Ο Joey Ayvazian υπήρξε ιδρυτικό μέλος των Virgin Steele και έπαιξε μαζί τους για 15 σχεδόν χρόνια. Είναι μεγάλη μας χαρά να τον φιλοξενούμε στις σελίδες του περιοδικού μας καθώς δίνει σπάνια συνεντεύξεις και έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να μάθουμε πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για εκείνα τα πρώιμα χρόνια των Virgin Steele.
Συνέντευξη: Σάκης Νίκας
Rockpages.gr: Το 1981 σηματοδότησε τη χρονιά της δημιουργίας των Virgin Steele. Πριν από αυτό, ήσουν ενεργός στη σκηνή της Νέας Υόρκης; Έπαιζες με άλλες μπάντες;
Joey Ayvazian: Ναι, άρχισα να παίζω drums στην εφηβεία μου και ήμουν σε μερικά συγκροτήματα εκείνη την εποχή. Έρχονταν φίλοι και τζαμάραμε στο υπόγειό μου. Ο ξάδερφός μου ήταν μερικά χρόνια μεγαλύτερός μου και είχε μια Gibson Les Paul και ένα Marshall ενισχυτή. Πήγαινα συχνά στο σπίτι του για να παίξω…
Rockpages.gr: Υποθέτω ότι ήσασταν φίλοι με τον Jack Starr και αποφασίσατε να φτιάξετε μια μπάντα μαζί, σωστά;
Joey Ayvazian: Λοιπόν, στην πραγματικότητα έτσι ξεκίνησαν οι Virgin Steele (ή μάλλον θα έπρεπε να πω, ήταν η αρχή της ίδρυσης της μπάντας). H αλήθεια είναι ότι βρεθήκαμε από καθαρή τύχη. Θυμάμαι να γυρίζω σπίτι από τη δουλειά ένα απόγευμα στη διαδρομή 110 στο Huntington. Και υπήρχε ένας τύπος που περπατούσε στον αυτοκινητόδρομο με την κιθάρα στο χέρι!!! Δεν είναι κάτι που βλέπεις κάθε μέρα, οπότε σταμάτησα και είπα: «χρειάζεσαι μεταφορικό μέσο να πας κάπου;», είπε ναι, οπότε μπήκε στο αυτοκίνητό μου και τον ρώτησα τι κάνεις με αυτή την κιθάρα να περπατάς στη μέση του αυτοκινητόδρομου! Είπε: «Θα πάω σε ένα ανοιχτό τζαμάρισμα μουσικών στο Huntington Village απόψε. Έτσι τον ρώτησα αν μπορούσα να έρθω…και φυσικά δεν είχε αντίρρηση. Πήγα σπίτι, πήρα τα drums μου, κατέβηκα σε αυτό το ανοιχτό τζαμάρισμα που ήταν σε ένα διαμέρισμα πάνω από ένα κατάστημα ρούχων στο Huntington Village. Υπήρχαν ένα σωρό μουσικοί εκεί που τζάμαραν… μπασίστες, κιθαρίστες, drummers, τραγουδιστές κ.λπ… οπότε όλοι παίζαμε εναλλάξ και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω drums έπαιξα με τον Jack Starr. Αποφασίσαμε μετά το τζαμάρισμα ότι υπήρχε χημεία μεταξύ μας και την επόμενη μέρα παίζαμε μαζί.
Rockpages.gr: Ακούσατε πολλούς τραγουδιστές πριν καταλήξετε στον David DeFeis;
Joey Ayvazian: Ναι, πέρασαν αρκετοί τραγουδιστές αλλά κανείς δεν ήταν πραγματικά τόσο σπουδαίος. Τότε μια μέρα έρχεται ο Dave DeFeis. Προσπαθώ να θυμηθώ το τραγούδι που έπαιξε στα πλήκτρα…αν έπρεπε να μαντέψω ήταν ένα κομμάτι των Black Sabbath ή των Rainbow, αλλά δεν είμαι ακριβώς σίγουρος…ήταν απίστευτος και η φωνή του ήταν καταπληκτική! Με κάλεσε στο σπίτι του για να παίξει μερικά πράγματα στο Hammond B3. Είχε ένα πλήρες PA στο υπόγειό του. Έπαιξε μερικά ακόμα τραγούδια και η απόφαση να φέρουμε τον Dave στη μπάντα ήταν ξεκάθαρη αμέσως!
