Η ανακοίνωση του line up αυτής της ημέρας του Release Athens Festival, με Judas Priest, Bruce Dickinson, Accept, σίγουρα ξεσήκωσε τους metal fans που ήδη ετοιμάζονται για μια πολύ heavy βραδιά (κι ελπίζω χωρίς καπνογόνα).
Προσωπικά, αυτό που μου ήρθε στο μυαλό πριν από οτιδήποτε άλλο και έχοντας κλείσει τα 55, ήταν η δίψα μου, αλλά και όλων σχεδόν των φίλων του metal, κάπου 35-40 χρόνια πριν, να δούμε στην Ελλάδα το ίδιο live up σε κάποιο festival, λέξη άγνωστη τότε στη χώρα μας. Αυτές οι μπάντες μαζί με Iron Maiden, Scorpions, Motorhead και κάποιες ακόμα ήταν όνειρο ζωής στα τέλη των 80’s, πόσο μάλλον αν βλέπαμε τρεις από αυτές την ίδια μέρα, πράγμα βέβαια αδιανόητο τότε.
Προσπαθώ να φαντασιωθώ ένα τέτοιο festival και να συνειδητοποιήσω το πως θα βλέπαμε και τα τρία αυτά σχήματα.
35 χρόνια πριν, οι Judas Priest βρίσκονταν ανάμεσα στις κυκλοφορίες των “Ram It Down” και “Painkiller” με την κλασσική τους σύνθεση και στην απόλυτη ωριμότητά τους. Το show τους θα ήταν κάτι σαν αυτό του “Priest…Live”. Η σκέψη και μόνο με κάνει να…ξεφυσάω….
34 χρόνια πριν επίσης, ο Bruce Dickinson σε ένα διάλειμμα των Iron Maiden κυκλοφορεί το πρώτο του solo album, το “Tattooed Millionaire” και περιοδεύει παίζοντας κομμάτια από αυτό και κάποιες διασκευές, τίποτα όμως από Iron Maiden, τελείως απελευθερωμένος από τα όποια στεγανά που προκύπτουν από μια μπάντα του υψηλότερου διαμετρήματος.
Την ίδια χρονιά, οι Accept κυκλοφορούν το αποτυχημένο “Eat The Heat”, το πρώτο τους album χωρίς τον Udo και με τον David Reece πλέον στα φωνητικά να προσπαθούν χωρίς επιτυχία να περάσουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Μέχρι και δύο χρόνια πριν, περιόδευαν για την προώθηση του ανυπέρβλητου “Russian Roulette” που έγραψε το τέλος μιας χρυσής εποχής για μια από τις πλέον επιδραστικές metal μπάντες του πλανήτη.
Αν λάβουμε υπόψη ότι ο Bruce Dickinson σχημάτισε τη μπάντα του το 1990, ας υποθέσουμε ότι εκείνη τη χρονιά βλέπαμε το φετινό line up του Release Athens Festival.
Οι Judas Priest θα περιόδευαν για το μνημειώδες “Painkiller”. Ένα ενδεικτικό setlist εκείνης της περιοδείας είναι το ακόλουθο.
Hell Bent For Leather, Grinder, The Hellion / Electric Eye, All Guns Blazing, The Sentinel, Metal Gods, Night Crawler, The Ripper, Beyond The Realms Of Death, Riding On The Wind, A Touch Of Evil, Victim Of Changes, Painkiller, The Green Manalishi (With The Two Prong Crown), Breaking The Law, Living After Midnight, You’ve Got Another Thing Comin’.
Ο Bruce Dickinson με το “Tattooed Millionaire” στις αποσκευές του θα έδινε κάτι πολύ διαφορετικό από ό,τι τον είχαμε συνηθίσει, κάτι μάλλον πιο οικείο από ένα τεράστιο, φαντασμαγορικό show. Θα ακούγαμε μάλλον τα ακόλουθα: Born In ’58, Lickin’ The Gun, Gypsy Road, Dive! Dive! Dive!, Zulu Lulu, Ballad Of Mutt, Son Of A Gun, Hell On Wheels, All The Young Dudes, Tattooed Millionaire, No Lies, Winds Of Change, Bring Your Daughter…To The Slaughter και τα Sin City των AC/DC ή Black Night των Deep Purple.
Οι Accept τέλος, σε μια όχι καλή μεν, ενδιαφέρουσα για κάποιους δε περίοδο, θα μας παρουσίαζαν τα Turn The Wheel, London Leatherboys, Princess Of The Dawn, Generation Clash, D-Train, Metal Heart, Screaming For A Love-Bite, X-T-C, Up To The Limit, T.V. War, Balls To The Wall.
Με εξαίρεση το set των Judas Priest που φαντάζομαι ότι περίπου το μισό θα είναι το ίδιο και φέτος, τα άλλα δύο θα απέχουν πολύ από τα παραπάνω. Είναι πολλές οι κυκλοφορίες που ακολούθησαν από Dickinson και Accept όπως και από Judas Priest οι οποίοι όμως ρίχνουν λίγο μεγαλύτερο βάρος στις παλαιότερες και πιο κλασσικές κυκλοφορίες τους.
Κάτι ακόμα ενδιαφέρον, από τους 15 συνολικά μουσικούς που αποτελούσαν τότε τα line up των τριών σχημάτων, μόνο το ένα τρίτο από αυτούς θα πατήσει τη σκηνή του festival. Οι Rob Halford, Ian Hill, Scott Travis, Bruce Dickinson και Wolf Hoffmann θα μας δώσουν τη σημερινή εικόνα τριών θρυλικών σχημάτων που παραμένουν αειθαλή εδώ και πάνω από μισό αιώνα!
Κλείνοντας, να μην παραλείψω την εμφάνιση των Saturday Night Satan, ενός εγχώριου σχήματος, τη θέση του οποίου βάζω στοίχημα ότι τότε θα έπαιρναν οι Spitfire!
Δημήτρης Καζαντζής
