Τη βραδιά άνοιξαν οι Crystal Winds που ανέλαβαν το δύσκολο έργο να «ζεστάνουν» το λιγοστό κόσμο που εκείνη την ώρα βρισκόταν στο club. Αντίπαλος τους ήταν και ο μετριότατος ήχος αφού με δυσκολία διέκρινες κάτι από το μπάσο του Λευτέρη Κοντού ενώ και τα εξαιρετικά φωνητικά του Αντρέα Κουρατόρα χάνονταν σε μερικά σημεία. Όπως και να ‘χει τα παιδιά τα πήγαν μια χαρά και το Maiden meets Priest metal φάνηκε ότι άρεσε στον κόσμο. Το ομώνυμο κομμάτι της μπάντας καθώς και η διασκευή στο “Metal Daze” (Manowar) ήταν τα highlights της εμφάνισής τους.
Τη σκυτάλη πήραν οι Valor οι οποίοι έχουν χτίσει ένα ισχυρό και πιστό fan base και η απόδοση τους εκείνο το βράδυ δικαίωσε τις προσδοκίες όλων. Αν μάλιστα είχαν και αυτοί κάπως καλύτερο ήχο (ήταν πολύ πριμαριστός και σε αυτούς), τα πράγματα θα ήταν σίγουρα καλύτερα. Έχοντας στις αποσκευές του το περσινό, τρίτο album τους “The Yonder Answer” και σε απίστευτη μέρα τον τραγουδιστή Βαγγέλη Κρούσκα (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστέρησαν τα υπόλοιπα μέλη), οι Valor αποδείχτηκαν το ιδανικό support για τους Burning Starr. Το κομμάτι “Choices” ήταν από τις καλύτερες στιγμές της συναυλίας των Valor ενώ θα πρέπει να τονίσω ότι το epic metal με τις έντονες Maidenικές επιρροές που παρουσιάζουν τα παιδιά «μιλάει» κατευθείαν στην καρδιά του Έλληνα οπαδού.
Λίγα λεπτά πριν από τις 10 και με το πρόγραμμα να τηρείται στο ακέραιο, ανέβηκαν στη σκηνή οι Jack Starr, Ned Meloni, Rhino, Marta Gabriel & Todd Michael Hall. Τα περίπου 150 άτομα που βρίσκονταν στο An εκείνη την ώρα ήταν ένα απογοητευτικό νούμερο για το βεληνεκές και το όνομα του Jack Starr (και όχι μόνο). Σίγουρα η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει τους πάντες αλλά αυτό αποτελεί συχνά και μια βολική δικαιολογία για μερικούς που προτιμούν να…ροκάρουν και να κριτικάρουν από τον καναπέ στο facebook. Και αν δεν ήταν κάποια πορωμένα άτομα που είναι διατεθειμένα να ρισκάρουν (και να χάσουν στο τέλος) τα χρήματά τους προκειμένου να ικανοποιήσουν πρωτίστως το μεράκι τους αλλά και να δώσουν την ευκαιρία σε εμάς να δούμε ζωντανά κάποιους παιδικούς μας ήρωες, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα.
Για τα επόμενα 100 λεπτά, οι Burning Starr όχι μόνο μας έστειλαν αδιάβαστους με την εντυπωσιακή απόδοσή τους αλλά απέδειξαν ότι με αυτό το line-up είναι ικανοί για πολλά ακόμη πράγματα. Ο Todd Michael Hall θα πρέπει να είναι σήμερα ένας από τους κορυφαίους metal τραγουδιστές αφού δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να πιάσει και την πιο απαιτητική νότα ενώ η όλη σκηνική του παρουσία ήταν άριστη. Ο Jack Starr ήταν ακριβώς αυτό που περιμέναμε…άνετος και προσηλωμένος στα κιθαριστικά του καθήκοντα ενώ η μελωδία της κιθάρας μας γύρισε πολλά χρόνια πίσω σε όλους τους μεγάλους κιθαρίστες της δεκαετίας του 70 και 80. Οι Rhino, Meloni & Gabriel συμπλήρωσαν το παζλ και ειλικρινά πιστεύω ότι αυτό είναι το καλύτερο line-up που είχαν ποτέ οι Burning Starr.
Με ένα ισορροπημένο set list που περιελάμβανε τραγούδια από όλα σχεδόν τα albums του Jack Starr, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε κομμάτια σαν τα “The Flame That Never Dies”, “Blaze of Glory”, “Metal Generation”, “Evil Never Sleeps”, “Go Down Fighting”, “Light In The Dark”, “Burning Starr”, “No Turning Back”, “Here We Are”, “Land of the Dead”, “Sands of Time”, “False Messiah”, “Day of the Reaper”, “Fight The Thunder”, “Inquisitor”, “Children of the Storm”, “Conspiratos Sanctos” καθώς και μία διασκευή στο “Metal Warriors” (Manowar) (πλήρες setlist παρακάτω).
Tα απόλυτα highlights ήταν α) η εκπληκτική εκτέλεση και η ανταπόκριση του κόσμου στο αξεπέραστο “Sands of Time” (είναι σχεδόν απίστευτο το γεγονός ότι το κομμάτι αυτό κυκλοφόρησε το 2011 και όχι το…1984!). Μάλιστα, κατόπιν απαίτησης του διοργανωτή Μανώλη Καραζέρη το κομμάτι ξαναπαίχτηκε στο τέλος του live μέσα σε γενικό πανζουρλισμό, β) η τριλογία “Evil Never Sleeps” – “No Turning Back” – “Light In The Dark” από το album-ορόσημο για τη μπάντα “No Turning Back” και γ) η παρουσία έστω και ενός κομματιού (αλλά τι κομματιού!) από το προσωπικό αγαπημένο μου δίσκο “Out Of The Darkness”. Καθόλη τη διάρκεια που ο Todd τραγουδούσε το “False Messiah” δεν γινόταν να μην σκέφτομαι τον μακαρίτη Rhett Forrester και την μοναδική ερμηνεία του σε αυτό το κομμάτι 30 χρόνια πριν.
Συνολικά, ήταν ένα από τα καλύτερα live που έχουμε δει και είναι πολύ κρίμα που το είδαν λίγα άτομα. Πολλά συγχαρητήρια στη διοργάνωση για την τήρηση του προγράμματος αλλά κυρίως για το πείσμα να φέρουν έναν τέτοιο καλλιτέχνη στη χώρα μας.
Σάκης Νίκας
Intro (Birth Through Fire), Unison Riff/Big Intro Inquisitor, The Flame That Never Dies, Go Down Fighting, No Turning Back, Land Of The Dead, Day Of The Reaper, False Messiah, Light In The Dark, Drum Intro/ Burning Starr, Jack Solo Intro/Conspiratos Sanctos, Metal Generation, Fight The Thunder, Fire And Rain, Sands Of Time, Here We Are, Blaze Of Glory, Children Of The Storm, Evil Never Sleeps Encore: Metal Warriors 2nd Encore: Sands Of Time
