Δωδέκατο album για τους Σουηδούς που συμπληρώνουν φέτος σαράντα χρόνια δισκογραφικής παρουσίας. “Σκληρό” progressive folk rock που απευθύνεται μόνο στους απόλυτα προσηλωμένους στο είδος, είναι πολύ καλοί μουσικοί αλλά θεωρώ ότι το “Sattyg” είναι μια κυκλοφορία που στερείται ουσίας με τη λογική ότι δεν έχει να δείξει κάτι περισσότερο ή διαφορετικό απ’ ότι οι προηγούμενες και αναλώνεται σε μια επίδειξη τεχνικής την οποία έχουμε δει και ακούσει από πάμπολλα σχήματα του χώρου. Μεγάλα κομμάτια σε διάρκεια, χάνεσαι στα περισσότερα από αυτά μέσα στις τεχνικές εμπνεύσεις των δημιουργών τους και γενικά (sorry αλλά μόνο γενικά μπορώ να μιλήσω για κάτι σαν κι αυτό) είναι μια δουλειά που προορίζεται μόνο για τους πιστούς του prog rock. Οι υπόλοιποι θα κουραστούν από δύσπεπτα θέματα, επαναλήψεις συγκεκριμμένων τεχνικών στις κιθάρες και τα πλήκτρα κυρίως, σε ένα απόλυτα επιτηδευμένο progressive rock. Οι φίλοι του είδους πάντως, ίσως ενθουσιαστούν. Το μόνο που προσωπικά με ενθουσίασε, είναι το πανέμορφο εξώφυλλο του CD.