίξιμο. Οι Paradise Lost καλπάζουν παρέα το προσωπικό στοιχείο του συγκροτήματος… Οι Lost αποτελούν μόλις μία από τις επιρροές των παιδιών, η ουσία όμως είναι ότι η μπάντα παίζει δικά της πράγματα, γουστάρει και μας περνάει και μας το σαράκι του γούστου, για να μας αρέσει κι εμάς αυτό που ακούμε… Και μας αρέσει!
 
Το “Nightflower” ξεκινάει σαν μπαλάντα, στη συνέχεια όμως ξεσπάει. Γκάζι, κι άλλο γκάζι, τραχύτητα με ρο και χωρίς ρο, πεσιμισμός και αγριάδα… Για να σβήσει όπως ήλθε, ήρεμα. Τo “Cold” θα το ψήφιζα ευχαρίστως για single ή video, πάντα μαζί με το ομώνυμο, πρόκειται για ένα πιασάρικο κομμάτι, με ζόρικο κουπλέ και όμορφη γέφυρα. Το ρεφρέν είναι το “peak” της σύνθεσης, είναι από τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ γενικά και στο καπάκι ακολουθεί ένα σόλο σε πιο αργό τέμπο, ονειρικό, καψούρικο, για να επιστρέψει το ρεφρέν.
 
Στο τιμόνι της κονσόλας βρίσκεται ο Dion Christodoulatos, o οποίος κατάφερε να βγάλει ένα πολύ ζωντανό συναίσθημα στο δίσκο, θα έλεγε κανείς ότι ακούμε κάτι σαν Live ηχογράφηση! Καλή επιτυχία στα παιδιά και καλές συναυλίες και… σύντομα, έτσι;
 

Tags