Rockpages.gr: Ο David έφερε μαζί του τον Joe O’ Reilly. Ήταν δύσκολο να πείτε στον αρχικό μπασίστα Kelly Nickels ότι έπρεπε να φύγει ή είχε ήδη πάρει την απόφασή του;
Joey Ayvazian: Ο Kelly έπαιξε μαζί μας για λίγο καιρό και νομίζω ότι απλά αποφάσισε να μετακομίσει στο Λος Άντζελες πριν καν γνωρίσω τον Joe O’Reilly…τον ενδιέφερε η σκηνή του Λος Άντζελες περισσότερο από τη σκηνή του Long Island.
Rockpages.gr: Πώς ήταν η σκηνή της Νέας Υόρκης/Long Island τότε όσον αφορά τη heavy metal μουσική;
Joey Ayvazian: Η σκηνή εδώ στο Long Island τη δεκαετία του ’80 ήταν φανταστική. Υπήρχαν μπαρ ανοιχτά Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και κάθε βράδυ υπήρχαν 100-200 άτομα εκεί έξω κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και 1000+ τα Σαββατοκύριακα. Υπήρχαν αρκετά μεγάλα clubs στο Long Island τότε. Το Hammerheads ήταν ίσως το μεγαλύτερο και τα βράδια του Σαββατοκύριακου έπαιζαν οι Equinox, οι Twisted Sister ή οι Zebra και το μαγαζί ήταν γεμάτο. Οπότε ναι, η σκηνή του Long Island ήταν αρκετά δυνατή τότε.
Rockpages.gr: Πήγαινέ μας πίσω στην ηχογράφηση της πρώτης demo κασέτας το 1981 που ουσιαστικά αποτέλεσε και τη βάση για το πρώτο άλμπουμ των Virgin Steele…
Joey Ayvazian: Από ό,τι θυμάμαι, ο Dave και ο Jack έγραψαν ένα σωρό τραγούδια μαζί. Παρουσίασαν τις ιδέες στον Joe και σε μένα. Τις επεξεργαζόμασταν και δημιουργούσαμε τα μέρη του μπάσου και των drums και κάπως έτσι αποφασίσαμε να τα ηχογραφήσουμε. Νομίζω ότι το στούντιο λεγόταν Sonic Sound και πήγαμε και ηχογραφήσαμε εκεί. Δουλέψαμε γρήγορα…παίξαμε όλα τα τραγούδια σε μια μέρα…drums, μπάσο, ρυθμική κιθάρα και μετά ο Dave πήγε και έκανε τα φωνητικά του, ο Jack έκανε τα σόλο του στην κιθάρα και ήταν μια πραγματικά πρόχειρη μίξη και αυτό ήταν όλο. Να σου θυμίσω ότι δεν είχαμε χρήματα…έτσι το κάναμε με αστραπιαία ταχύτητα (γέλια)!
Rockpages.gr: Θυμάσαι ποια είναι η ημερομηνία του πρώτου live των Virgin Steele;
Joey Ayvazian: Η αλήθεια είναι πως όχι αλλά αν έπρεπε να μαντέψω το μέρος, νομίζω ότι ήταν στο club Stage Door στο Deer Park. Νομίζω ότι ήταν η πρώτη μας συναυλία αλλά δεν είμαι 100% σίγουρος.
Rockpages.gr: Παίξατε πολλές συναυλίες το 1982 πριν μπείτε στο στούντιο για να ηχογραφήσετε το ντεμπούτο album;
Joey Ayvazian: Ναι! Δώσαμε αρκετές συναυλίες εδώ κι εκεί αλλά κάναμε, επίσης, πολλές πρόβες…θα έλεγα ότι κάναμε πρόβες περίπου 3 ή 4 νύχτες την εβδομάδα δουλεύοντας όλα τα μέρη των τραγουδιών πριν μπούμε στο στούντιο.
