Το αμάξι σε αφήνει κάπου στα Πατήσια, προσπαθείς να βγάλεις άκρη με την Ανατολική και Δυτική Πύλη στη Μαλακάσα, το πόδι σου σφηνώνεται σε ένα σπασμένο ξύλινο σκαλοπάτι και χρειάζονται δύο άτομα να σε απεγκλωβίσουν και την ίδια στιγμή κουβαλάς τον απαραίτητο εξοπλισμό για την τηλεοπτική συνέντευξη που ζυγίζει όσο και η…μπάρα προθέρμανσης του Rocky Balboa πριν την επική μάχη με τον Apollo Creed!
Το αμάξι σε αφήνει κάπου στα Πατήσια, προσπαθείς να βγάλεις άκρη με την Ανατολική και Δυτική Πύλη στη Μαλακάσα, το πόδι σου σφηνώνεται σε ένα σπασμένο ξύλινο σκαλοπάτι και χρειάζονται δύο άτομα να σε απεγκλωβίσουν και την ίδια στιγμή κουβαλάς τον απαραίτητο εξοπλισμό για την τηλεοπτική συνέντευξη που ζυγίζει όσο και η…μπάρα προθέρμανσης του Rocky Balboa πριν την επική μάχη με τον Apollo Creed!
Το ευχέλαιο όμως θα έπρεπε να περιμένει καθώς οι Glen Tipton & Richie Faulkner ετοιμάζονται για τη συνέντευξη ενώ ο Rob Halford στέκεται για λίγο δίπλα μας και όλα αυτά λίγες ώρες πριν οι Judas Priest ισοπεδώσουν για μία ακόμη φορά τους πάντες με την απόδοσή τους! Συνέντευξη: Σάκης Νίκας / Κάμερα: Γιάννης Δόλας
Rockpages.gr: Το “Redeemer of Souls” θεωρείται ήδη ένα κλασικό Judas Priest album. Πως τα καταφέρνετε;
Glenn Tipton: Αν το κοιτάξεις ιστορικά στο πέρασμα του χρόνου κανένας στο συγκρότημα δεν ήθελε να ηχογραφήσει ένα album με αδύναμα τραγούδια σε αυτό…τα απορρίπταμε. Πάντα θα ήταν η μέγιστη δυνατή προσπάθεια από μέρους μας. Μου αρέσουν τα νέα κομμάτια και έτσι όπως τα παίζουμε στις συναυλίες μας. Το διαφορετικό στοιχείο αυτή τη φορά είναι φυσικά η παρουσία του Richie…δεν ξέραμε πως θα εξελιχθεί η όλη φάση αλλά ευτυχώς όλα δούλεψαν ρολόι. Ο Richie κόλλησε απίστευτα μαζί μας ακόμη και στο συνθετικό τομέα που συνεισέφερε πάρα πολύ φέρνοντας αρκετές ιδέες στο τραπέζι. Με ενδιαφέρει πάντα να συνεργάζομαι με κάποιον και να δουλεύω πάνω στις ιδέες που έχει. Για να μην μακρηγορώ, ξέραμε όλοι ότι θα έπρεπε να κυκλοφορήσουμε έναν εξαιρετικό δίσκο. Υπήρχαν ορισμένα εμπόδια που έπρεπε να περάσουμε…γνωρίζαμε ότι πάνω στη σκηνή ήμασταν πολύ καλοί και δεν είχαμε κανένα απολύτως πρόβλημα. Το αποδείξαμε αυτό στην Epitaph Tour όπου παίζαμε τραγούδια σχεδόν από όλα μας τα albums. Ο τομέας της σύνθεσης, όμως, ήταν κάτι τελείως διαφορετικό αλλά ευτυχώς όλα πήγαν υπέροχα και έτσι βρεθήκαμε με έναν ακόμη κλασικό δίσκο στα χέρια μας χωρίς να ξέρουμε από πριν αν θα μπορούσαμε να το καταφέρουμε. Ο Richie μας μετέδωσε τον ενθουσιασμό του και για να συνοψίσω θα πω απλώς ότι όλοι στο συγκρότημα αγαπούν το heavy metal και τη μουσική των Judas Priest. Είναι μία ειλικρινής και καθόλου επιτηδευμένη αγάπη. Είναι κάτι που μας αρέσει να κάνουμε.
