
Όταν έπεσε το άλμπουμ αυτό στα χέρια μου αναρωτήθηκα γιατί ο γνωστός ζωγράφος αποφάσισε να ασχοληθεί με την μουσική. ΟΚ η αλήθεια είναι ότι η σκέψη μου πέρασε από το μυαλό για 5 δευτερόλεπτα και όχι παραπάνω.
Άλλο ένα σχήμα που το όνομα του δεν βγάζει κάποιο νόημα είπα. Διαπίστωσα όμως ότι οι Σουηδοί είναι καιρό στον χώρο. Για την ακρίβεια από το 2010 και το “Empyrean” είναι η τέταρτη δουλειά τους παρακαλώ. Πάντα μου προκαλεί το ενδιαφέρον να ακούσω ένα σχήμα το οποίο για άγνωστους λόγους αγνοούσα επί σειρά ετών.
Στο “Empyrean” λοιπόν οι JD Miller μας προσφέρουν μια γενναία δόση από μελωδικό heavy metal. Εμπορικότατο και πιασάρικο το υλικό του άλμπουμ είναι εύπεπτο και πραγματικά ευχάριστο στα αυτιά! Τι άλλο να ζητήσεις δηλαδή;
Υπάρχει αρκετή ποικιλία στον ήχο τους. Από AOR και μελωδικό rock ως πιο σκληρές στιγμές. Σε αυτές τείνουν να θυμίζουν ολίγον τι Beast In Black, ίσως και από την εκτεταμένη αλλά έξυπνη χρήση ηλεκτρονικών σημείων. Μεγάλες ταχύτητες δεν πιάνουν αλλά και πάλι καταφέρνουν, όταν το θέλουν, να ακούγονται αρκετά σκληροί.
Σημείο αναφοράς και η μοντέρνα αν και κάπως πλαστική παραγωγή του άλμπουμ. Όλα ακούγονται κρύσταλλο και πεντακάθαρα αλλά βρε παιδί μου να πω το παράπονο μου μια κάποια βρωμιά στον ήχο πιστεύω ότι καλό θα τους έκανε. Δυνατή και η ερμηνεία του Peter Halden πίσω από το μικρόφωνο ο οποίος τα πάει εξαιρετικά με όλο το εύρος του υλικού.
Το “Empyrean” είναι ένα αντικειμενικά καλό άλμπουμ. Ακούγεται ευχάριστα από την αρχή μέχρι το τέλος. Μπορεί να μην είναι το άλμπουμ που θα αλλάξει την ζωή σας αλλά σίγουρα αξίζει μια θέση στην συλλογή σας.