Rockpages.gr: Το “Guardians of the Flame” σηματοδότησε μια σημαντική πρόοδο στον ήχο και το ύφος της μπάντας και θεωρείται ένας κλασικός δίσκος των Virgin Steele. Τι θυμάσαι από εκείνες τις ηχογραφήσεις;
Joey Ayvazian: Μάθαμε πολλά από τις πρώτες μας ηχογραφήσεις. Έτσι, όταν επρόκειτο να ξεκινήσουμε τις ηχογραφήσεις για το “Guardians of the Flame” ήμασταν πιο έτοιμοι στο στούντιο και είναι ολοφάνερο αν ακούσεις το 1ο και το 2ο άλμπουμ. Αλλά το ηχογραφήσαμε και αυτό σε μικρό χρονικό διάστημα. Τα drums ,το μπάσο τα ρυθμικά κομμάτια έγιναν σε μία ή δύο μέρες, τα φωνητικά, τα leads, τα μέρη του πιάνου, τα πλήκτρα και μετά η μίξη… ήταν πραγματικά μια συναρπαστική περίοδος για όλους μας.
Rockpages.gr: Ο Jack και ο David δούλευαν μαζί ή έφερναν χωριστά τα τραγούδια και μετά σας τα έδειχναν;
Joey Ayvazian: Ο Jack και ο Dave έγραφαν όλη τη μουσική μαζί. Δεν ήμουν ποτέ εκεί όταν έγραφαν. Συγκεντρώνονταν και δούλευαν πάνω σε πράγματα μαζί. Ο Jack θα ερχόταν με ένα riff και ο Dave θα συμπλήρωνε ένα μέρος και το αντίστροφο…αλλά ο Dave έγραφε όλους τους στίχους. Μετά μαζευόμασταν μαζί και έπαιζαν στα γρήγορα το τραγούδι. Στη συνέχεια ο Joe και εγώ προσθέταμε τα ρυθμικά μέρη.
Rockpages.gr: Και μετά ήρθε η αποχώρηση ή η απόλυση του Jack Starr…εξαρτάται ποιον θα ρωτήσεις. Τι πραγματικά συνέβη τότε;
Joey Ayvazian: Τι συνέβη τότε…; Καλή ερώτηση. Ο Jack ήταν ένας ενδιαφέρων τύπος- ήταν ένας πολύ καλός κιθαρίστας, είχε πολλές καλές ιδέες και φοβερό ήχο στην κιθάρα. Αλλά μερικές φορές δεν μπορούσε να θυμηθεί το τραγούδι και έκανε πολλά λάθη στις συναυλίες. Έτσι, αυτό μας ανάγκασε να προχωρήσουμε χωρίς εκείνον.
Rockpages.gr: Ήταν δύσκολο για σένα να επιλέξεις μια πλευρά; Θέλω να πω, σου ζήτησε ο Jack να πας μαζί του;
Joey Ayvazian: Φαντάζομαι ότι όποτε κάποιος καλείται να φύγει από μια μπάντα που συνετέλεσε στη δημιουργία της, δεν είναι ποτέ κάτι ευχάριστο. Υπήρχε λοιπόν κάποια έχθρα με τον Jack και όλους εμάς, αλλά δεν θυμάμαι να με κάλεσε ποτέ και να μου εκθέσει τα επιχειρήματα του ή να μου ζητήσει να πάω στη μπάντα του.
