Ήταν σαν να μην είχε περάσει ούτε μία μέρα από την τελευταία φορά που είχαμε συναντηθεί με τον James Rivera. Βασικά, ήταν σαν ένα Deja-vu αφού η κουβέντα μας έγινε πάλι στο ίδιο ξενοδοχείο, στο ίδιο τραπέζι με διαφορά 20 ετών. Τότε είχε έρθει με τους Seven Witches…τώρα με τους Helstar. Έκτοτε έχουμε κάνει άπειρες κουβέντες και έχουμε συναντηθεί πολλές φορές και ειλικρινά αισθάνομαι ότι είναι ένας από τους πιο ειλικρινείς και αγαπητούς καλλιτέχνες στο χώρο ο οποίος ζει και αναπνέει για τους οπαδούς του.
Αφού πρώτα ανταλλάξαμε τα νέα μας και πληροφορήθηκα ότι ο James αγόρασε επιτέλους το δικό του σπίτι στο Houston, είχε έρθει η ώρα να ξεκινήσουμε τη συνέντευξη ή καλύτερα…την επίσημη κουβέντα μας. Ο James ξεκίνησε λέγοντας πόσο ευγνώμων αισθάνεται που ύστερα από 40 και πλέον χρόνια, οι Helstar συνεχίζουν και είναι πιο δημοφιλείς από ποτέ. Το γεγονός ότι συνεχίζουν και δισκογραφούν και περιοδεύουν στην Ευρώπη είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή που θα μπορούσε να ζητήσει από την καριέρα του. Όταν του αντιτείνω ότι ο συνοδοιπόρος του στους Helstar, ο Larry Barragan, αποφάσισε να εγκαταλείψει το πλοίο το 1990 γιατί η εμπορική επιτυχία δεν ήρθε ποτέ, ο James το παραδέχτηκε υπογραμμίζοντας ωστόσο ότι τότε ήταν μικρότεροι στην ηλικία και ήταν λογικό ο ορισμός της επιτυχίας να ήταν διαφορετικός για εκείνους. Ωστόσο, το 2006 με το reunion (σχεδόν) του “Remnants of War” line-up, οι Helstar συνεχίζουν ακάθεκτοι με τον James να μας λέει με κάθε ειλικρίνεια ότι η σχέση του με τον Larry είναι καλύτερη από ποτέ. «Είναι ο αδερφός μου και εκείνος αισθάνεται το ίδιο με μένα. Πάντα είναι δίπλα ο ένας στον άλλο και ας ζούμε σε διαφορετικές πλευρές του Houston. Μην ξεχνάς ότι το Houston έχει το μέγεθος μιας χώρας σαν την Ολλανδία. Επισκέπτομαι συχνά το Larry για να ηχογραφήσουμε και πάντα έχω το δωμάτιο μου…νιώθω σαν στο σπίτι μου μιας και η οικογένεια του Larry είναι εκπληκτική!», μας λέει ο James.
Καλή η μουσική κληρονομιά για την οποία θα τους είμαστε πάντα ευγνώμονες αλλά τι γίνεται με νέο υλικό; Έχουν περάσει 7 χρόνια από το “Vampiro”, το τελευταίο ολοκληρωμένο άλμπουμ των Helstar και οι οπαδοί ζητούν νέα κομμάτια μιας και το “Clad in Black” (2021) περιέλαμβανε μονάχα τρεις νέες συνθέσεις. Ο Rivera παραδέχεται ότι η πανδημία καθυστέρησε τα αρχικά πλάνα τους και ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο Barragan αποφάσισαν να αφήσουν τα δύο χρόνια του Covid να περάσουν και να παρουσιάσουν στον κόσμο κάτι με σωστό και ορθόδοξο τρόπο. Για αυτό και αυτή η καθυστέρηση η οποία όμως θα φτάσει στο τέλος της μέσα στη χρονιά όταν και θα κυκλοφορήσει ο νέος δίσκος ο οποίος στιχουργικά θα είναι η συνέχεια του “Vampiro” ενώ μουσικά θα περιέχει όλα τα κλασικά τεχνικά χαρακτηριστικά της μουσικής των Helstar.
