Εντάξει, πόσες φορές θα πρέπει να αγοράσουμε κλασσικά άλμπουμ τα οποία προφανώς με την πάροδο των χρόνων θα συμπληρώνουν 30, 40, 50 χρόνια από την κυκλοφορία τους; Σίγουρα, με δεδομένη και την οικονομική κρίση, τις άδειες τσέπες και την ούτως ή άλλως κρίση στη δισκογραφία οι πωλήσεις στη μουσική έχουν πέσει κατακόρυφα, όμως όταν αυτού του είδους οι επανακυκλοφορίες είναι τέτοιου επιπέδου δίνουν αρκετές δικαιολογίες…
Καταρχήν εδώ έχουμε το κλασσικό άλμπουμ των μεταλοπατέρων Priest, που ήδη βρίσκονταν σε ένα εξαιρετικό σημείο της καριέρας τους. Μιλάμε για ένα από τα καλύτερά τους άλμπουμ που περιέχει τα κλασσικά “The Hellion” και “Electric Eye”, το ομώνυμο κομμάτι, το “You’ve Got Another Thing Coming”, το “Bloodstone”, αλλά και άλλα λιγότερο δημοφιλή όπως το εξαιρετικό “Devil’s Child” και το “(Take These) Chains”. Το άλμπουμ αποτελεί ορόσημο για την καριέρα των Priest αλλά και για το Αμερικάνικο metal καθώς με αυτό οι Βρετανοί εισέβαλαν για τα καλά στις ΗΠΑ, όπως ο μεταλικός γύπας του εξωφύλλου ορμά στη λεία του.
Χαρακτηριστικό, είναι και το συνοδευτικό DVD, που όπως ήταν αναμενόμενο κλέβει την παράσταση και αποτελεί απόλυτο θέλγητρο για την απόκτηση (και) αυτής της έκδοσης. Γιατί, καλά τα έξι bonus tracks του CD, αλλά το υλικό που περιέχει το DVD προέρχεται από το US Festival, μια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε μόλις δυο φορές, το 1982 και το 1983, και στη δεύτερή της διοργάνωση φιλοξένησε και τους Priest μαζί με τους Quiet Riot, Motley Crue, Ozzy Osbourne, Triumph, Scorpions και Van Halen. Εκεί, λοιπόν στις 29 Μαΐου του 1983 οι Βρετανοί επελαύνουν μέρα μεσημέρι με ένα δυνατό σετ 12 κομματιών με τα καλύτερα της μέχρι τότε καριέρας τους. Το “Screaming For Vengeance” άλμπουμ εκπροσωπείται από τρία κομμάτια, το ομώνυμο, το εναρκτήριο “Electric Eye” με τον Halford να έρχεται τραγουδώντας με ασύρματο μικρόφωνο από τα παρασκήνια, ενώ οι άλλοι είναι ήδη στη σκηνή και παίζουν και το “You’ve Got Another Thing Coming”. Παντρεύουν τα ‘70s με τα “Diamonds And Rust”, “Green Manalishi” και “Victim Of Changes”, με τα ‘80s “Breaking The Law”, “Metal Gods” και “Heading Out To The Highway”. Στο τέλος, με το “Hell Bent For Leather” βγάζουν και τη μηχανή και γενικότερα, ακόμα και σήμερα 30 χρόνια αργότερα δεν αφήνουν κανέναν ανικανοποίητο.
Τέλος, για ιστορικούς λόγους αξίζει να σημειώσουμε την κόντρα των Van Halen με τους Clash, που ήταν οι headliners της πρώτης μέρας, που ξεκίνησε περίπου ένα μήνα πριν το φεστιβάλ με τη δήλωση του Eddie σχετικά με το punk κίνημα: «μου θυμίζει αυτά τα έπαιζα στο γκαράζ του σπιτιού μου όταν ήμουν μικρός» και συνεχίστηκε επί σκηνής από τον Diamond Dave, ο οποίος σχολίασε ότι οι Van Halen έπιναν αληθινό ουίσκι στη σκηνή χωρίς να βάζουν τσάι μέσα όπως θα έκαναν οι Clash. Έξω από τον χορό δεν θα μπορούσε να μείνει και ο Vince Neil, ο οποίος τόνισε, ενώ η προσέλευση του κόσμου στην Metal ημέρα έκανε ρεκόρ με 375,000 καταγεγραμμένους θεατές, ότι: «ήταν η μέρα όπου το new wave πέθανε και τη σκυτάλη πήρε το rock’n’roll».