Rockpages.gr: Πώς άλλαξε η δυναμική της μπάντας όταν ο Edward Pursino μπήκε στο συγκρότημα;
Joey Ayvazian: Ο Eddie βρισκόταν σε άλλο επίπεδο κιθάρας σε σχέση με τον Jack. Πολύ πιο εκπαιδευμένος και με έναν ξεκάθαρα γυαλισμένο ήχο. Εξαιρετικός κιθαρίστας τόσο στα lead όσο και στα ρυθμικά μέρη. Όταν άρχισε να παίζει μαζί μας ανεβήκαμε αμέσως επίπεδο. Μπορούσες να νιώσεις πόσο σταθερός ήταν. Το songwriting παρέμεινε σχεδόν το ίδιο, όπου ο Eddie και ο Dave έγραφαν τα τραγούδια και τα έφερναν σε μένα και τον Joe. Εμείς βάζαμε το λιθαράκι μας εδώ και εκεί…
Rockpages.gr: Παρ’ όλα αυτά, το “Noble Savage” ήταν μια καθοριστική στιγμή για τους Virgin Steele και δικαίως θεωρείται ανάμεσα στα καλύτερα albums του συγκροτήματος. Υπάρχουν ευχάριστες αναμνήσεις;
Joey Ayvazian: Έχω πολλές ωραίες αναμνήσεις από την ηχογράφηση και τη δημιουργία του “Noble Savage”, πρέπει να θυμάσαι ότι ήμασταν νέα παιδιά που περνούσαν την καλύτερη στιγμή της ζωής τους. Ήμασταν όλοι 20-25 χρονών…μία ηλικία όπου ονειρεύεσαι να παίζεις μουσική, να κάνεις albums, να πηγαίνεις σε περιοδείες και να ζεις το όνειρο. Ναι…πολλές όμορφες αναμνήσεις.
Rockpages.gr: Κάπου σε αυτό το χρονοδιάγραμμα συναντάμε projects όπως το Piledriver, το Exorcist και το Original Sin…όλα ηχογραφημένα το 1986. Ποια είναι η ιστορία με αυτούς τους δίσκους;
Joey Ayvazian: Αυτοί οι δίσκοι γράφτηκαν, παίχτηκαν και ηχογραφήθηκαν όλοι με τον Dave και τον Eddie. Νομίζω ότι ήταν ιδέα του μάνατζέρ μας τότε απλά για να βγάλουμε κάποια χρήματα και νομίζω ότι ο Eddie και ο Dave έγραψαν όλα αυτά τα τραγούδια μέσα σε λίγες μέρες…είναι κάπως αστείο αν το σκεφτείς πως γράφτηκαν τόσα πολλά και διαφορετικά τραγούδια μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Rockpages.gr: Επιστρέφοντας στο κεφάλαιο για το “Noble Savage” κάνατε μερικές περιοδείες με τους Sabbath και τους Manowar. Πώς ήταν όλη αυτή η εμπειρία;
Joey Ayvazian: Οι Manowar ήταν η πρώτη μας ευρωπαϊκή περιοδεία. Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία. Θυμάμαι να πετάω στη Φρανκφούρτη από τη Νέα Υόρκη. Μείναμε σε ένα ξενοδοχείο και αποφασίσαμε να βγούμε έξω και να πιούμε μια μπύρα. Είχαμε προγραμματίσει να παίξουμε το επόμενο βράδυ εκεί. Έτσι περπατήσαμε απέναντι σε μια παμπ. Προσπαθήσαμε να παραγγείλουμε μερικές μπύρες στα αγγλικά. Αμέσως ο κόσμος άρχισε να μας κοιτάζει…υπήρχαν πολλοί άντρες εκεί μέσα με μακριά μαλλιά και μας κοιτούσαν επίμονα. Σε κάποια στιγμή άρχισαν να μας πλησιάζουν. Θυμάμαι να λέω στον Joe O’Reilly, ετοιμάσου γιατί θα έχουμε καυγά. Aυτοί οι τύποι μας πλησίασαν και μας είπαν “Wergin Steek”…και είπα «συγγνώμη»…μας επαναλαμβάνουν: “Wergin Steek”…και τους λέω, εν τέλει: “Virgin Steele;;;”. Και λένε όλοι μαζί: «ναι»!!! Κατενθουσιάστηκαν που μας είδαν γιατί είχαν έρθει από όλα τα μέρη της Γερμανίας για να δουν το live.
