11 χρόνια αναμονής ήταν πολλά…πάρα πολλά. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο διάστημα δισκογραφικής αποχής των Journey και εμείς –προφανέστατα- ανυπομονούσαμε να ακούσουμε τι μας επεφύλασσε ο Schon, o Cain και η παρέα τους. Φαντάζομαι ότι δεν χρειάζεται καν να αναφέρω ότι για μένα (όπως και για εκατομμύρια άλλους) οι Journey δεν θα είναι ποτέ το ίδιο συγκρότημα χωρίς το μαγικό χάρισμα του Steve Perry. Ακόμη και ο Schon το ξέρει αλλά συνεχίζει…όπως συνεχίζουμε και εμείς όσο και αν επιθυμούμε διακαώς την επιστροφή του έστω για ένα album ή κάποιες συναυλίες. Και αφού βγάλαμε αυτό από το σύστημα μας, ας περάσουμε να δούμε τι είχε να μας πει το “Freedom”…
Παιδιά, μιλάμε για έναν πραγματικό δίσκο-έκπληξη. «Γιατί έκπληξη, ρε Νίκα; Για τους Journey, μιλάμε», θα πει κάποιος. Σωστό. Βλέπετε, όμως, ότι αυτός είναι ο καλύτερος δίσκος που κυκλοφορούν οι Journey από την εποχή του “Arrival”. Καλύτερος και από το “Revelation” που ήταν καλό και φυσικά πολύ καλύτερος από τα “Generations” και “Eclipse” (όχι ότι ήταν και κάνα κατόρθωμα αυτό αλλά λέμε). Πίσω στο “Freedom”…εδώ έχουμε ένα αμιγώς AOR αριστούργημα. Ένα album που τιμάει ταυτόχρονα την παράδοση της μπάντας αλλά ταυτόχρονα ανοίγει νέους δρόμους όσο και αν αυτό ακούγεται απίστευτο. Επιπλέον, τολμώ να πω ότι αυτό είναι το πιο πειραματικό album των Journey…με την πολύ καλή έννοια του όρου. Και αυτό οφείλεται ξεκάθαρα σε δύο άτομα: ο πρώτος είναι ο Narada Michael Walden που ανέλαβε τα τύμπανα αλλά και συνετέλεσε τα μέγιστα στην ενορχήστρωση του “Freedom” και ο δεύτερος είναι ο Neal Schon ο οποίος καταθέτει ορισμένα από τα πιο μελωδικά και χαρακτηριστικά solos του που θυμίζουν την κλασική 80ς περίοδο αλλά και ελαφρώς κάποια περάσματα από την προ-Perry εποχή (ναι, σωστά διαβάσατε). Στο “Freedom” θα βρούμε και πολλά R&B στοιχεία που συνδυάζονται αρμονικά με την AOR αισθητική θυμίζοντας ελαφρώς την ατμόσφαιρα του “Raised On Radio” αλλά και του “Trial By Fire”. Αυτό οφείλεται κιόλας στον μπασίστα Randy Jackson που βάζει και αυτός την πινελιά του προς αυτή την κατεύθυνση.
Θα ήταν παράλειψη εάν δεν ανέφερα τον Arnel Pineda που θεωρώ ότι για πρώτη φορά αφήνει –όχι πλήρως αλλά σε μεγάλο βαθμό- το δικό του στίγμα τραγουδώντας πιο απελευθερωμένος ενώ δεν χρειάζεται καν να τονίσουμε την καταλυτική συνεισφορά του Jonathan Cain σε όλους τους τομείς. Στο δια ταύτα, το “Freedom” είναι ένας AOR ογκόλιθος που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη στην εποχή μας. Αρκεί μονάχα ένας τέτοιος δίσκος για να συνειδητοποιήσει κανείς ότι οι Αμερικανοί είναι masters στο χώρο παρά τις φιλότιμες (αλλά υποδεέστερες) προσπάθειες των Σκανδιναβών. Ο Gene Simmons έλεγε ότι θα δείξουμε στους νεότερους how the big boys do it. Οι Journey το έκαναν αυτό με τον πλέον εμφαντικό τρόπο.
Highlight: “Freedom” ήταν ο αρχικός τίτλος του “Raised On Radio” πριν τον αλλάξει ο Perry. Ήταν μία ιδέα του manager Herbie Herbert.
