Journey…Budokan…Escape…Frontiers! Να κάνω μία απλή αναγωγή ή αν προτιμάτε μία τυπική υπενθύμιση του τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις. Το σημαντικότερο AOR συγκρότημα όλων των εποχών…το πιο φημισμένο (και συνάμα ιερό) venue ολόκληρης της Ασίας…δύο από τα πιο εμβληματικά albums στην ιστορία της μουσικής. Νομίζω ότι ελάχιστοι είναι εκείνοι που θα διαφωνήσουν με τους άνω χαρακτηρισμούς. Διάολε, ακόμη και οι πιο ορκισμένοι εχθροί του μελωδικού ήχου αναγνωρίζουν τον επιδραστικό χαρακτήρα των Journey και κατά βάθος απολαμβάνουν 2-3 τραγούδια τους (το σύνδρομο του «Μ’αρέσει στα κρυφά και ο Μητροπάνος»).
Οπότε δε νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας fan της μπάντας που να μην επενδύσει στο εν λόγω live album. Η κλασική σύνθεση των Journey –πλην του πιο σημαντικού μέλους της βέβαια- παρουσιάζει back to back τους δύο αυτούς μελωδικούς ογκόλιθους οι οποίοι όταν κυκλοφόρησαν πριν από 35 και βάλε χρόνια (1981 & 1983, για να είμαστε ακριβείς) άλλαξαν την ιστορία του Αμερικάνικου ραδιοφώνου και φυσικά την ιστορία των ίδιων των Journey. H ζωντανή παρουσίαση όλων των AOR ύμνων που περιλαμβάνονται εδώ είναι αψεγάδιαστη ή μάλλον σχεδόν αψεγάδιαστη αφού λείπει ο Steve Perry. Καλός και άγιος o ταπεινός Arnel αλλά αυτά τα τραγούδια μόνο με έναν αναδεικνύονται στο απόλυτο και υπερθετικό τους βαθμό. Αυτή είναι η αλήθεια. Ωστόσο, η απόδοση όλων είναι φανταστική και ειδικά ο Schon καταθέτει μερικά από τα πιο ευφάνταστα solos του (ειδικά στα “Who’s Crying Now”, “Keep On Runnin’” και “Separate Ways”). Cain, Smith & Valory είναι ονόματα που από μόνα τους εμπνέουν σεβασμό και δεν χρειάζονται περαιτέρω ειδικές αναφορές.
Μπορεί για τον γράφοντα, το “Raised On Radio” να είναι το αγαπημένο του album από τους Journey (και το αγαπημένο του AOR album γενικότερα) αλλά σε αυτά τα δύο albums εμπεριέχεται ολόκληρη η πεμπτουσία του AOR. Και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.
Highlight: Οι εκπλήξεις στο encore ακούνε στο όνομα “La Raza Del Sol” & “Lovin’, Touchin’, Squeezin’”.