Το να παίζεις με τους Black Sabbath ήταν εξωπραγματικό. Το να βλέπεις και να ακούς τον Tony Ιommi να παίζει με αυτόν τον ήχο κάθε βράδυ ήταν σε άλλο επίπεδο! Και ήταν ο πιο καλός άνθρωπος στον κόσμο. Πολύ ταπεινός και προσγειωμένος μαζί μας. Υπέροχη, υπέροχη εμπειρία!
Rockpages.gr: Το “Age of Consent” δεν προωθήθηκε σχεδόν καθόλου από την εταιρεία…θυμάμαι ότι τότε δεν υπήρχε πουθενά στην Ευρώπη. Ποια ήταν η κατάσταση στην Αμερική όσον αφορά αυτόν τον δίσκο;
Joey Ayvazian: Νομίζω ότι με το “Age of Consent” προσπαθήσαμε να κάνουμε κάποια πράγματα λίγο διαφορετικά. Τραγούδια όπως τα “Seventeen”, “Tragedy”, “Cry Forever” ήταν περισσότερο εμπορικά, αλλά την ίδια στιγμή εξακολουθούσαμε να έχουμε τραγούδια σαν τα “Burning of Rome”, “Lion in Winter” και “On the wings of the night” ,τα οποία ήταν τυπικά heavy κομμάτια των Virgin Steele. Αυτό το άλμπουμ έχει ένα από τα καλύτερα τραγούδια μας κατά τη γνώμη μου…αναφέρομαι στο “Burning of Rome”, το οποίο είναι κλασικό. Απλά, όπως είπες, δεν είχε την προώθηση που χρειαζόταν.
Rockpages.gr: Υπήρχε ένα σημαντικό κενό 5 ετών μεταξύ του “Age of Consent” και του “Life Among The Ruins”. Τι κάνατε σε αυτό το χρονικό διάστημα, καθώς η μπάντα βρισκόταν, τρόπον τινά, στον πάγο;
Joey Ayvazian: Ένα κενό 5 ετών…είναι δύσκολο να το πιστέψω, έτσι όπως μου το λες. Πάντα δουλεύαμε πάνω σε πράγματα. Παίξαμε πολλές συναυλίες στο Long Island τότε…αλλά 5 χρόνια είναι μεγάλο χρονικό διάστημα. Ειλικρινά δεν θυμάμαι.
Rockpages.gr: Συμφώνησες τότε με την αλλαγή του ήχου και του στυλ της μπάντας;
Joey Ayvazian: Πίστευα τότε, και εξακολουθώ να πιστεύω ότι υπάρχουν μερικά σπουδαία τραγούδια σε αυτόν τον δίσκο. Ήταν διαφορετικό από οτιδήποτε είχαμε κάνει πριν. Αλλά αυτό είναι το ταξίδι της μουσικής στην πραγματικότητα. Άκουσε ξανά το “Crown of Thorns”…φοβερό κομμάτι. Αλλά και πάλι, προσπαθούσαμε να έχουμε περισσότερο airplay.
Rockpages.gr: Γιατί έφυγε ο Joe O’ Reilly;
Joey Ayvazian: Ο Θεός είχε ένα διαφορετικό κάλεσμα για τον Joe O’ και εκείνος αποφάσισε να ανταποκριθεί σε αυτό το κάλεσμα. Εξακολουθούμε να κρατάμε επαφή, πάντως…
Rockpages.gr: Πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου και εμού, θεωρούν τα δύο “Marriage of Heaven and Hell” ως την απόλυτη κορυφή της μπάντας. Ποια είναι η δική σου άποψη;
Joey Ayvazian: Λοιπόν, υπήρχε πολλή μουσική ηχογραφημένη εκείνη την εποχή. Πολλά από αυτά τα τραγούδια ήταν μέρη και riffs πάνω στα οποία ο Dave και ο Eddie δούλευαν για αρκετό καιρό. Να σκεφτείς είχαμε τζαμάρει πάνω σε μερικά τραγούδια ένα χρόνο πριν από την ηχογράφησή τους. Αυτά τα άλμπουμ είναι μια μεγάλη ένδειξη της ποικίλης μουσικής εκπροσώπησης του συγκροτήματος. Μέσα εκεί θα βρει κάποιος power μπαλάντες, επικά τραγούδια και speed metal…κάπως έτσι συνοψίζεται. Υπάρχουν κάποια κομμάτια στα οποία δεν συμμετείχα στη δημιουργία τους αλλά θυμάμαι κάπως τα riffs στην αρχική τους μορφή.