Richie Faulkner: Νομίζω έχει ενδιαφέρον…για μένα ο όρος «κλασικό» μπορεί να έχει διαφορετικές σημασίες. Μπορεί να είναι ο «κλασικός ήχος» αλλά ταυτόχρονα να είναι το «κλασικό album” που έχει κυκλοφορήσει εδώ και 30 χρόνια. Μπορεί, δηλαδή, να ακούγεται σαν ένα κλασικό album αλλά να μην έχει περάσει τόσος χρόνος ώστε να θεωρείται κλασικό. Ο καθένας δίνει τη δική του ερμηνεία. Noμίζω, όμως, ένα συγκρότημα σαν τους Priest με τον χαρακτληρα των Priest…έχοντας 5 άτομα που βρίσκονται στο προσκήνιο για πάνω από 40 χρόνια…μεγάλωσα με αυτο το συγκρότημα και μπορώ να σου πω με κάθε ειλικρίνεια ότι όταν κάνεις κάτι μέσα από την καρδιά σου φτιάχνεις έναν πολύ δυνατό χαρακτήρα. Έτσι, το “Redeemer…” έχει την κλασική ποιότητα που κάθε οπαδός των Judas Priest αναζητά. Προφανώς, με την πάροδο του χρόνου μπορεί να γίνει κλασικό αλλά σίγουρα έχει τον κλασικό ήχο διότι όλοι έδωσαν την καρδιά τους σε αυτά τα νέα τραγούδια.
Rockpages.gr: Οι Judas Priest είναι γνωστοί –μεταξύ άλλων- για τις περίφημες δισολίες. Glenn, είχες καθόλου άγχος που θα συνεργαζόσουν για πρώτη φορά με ένα νέο κιθαρίστα ύστερα από τόσα χρόνια με τον K.K. Downing;
Glenn Tipton: Όχι, καθόλου. Υπάρχουν τρία πράγματα που θα πρέπει να έχει ένας καλός κιθαρίστας…βασικά, πάνω από τρία…δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάει την εμφάνιση, το στυλ, το εντυπωσιακό παίξιμο, να μπορεί να είναι και lead αλλά και ρυθμικός κιθαρίστας, να προσέχεις το show αλλά να είσαι ικανός και στον τομέα της σύνθεσης. Αν τα έχεις όλα αυτά νομίζω ότι θα είσαι ένας ολοκληρωμένος κιθαρίστας. Υπάρχουν καταπληκτικοί κιθαρίστες αλλά δύσκολα θα βρεις ολοκληρωμένους κιθαρίστες που θα τα συνδυάζουν όλα αυτά. Όταν ήρθε ο Richie στο συγκρότημα, το πιο βασικό ήταν ότι αμέσως κολλήσαμε σαν άτομα. Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το να είσαι κάπου και να μην συμπαθείς τον συνεργάτη σου. Αμέσως, τα παιδιά στο συγκρότημα τον υποδεχτήκαμε με τον καλύτερο τρόπο και γίναμε αμέσως φίλοι. Πάνω στη σκηνή, δεν θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα παραπάνω από τον Richie…είναι πραγματικά εντυπωσιακός. Βασικά, ήταν ένα θαύμα που τον βρήκαμε. Όταν καλύψαμε αυτούς τους τομείς, ήμουν σίγουρος ότι θα ήταν πολύ καλός και στον τομέα της σύνθεσης και δεν διαψεύστηκα. Οπότε, δεν είχα άγχος αφού είχα δει τι μπορούσε να κάνει ο Richie στις συναυλίες. Ξέραμε ήδη ο ένας τον άλλο. Ήταν μία πολύ όμορφη εμπειρία στο studio.
Rockpages.gr: Εσύ, Richie…; Πως ήταν να βρίσκεσαι στο studio με έναν θρυλικό κιθαρίστα σαν τον Glenn;
Richie Faulkner: Όπως είπε και ο Glenn, είχαμε την ευκαιρία στα πλαίσια της Epitaph Tour να δημιουργήσουμε όλα τα παιδιά μία ισχυρή φιλία αφού περάσαμε πολύ χρόνο μαζί. Επιπλέον, βρισκόμασταν στη σκηνή για 2 ½ σχεδόν ώρες παίζοντας τραγούδια από όλη τη δισκογραφία των Priest. Σου είπα και πριν ότι μεγάλωσα με συγκροτήματα όπως οι Sabbath, οι Maiden, οι Priest με τις κλασικές δισολίες…προφανώς, δεν αναφέρομαι στους Sabbath αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ…μπάντες σαν τους Thin Lizzy. Έτσι, όταν ήρθε η στιγμή να μπούμε στο studio δεν υπήρχε καθόλου άγχος. Είχαμε την εμπειρία των συναυλιών και όλοι ξέραμε τι μπορούσε να κάνει ο καθένας μας. Είχαμε ταιριάξει γάντι και όλοι είχαμε τις ιδέες μας οι οποίες αποτιμούνταν…κάποιες τις χρησιμοποιήσαμε και κάποιες άλλες όχι. Πάντως, όλοι είχαμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε κάτι στη σύνθεση και δεν υπήρχε κανένας απολύτως περιορισμός. Λόγω της εμπειρίας μας στην Epitaph Tour και τη φιλία που δημιουργήσαμε ήταν απολύτως φυσιολογικό για εμάς να καθήσουμε κάτω και να συνθέσουμε μέσα από την καρδιά μας. Ήταν μία άκρως παραγωγική περίοδος.
