Ήταν μία ιδέα που δουλεύαμε στο μυαλό μας πάνω από μία δεκαετία και να σας πω την αλήθεια βρεθήκαμε εξαιρετικά κοντά να την πραγματοποιήσουμε το 2011 αλλά για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο δεν τα καταφέραμε τότε. Νομίζω όμως ότι έτσι όπως σχεδιάστηκε, υλοποιήθηκε και παρουσιάστηκε τώρα ήταν σαφώς καλύτερη της αρχικής εκείνης ιδέας. Προφανώς και η συγκεκριμένη παρουσίαση δεν είναι ούτε εξαντλητική αλλά ούτε γίνεται για να ευλογήσουμε τα γένια μας. Απλώς θέλουμε να μοιραστούμε με όσους δεν βρέθηκαν εκείνη τη βραδιά στο Κύτταρο κάποιες σκόρπιες σκέψεις…
Ύστερα από ένα τρίμηνο εξαντλητικών προβών και ετοιμασιών, έφτασε επιτέλους η μέρα για την οποία εργαζόμασταν ακούραστα όλο αυτό το διάστημα. Τη βραδιά άνοιξαν οι Bad Habits, ένα συγκρότημα για το οποίο έχουμε εκφράσει άπειρες φορές τον απεριόριστο θαυμασμό μας και θεωρούμε ότι είναι με μεγάλη άνεση το καλύτερο νέο συγκρότημα στον ευρύτερο σκληρό ήχο. Για 45 περίπου λεπτά, τα παιδιά όχι μόνο παρουσίασαν ένα από τα χαρακτηριστικά τους high energy shows αλλά κέρδισαν νέους οπαδούς που δεν είχε τύχει μέχρι εκείνου του χρονικού σημείου να τους τσεκάρουν σε κάποια από τη συναυλία τους. Το έχω γράψει πολλές φορές, το επαναλαμβάνω και εδώ: οι Bad Habits είναι η επιτομή και ο απόλυτος ορισμός του rock n’ roll. Thank you, guys!
California, Bad luck, Baby I Want You (So Bad), Let it roll, I need, Not my call, Till I die, Cherry bomb , Never let me go, It ain’t love, Under the sun, On the run
Στις 10 ακριβώς ανέβηκαν στη σκηνή οι ήρωες της βραδιάς, οι πολυαγαπημένοι μου Silver Risc που είχαν αναλάβει το δύσκολο έργο να αποδώσουν ζωντανά όλους αυτούς τους ύμνους της δεκαετίας του 80 και 90. Ξεκίνησαν με 4 δικά τους κομμάτια και αμέσως κέρδισαν τον κόσμο με την αψεγάδιαστη απόδοση και τον τέλειο ήχο τους. Ανυπομονούμε ήδη για το νέο δίσκο…
Set List: Anything She Does, Cry No More, Away From Home, Betrayed By A Kiss
Τη θέση πάνω στη σκηνή παίρνει ο Ρόρης Χριστόπουλος ο οποίος έχει παίξει πλήκτρα σε όλες τις hard rock μπάντες της εποχής και από νωρίς «γεμίζει» τα τραγούδια με το μοναδικό του ήχο. Ο πρώτος καλεσμένος-τραγουδιστής ήταν ο Άγγελος Καλαντζής, ο ιδρυτής και frontman των σπουδαίων Trademark. Μπορεί η εν λόγω μπάντα να κυκλοφόρησε μόλις ένα EP πίσω στο 1992 αλλά κατάφερε να σημαδέψει ανεξίτηλα τις καρδιές μας και έτσι δεν χρειάζεται να σας πω ότι στο άκουσμα των “Too Late”, “Cold Love” και “Fatal Blues” είδα γύρω μου πολλά βουρκωμένα μάτια. Μοναδικές στιγμές με τον Άγγελο να καταθέτει ψυχή και να θυμίζει σε όλους εμάς ότι παραμένει ένας εξαιρετικός τραγουδιστής.
