Χρειάζονται μεγάλες μπάλες για να κάνει κάποιος αυτό που έκανε ο Joe Lynn Turner και δεν αναφέρομαι στην αποκάλυψη του ξυρισμένου κεφαλιού του, σαν συνέπεια της αλωπεκίας από την οποία πάσχει από μικρή ηλικία.

Αναφέρομαι σε αυτό εδώ το άλμπουμ, στο οποίο πειραματίζεται σε κάτι διαφορετικό. Κόβει το σκοινί ασφαλείας, αγνοεί τη φωνούλα στο βάθος που του λέει “αλήθεια τώρα θα κάνεις ένα τέτοιο άλμπουμ; γιατί δεν βγάζεις ένα κλασικό hard rock;” και ακολουθεί το ένστικτο του, το οποίο τον οδηγεί στο πιο heavy άλμπουμ της καριέρας του με μαέστρο τον θρύλο Peter Tägtgren. Ο Joe έχει ξαναβρεθεί σε metal περιβάλλον με τον Yngwie Malmsteen, όμως εδώ μιλάμε για εντελώς διαφορετικό στυλ, πιο heavy, πιο μοντέρνο, με κάποια ηλεκτρονικά και πολλά συμφωνικά στοιχεία.

«Ένας καλλιτέχνης πρέπει να αλλάξει, αλλιώς πεθαίνει», είχε δηλώσει πέρσι στο Rockpages.gr και από ότι φαίνεται αυτό προσπαθεί να κάνει εδώ. Δικαιώνεται για τη επιλογή του; όχι! Το άλμπουμ χωρίς να είναι κακό, δεν είναι και καλό. Η φωνή του, παρόλο που παραμένει σε τοπ φόρμα και ικανή να διαπερνά τους τόνους μετάλλου που πέφτουν εκκωφαντικα πάνω της δεν ταιριάζει σε αυτόν τον ήχο. Όσο και αντικειμενικά να προσεγγίσεις το “Belly Of The Beast” δεν νομίζω ότι θα βρεις ότι ο συνδυασμός μουσικής και φωνής είναι καλός.

Ωστόσο, σε κάποιες στιγμές όλα φαίνεται να λειτουργούν, όπως για παράδειγμα στο “Don’t Fear The Dark”, όμως πρόκειται για μια μικρή εξαίρεση. Εάν είχε κυκλοφορήσει ένα ή δυο κομμάτια, ή εμφανιζόταν σαν guest στα τραγούδια του Tägtgren σε κάποιο άλμπουμ των Pain, ή των Hypocrisy, τότε θα μιλούσαμε για κάτι μεμονωμένο, μια συνεργασία σε μια δουλειά άλλου καλλιτέχνη, ή συγκροτήματος. Αλλά, εδώ έχουμε ένα ολόκληρο άλμπουμ με την υπογραφή του Turner, που αποτελεί μέρος της δισκογραφίας του και σίγουρα δεν κάθεται άνετα δίπλα σε ό,τι μας έχει χαρίσει στο παρελθόν. Είτε είναι τα άλμπουμ των Sunstorm, ή οι προσωπικές του δουλειές.

Η φωνούλα στο βάθος τελικά είχε δίκιο, όμως αλίμονο αν ο φόβος, ο δισταγμός και η ανασφάλεια μας κρατάνε πάντοτε πίσω και δεν μας αφήνουν να τολμήσουμε και να δοκιμάσουμε κάτι καινούριο. Σεβασμός σε έναν καλλιτέχνη με τεράστια καριέρα και επιτυχίες που δεν φοβάται να πειραματίζεται χωρίς να τον προβληματίζει η ενδεχόμενη αποτυχία. Αυτή η νοοτροπία οδηγεί στο μεγαλείο και από αυτό η καριέρα του Joe Lynn Turner είναι πλήρης.