Rockpages.gr: Έχετε μία καριέρα 40 και πλέον χρόνων και πλησιάζετε στο τέλος της πορείας σας. Ο Ian Hill δήλωσε ότι υπάρχει περίπτωση να ηχογραφήσετε ένα ακόμη studio album…
Glenn Tipton: Νομίζω ότι υπάρχει μία μεγάλη πιθανότητα για ένα ακόμη album αν και ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το τι θα συμβεί στο μέλλον. Σίγουρα θα πρέπει να ξεπεράσουμε το “Redeemer…” γιατί διαφορετικά ο κόσμος θα χαρακτηρίσει αρνητικά τη νέα μας δουλειά. Είναι μία πρόκληση για εμάς την οποία θα αποδεχτούμε, όπως κάνουμε άλλωστε κάθε φορά. Πάντως πιστεύω ότι έχουμε ένα ακόμη album μέσα μας…
Rockpages.gr: Είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε πόσο άσχημα είναι τα πράγματα στην Ελλάδα. Ποιο είναι το μήνυμά σας στους Έλληνες οπαδούς και δεδομένου του ότι και η Αγγλία αντιμετώπισε κάποια παρόμοια προβλήματα στα τέλη της δεκαετίας του 70, μπορούν τέτοια γεγονότα να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για εσάς;
Glenn Tipton: Ναι, νομίζω ότι μπορούν να μας εμπνεύσουν τέτοια γεγονότα. Καταλαβαίνω τι περνούν οι Έλληνες. Επίσης, ξέρω ότι τα εισιτήρια των συναυλιών δεν είναι φτηνά και τα παιδιά προσπαθούν πολύ να μαζέψουν χρήματα για να δουν μία συναυλία. Εμείς, από τη μεριά μας, θα δώσουμε το 100% του εαυτού μας για όλους τους Έλληνες γιατί το αξίζουν. Μην ξεχνάς ότι η ζωή είναι δύσκολη από μόνη της οπότε αν έχεις και οικονομικά προβλήματα τα πράγματα δυσκολεύουν αφάνταστα. Θέλω να σου πω ότι μας έδωσαν την επιλογή να έρθουμε ή να μην παίξουμε καν στην Ελλάδα. Για εμάς δεν υπήρχε καν το δίλημμα. Πάντα μας αρέσει να ερχόμαστε στη χώρα σας και να παίζουμε για τους οπαδούς μας.
Richie Faulkner: Νομίζω ότι είναι μία καλή εκτόνωση. Πάντα θα υπάρχουν προβλήματα…είτε σε εθνική ή παγκόσμια κλίμακα αλλά και προσωπικά θέματα. Μία συναυλία σου δίνει τη δυνατότητα να ξεδώσεις και να αφήσεις το άγχος και τα προβλήματα πίσω και να διασκεδάσεις με τη μεγάλη οικογένεια των Judas Priest…υπάρχουν μερικές χιλιάδες άτομα εκεί έξω. Έτσι, ανεξαρτήτως τι συμβαίνει στην πολιτική ή στην προσωπική σου ζωή, τέτοια events (όπως μία συναυλία) είναι απαραίτητα αλλιώς θα κρατάς τα πάντα μέσα σου. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτή την προσπάθεια και η εκτόνωση στις συναυλίες είναι κάτι πολύ θετικό.
Rockpages.gr: Αισθάνεστε ότι είστε…ας το διατυπώσω έτσι: ο Gene Simmons είπε ότι το Rock πέθανε. Αισθάνεστε ότι είστε οι τελευταίοι ενός είδους που πεθαίνει…οι τελευταίοι υπερασπιστές της πίστης;
Glenn Tipton: Νομίζω ότι ως ένα βαθμό έχουμε υιοθετήσει τον όρο “defenders of the faith” & “defenders of heavy metal”. Νομίζω ότι το heavy metal δεν θα πεθάνει ποτέ. Η ραχοκοκκαλιά του είναι άθικτη. Έχεις death metal, ακόμη και το punk με το New Wave είχαν αρκετά στοιχεία από το heavy metal. Μπορείς να γράψεις ένα εκπληκτικό κομμάτι από τρία ακόρντα γιατί απλούστατα αυτό που μετράει είναι η ενέργεια…μπορείς να πατήσεις το γκάζι λίγο παραπάνω. Πάντα θα εμφανίζονται συγκροτήματα που θα θυμίζουν Led Zeppelin ή Rolling Stones και είναι όμορφο να βλέπεις τόσα πολλά και διαφορετικά συγκροτήματα. Π΄ντως, καταλαβαίνω τι εννοείς…τι θα γίνει όταν δεν υπάρχουν πια οι Priest, οι Sabbath, οι Purple…πιστεύω ότι θα εμφανιστούν κάποιοι άλλοι στη θέση τους αν και σήμερα είναι αρκετά δύσκολο να διατηρήσουν μία μακροβιότητα και για διάφορους λόγους διαλύονται ύστερα από 1-2 albums.