Rockpages.gr: Γιατί έφυγες, λοιπόν, κατά τη διάρκεια αυτών των ηχογραφήσεων;
Joey Ayvazian: Ξέρεις, όταν κάνεις κάτι για πολλά χρόνια μπορεί να σε «κάψει» κάπως. Και η πραγματικότητα είναι ότι ποτέ δεν εγκατέλειψα το συγκρότημα. Απλά δεν με φώναξαν ποτέ πίσω για να συνεχίσω μαζί τους. Από την αρχή των Virgin Steele μέχρι τώρα στην πραγματικότητα πάντα είχα τη δική μου επιχείρηση. Από την κατασκευή εστιατορίων McDonalds, την εταιρεία αφαίρεσης αμιάντου, μέχρι σήμερα που είμαι ιδιοκτήτης μιας μεγάλης εταιρείας κατασκευής στέγης και πλαισίων στο Long Island. Το πιο σημαντικό, το οποίο είναι πραγματικά ενδιαφέρον για μένα είναι ότι είμαι συνιδρυτής ενός από τα μεγαλύτερα υπεράκτια ιχθυοτροφεία στον κόσμο!
Rockpages.gr: Παρακολούθησες την πορεία της μπάντας μετά την αποχώρησή σου;
Joey Ayvazian: Όχι, δεν θα το έλεγα.
Rockpages.gr: Έχεις κρατήσει επαφή με τον Jack, τον David και τον Joe;
Joey Ayvazian: Δεν έχω μιλήσει με κανέναν από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 αλλά μόλις πρόσφατα μίλησα με τον Joe O’Reilly και τον Dave στο τηλέφωνο. Δεν έχω δει ή μιλήσει με τον Jack από τότε που έφυγε από το συγκρότημα!
Rockpages.gr: Τι έχει κάνει λοιπόν τα τελευταία 30 χρόνια ο Joey Ayvazian;
Joey Ayvazian: Όπως ανέφερα και πριν, πάντα ασχολούμουν με τις δικές μου επιχειρήσεις. Έπαιζα για μεγάλο χρονικό διάστημα με τον Rob DeMartino σε μια μπάντα διασκευών για πλάκα. Και αυτή τη στιγμή παίζω στο συγκρότημα Boystown. Θα μπούμε στο στούντιο τον επόμενο μήνα για να ηχογραφήσουμε μερικά τραγούδια για το soundtrack μιας ταινίας. Εντελώς διαφορετική μουσική σίγουρα. Μου αρέσουν πολύ αυτά τα τραγούδια που κάνουμε. Ανυπομονώ να τα ακούσω ολοκληρωμένα.
Rockpages.gr: Όταν ο Frank Gilchriest έφυγε από το συγκρότημα, ήλπιζα κρυφά ότι ο David θα σου ζητούσε να επιστρέψεις…
Joey Ayvazian: Ο Frank είναι ένας φανταστικός ντράμερ!!! Είναι πραγματικά εξαιρετικός σε αυτό που κάνει. Γνώρισα τον Frank μόνο μια φορά σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση, όταν ένας κοινός μας φίλος είχε πεθάνει. Είχαμε μια μακρά συζήτηση. Δεν θα μπορούσε να είναι πιο καλός μαζί μου. Ένας πραγματικός τζέντλεμαν. Του εύχομαι καλή επιτυχία σε ό,τι κάνει.
Rockpages.gr: Θα σκεφτόσασταν να ξαναπαίξεις με τους Virgin Steele… έστω και για μια μοναδική συναυλία;
Joey Ayvazian: Όπως λένε…ποτέ μη λες ποτέ!!! Αν υπήρχε μια ευκαιρία να κάνω πραγματικά ένα show με τους Virgin Steele…θα ήταν πολύ πολύ δελεαστικό!!!
