To μικρό διάλειμμα από το μαραθώνα του Sweden Rock Festival για μια σύντομη συνομιλία με τον Rich Williams των Kansas μας επιτρέπει μια ματιά στο πιο ήρεμα παρασκήνια. Με το χρόνο να πιέζει, μιλήσαμε λίγο για τους Native Window, ένα υπο-συγκρότημα τρόπω τινά των Kansas, αλλά και για το τι χρειάζεσαι για να ψήσεις το τέλειο μπιφτέκι.

Rockpages.gr: Περιοδεύεις τώρα με τους Kansas, ηχογράφησες με τους Native Window, που ουσιαστικά είναι οι Kansas χωρίς τον Steve Walsh. Τι να περιμένουμε μετά;
Rich Williams: Το κάναμε μια φορά. Θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό και το κάναμε. Δεν ξεκινήσαμε νέα καριέρα… Οι Kansas δεν έκαναν τίποτα νέο εκείνη την περίοδο και ήμαστε λίγο αγανακτισμένοι, κι εγώ με τον Phil είπαμε ότι θα είχε πλάκα αν είχαμε μια μπάντα να ανοίγει τις συναυλίες των Kansas. Οπότε τι κάνουμε; Ε, πρέπει να γράψουμε υλικό και να το ηχογραφήσουμε. Πήγαμε στο στούντιο και καθόμασταν εκεί και ήταν του στυλ «έχω μια ιδέα, πως σου φαίνεται αυτό;» και δεν ξέραμε πως ακριβώς θα πήγαινε. Αλλά κάθε φορά που άρχισε να θυμίζει Kansas, λέγαμε «άλλαξε το λίγο». Απλά θέλαμε να βάλουμε ένα άλλο καπέλο και να είμαστε κάποιοι άλλοι για ένα άλμπουμ, και αυτό κάναμε. Δε θα βγάλουμε δέκα Native Window… το κάναμε μια φορά.
Rockpages.gr: Αλλά δε θα υπάρξει ούτε δεύτερο;
Rich Williams: Δεν ξέρω. Δεν είναι στα πλάνα αυτή τη στιγμή. Είναι ένα ακριβό πείραμα. Πραγματικά! Παίξαμε περίπου 20 συναυλίες, ανοίγοντας για τους Kansas, αλλά δεν βγάζει χρήματα και ό,τι χρήματα βγάλαμε, πήγαν στο προσωπικό που μας βοήθησε να στήσουμε τις συναυλίες. Είχε πλάκα.
Rockpages.gr: Ήταν καθόλου κουραστικό να παίζεις δύο συναυλίες κάθε βράδυ;
Rich Williams: Όχι για μένα. Ζεσταίνομαι έτσι κι αλλιώς. Οπότε το να βγω για 45 λεπτά και να δουλεύω τον ταντρισμό μου ήταν πολύ εύκολο. Αλλά ήταν πιο δύσκολο για τον Phil, για το Billy, γιατί είχε τόσα να τραγουδήσει στους Kansas. Αλλά το απολαύσαμε. Στο στούντιο ήταν φανταστικά! Γιατί οι ηχογραφήσεις με τους Kansas συνήθως ήταν ως εξής: Ο Kerry (Livgren) ή ο Steve (Walsh) θα έγραφαν ένα τραγούδι, και μετά θα τσακωνόμασταν για πάρα πολλή ώρα, με αποτέλεσμα να το κάνουμε χίλια κομμάτια και μετά να το ξανασυναρμολογήσουμε και τους συνθέτες να τραβούν τα μαλλιά τους. Αλλά όταν τελείωνε, ήταν πραγματικά πολύ πολύ καλό. Αλλά έχει αυτήν την αδυναμία. Στους Native Window, ήμαστε «τι έχουμε;», «δεν ξέρω, για να δούμε». Ήταν ένα πολύ ζωντανό άλμπουμ. Όλοι ήταν ίσοι, σκέφτονταν, πετούσαν ιδέες. Η ηχογράφηση ήταν απολαυστική, θα το ξανάκανα.
Rockpages.gr: Οπότε σου λείπει κάτι τέτοιο από τους Kansas.
Rich Williams: Ακριβώς. Αυτό μας λείπει. Ξέρεις κάποια πράγματα που κάνουμε απαιτούν περισσότερη δημιουργικότητα. Αυτό μας αρέσει να κάνουμε. Αλλά έχει πλάκα. Ταξιδεύουμε, γνωρίζουμε κόσμο, βλέπουμε νέα μέρη, αυτά κάνει ένας μουσικός. Ρωτάει ο κόσμος, δε βαριέσαι να παίζεις τα ίδια και τα ίδια όλη την ώρα; Όχι…! Το να παίζεις τα ίδια και τα ίδια φέρνει όλα αυτά τα χρόνια πίσω. Και αυτά τα χρόνια τα λατρεύω. Δεν παραπονιέμαι. Αν θα ήθελα ένα νέο άλμπουμ από τους Kansas; Ναι. Αλλά μέχρι τότε θα παίζω ό,τι έχω.