Σε εκείνο το σημείο, του αντιτείνουμε ότι το “Black Wings Of Solitude”, μία από τις ελάχιστες μπαλάντες των Helstar, είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια τους, ο James όχι μόνο συμφωνεί αλλά μας τονίζει ότι αν είχε γραφτεί π.χ. το 1989 θα ήταν τεράστιο hit. Παράλληλα μας εξομολογείται ότι το όνειρο του είναι να κάνει κάποτε μία κανονική Halloween παράσταση στο ύφος των Trans-Siberian Orchestra με κεντρικό θέμα τους βρικόλακες. «Θέλω να είναι κάτι που θα παρουσιάζεται σαν ένα Halloween show με μουσική των Helstar και θα ονομάζεται “Black Wings of Solitude”. Σε αυτό θα συμμετέχουν –αν φυσικά το θέλουν- όλα τα πρώην μέλη των Helstar τα οποία θα παίζουν σε 1-2 κομμάτια του show”, λέει ο James. Αυτά είναι υπέροχα νέα και φυσικά δεν θα το αφήναμε έτσι όλο αυτό. «Δηλαδή, είναι ευπρόσδεκτοι όλοι…; Ακόμη και ο Andre Corbin με τον οποίο δεν είχατε και τις καλύτερες σχέσεις…», τον ρωτάμε. «Φυσικά και ναι», απαντάει αμέσως ο James…οι πάντες είναι ευπρόσδεκτοι. Ο Andre, o Frank, o Rob, o Jerry, o Rene…όλοι. Πλέον δεν κρατάει κακία κανένας μας. Τότε ήμασταν νεότεροι και βλέπαμε διαφορετικά τα πράγματα. Ξέρω ότι όλοι οι fans των Helstar θα χαρούν αν ξανασυναντηθούμε όλοι αυτοί μαζί πάνω στη σκηνή. Βέβαια, είναι μία ακριβή παραγωγή και δεν ξέρω α θα πραγματοποιηθεί. Αλλά είναι ένα όνειρο μου», συμπληρώνει ο James.
Η κουβέντα μετά αναλώνεται στις ταινίες Hammer όπου και οι δυο μας είμαστε μεγάλοι fans και χαίρομαι ιδιαιτέρως που ο James δηλώνει οπαδός του Christopher Lee και όχι του Bela Lugosi (όπως κάνουν οι περισσότεροι Αμερικανοί) ενώ και εκείνος γουστάρει που είμαι αμετανόητος fan του Peter Cushing…και ας είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του Δράκουλα! Για την ιστορία η αγαπημένη ταινία του James είναι το “Dracula Has Risen From The Grave” ενώ ο Larry προτιμάει είτε το “Scars of Dracula” είτε το “Taste The Blood of Dracula”.
Τέλος, δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτούσαμε ποιος είναι ο αγαπημένος του δίσκος όλων των εποχών. «Αυτό είναι πολύ δύσκολο», μας λέει….και αφού σκέφτεται λίγο μας λέει: «Σαν πιτσιρικάς το άλμπουμ που μου μίλησε περισσότερο ήταν το “Sabotage” (Black Sabbath) αλλά ήταν το “Taken By Force” (Scorpions) ο δίσκος που με έκανε να θέλω να γίνω μουσικός. Πρόσθεσε αυτά το “Sad Wings of Destiny” (Judas Priest) και το “Stained Glass” (Judas Priest) και νομίζω ότι απαντάω στην ερώτηση σου», προσθέτει ο James.
H κουβέντα συνεχίζεται off the record πάνω σε πιο προσωπικά θέματα του James αλλά και για όλες εκείνες τις μπάντες με τις οποίες έχει παίξει όλα αυτά τα χρόνια και τον αφήνουμε να πάει να ξεκουραστεί ή ακόμη καλύτερα…να βγει στην πόλη τα μεσάνυχτα αναζητώντας το επόμενο θύμα του για να δαγκώσει βαπτίζοντας το στο αίμα…για πάντα!
Σάκης Νίκας