Σειρά είχε ο…οδοστρωτήρας Χρήστος Γιατρουδάκης που μας γύρισε πίσω στο 1990 και στο μοναδικό άλμπουμ των Νοκ Άουτ. Ο Χρήστος ήταν αεικίνητος πάνω στη σκηνή και παρέσυρε τους πάντες στο πέρασμα του καθώς όλοι στο Κύτταρο τραγουδούσαν κάθε στίχο από τα “Πες μου Πως”, “Τι Ζητάς” και “Ψέμα στο Ψέμα”. Ειδικά στο τελευταίο έγινε μεγάλος χαμός. Απίστευτα επικοινωνιακός και χαρισματικός σου έδινε την εντύπωση ότι δεν έχει περάσει ούτε μέρα από το 1990…
Ο…Iron Man της βραδιάς, ο θρυλικός Τόνυ Κονταξάκης ήταν κοντά μας παρά το σπασμένο του πόδι που τον ταλαιπωρεί μήνες. «Δεν θα το έχανα με τίποτα», μας εξομολογείται λίγες ώρες μετά και τον καταλαβαίνουμε απόλυτα αφού δεν είναι και μικρό πράγμα να βλέπεις κόσμο που ήταν αγέννητος όταν οι Douglas κυκλοφορούσαν το πρώτο τους δίσκο το 1987, να ξέρει απέξω τα “Shout”, “Loner”, “It’s Late” και “Mad”. O Tony μας έδειξε ότι είναι ένας μάγος της κιθάρας και ένας φανταστικός συνθέτης που έχει λείψει τόσο πολύ από τη hard rock σκηνή της χώρα μας. Ο Νίκος Ρουσσάκης ανέλαβε το ρόλο του Κορνήλιου στα φωνητικά πιάνοντας τις ψηλότερες νότες της βραδιάς.
Ο Γιώργος Φλωράκης δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι η φωνή του “Silk Under The Skin” του μοναδικού δίσκου των Raw Silk που μέχρι σήμερα θεωρείται ό,τι καλύτερο έχει βγει στο hard rock της χώρας μας. Άνετος και με μία φανταστική φωνή και σκηνική παρουσία δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να μας ταξιδέψει με τους αθάνατους ύμνους “Journey of no Return”, “Irene”, “Heroes Don’t Cry” και “Street Girl”. Αδυνατώ να θυμηθώ πόσος κόσμος ήρθε στο τέλος και μου εξέφρασε την αγάπη του στο πρόσωπο του Γιώργου και στο ότι δεν πίστευαν ποτέ ότι θα ακούσουν ξανά ζωντανά αυτά τα κομμάτια. Δεν υπάρχουν λόγια…
Η βραδιά έκλεισε ιδανικά με δύο διασκευές στο “Separate Ways” και “You Give Love A Bad Name”.
Ήταν μία ιστορική βραδιά από όλες τις απόψεις. Ήταν μία βραδιά που θα τη θυμόμαστε για πάντα και θα τη μνημονεύουμε σαν κάτι που δεν πιστεύαμε ποτέ ότι θα ζήσουμε. Ο λόγος; Δεν συμβαίνει κάθε μέρα να μοιράζονται την ίδια σκηνή οι πρωταγωνιστές της αφρόκρεμας της hard rock σκηνής της χώρας μας. Για αυτό αλλά και για το ότι μας γύρισαν πίσω στο χρόνο, πίσω σε καλύτερες εποχές τους ευχαριστούμε από τα βάθη της ψυχής μας. Ήταν ένα πραγματικό ταξίδι χωρίς επιστροφή!
Silver Risc: Anything She Does, Cry No More, Away From Home, Betrayed By A Kiss
Too Late (Trademark), Cold Love (Trademark), Fatal Blues (Trademark), Πες Μου Πως (Νοκ Άουτ), Τι Ζητάς (Νοκ Άουτ), Ψέμα στο Ψέμα (Νοκ Άουτ), Shout (Douglas), Loner (Douglas), Mad (Douglas), It’s Late (Douglas), Journey Of No Return (Raw Silk), Irene (Raw Silk), Heroes Don’t Cry (Raw Silk), Street Girl (Raw Silk)
Separate Ways (Journey), You Give Love A Bad Name (Bon Jovi)
Σάκης Νίκας
Φωτογραφίες: Πέτρος Παπαπέτρος, Νίκος Δρακόπουλος, Γιάννης Δόλας