Rockpages.gr: Τι σας εμποδίζει να βγάλετε ένα νέο άλμπουμ με τους Kansas;
Rich Williams: Θα μπορούσαμε να το κάνουμε. Αν ήμουν βασιλιάς, θα έδενα τον Kerry και θα του έπαιρνα κανά δυο από τα τραγούδια του και θα ηχογραφούσαμε δύο τραγούδια. Βλέπεις, τώρα δε χρειάζεται να βγάλουμε δίσκο, μόνο να κυκλοφορήσουμε δύο downloads. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Αυτό θα έκανα. Θα μου άρεσε να ηχογραφώ που και που. Είναι ένα στούντιο που χρησιμοποιούμε στην Ατλάντα, όπου στέλνουμε τα μέρη μας. Κι επειδή είναι ολόκληρο στούντιο, μπορείς να κάνεις πάρα πολλά πράγματα. Αυτό προσωπικά θα με ευχαριστούσε.
Rockpages.gr: Προτιμάς να είσαι ο μόνος κιθαρίστας στη μπάντα ή να είσαι μέλος της «κιθαριστικής ομάδας»;
Rich Williams: Με ρωτούν αυτό συχνά. Το προτιμώ όπως είναι τώρα. Αλλά μου αρέσουν και τα δύο. Είναι διαφορετικοί καιροί. Όταν το σκέφτομαι, ο Kerry ήταν στη μπάντα πριν 26-27 χρόνια. Πολύς καιρός. Οπότε το έχω συνηθίσει. Νομίζω ότι τώρα είμαστε πολύ καλύτερα. Το απολαμβάνω πιο πολύ τώρα. Τότε όλα ήταν καινούργια, δεν είχα άλλες εμπειρίες να το συγκρίνω. Αναπολώ κι εκείνες τις εποχές, αλλά τώρα ζω τη στιγμή και απολαμβάνω τη μέρα και ό,τι αυτή φέρνει. Αυτή είναι μεγάλη διαφορά. Μου αρέσει να είμαι ο κιθαρίστας, συχνά οι κιθαρίστες κοντράρονται ο ένας με τον άλλο. Ιδιαίτερα με τον πλούσιο ήχο που έχουμε. Όταν ο Kerry ήταν στη μπάντα, έπαιζε και πλήκτρα και κιθάρες, οπότε είχε δύο πληκτράδες και δύο κιθαρίστες να μάχονται, και δούλευε! Δούλευε πολύ καλά. Αλλά μερικές φορές δεν το χρειαζόμασταν αυτό. Εδώ που είμαστε τώρα, με το βιολί, την κιθάρα, το μπάσο, τα πλήκτρα, δε χρειαζόμαστε άλλο κιθαρίστα. Ο ήχος είναι ήδη πολύ μεγάλος.
Rockpages.gr: Νομίζεις ότι ο συναγωνισμός βοηθάει τη μπάντα ή όχι;
Rich Williams: Συνήθως ένας εξωτερικός παρατηρητής το βλέπει ως συναγωνισμό.
Rockpages.gr: Μερικές φορές και οι μουσικοί το βλέπουν έτσι.
Rich Williams: Δεν τσακωνόμασταν τι θα παίξει ο καθένας. Δεν ήταν έτσι πάνω στη σκηνή.
Rockpages.gr: Το λέω γιατί μερικές μπάντες τα σπάνε για τέτοιους λόγους.
Rich Williams: Θα μπορούσε να είναι έτσι. Αλλά σε εμάς, αν υπήρχε τέτοιος συναγωνισμός δε θα ακούγαμε αυτή τη συμφωνία. Δε θα ακούγαμε τζαζ. Υπάρχουν μπάντες που ακούγονται μόνο για τέτοια, γιατί είναι χάλια! Αν ήταν talent show, θα έπρεπε να ακούμε μόνο όπερα τώρα πια. Υπάρχουν κάποια συστατικά της μουσικής που αρέσουν σε όλους, αλλά δε χρειάζεται να είσαι ο καλύτερος για να τα παίξεις. Αν θέλεις ένα μπιφτέκι, δε χρειάζεσαι τον καλύτερο σεφ του κόσμου για να στο ψήσει.
Rockpages.gr: Αλλά γράφετε και παίζετε μουσική. Δεν είναι απλά ένα μπιφτέκι.
Rich Williams: Ναι, αλλά και πάλι δε χρειάζεται να είσαι ο καλύτερος. Αν ακούσεις τον καλύτερο κιθαρίστα να παίζει σάμπα, θα είναι υπερβολικά τέλεια και γυαλισμένη. Αλλά αν βάλεις ένα παιδί που τώρα μαθαίνει και παίζει, έχει άλλο συναίσθημα, ίσως είναι ελαφρώς παράφωνο, και δουλεύει! Όταν ήταν στη μπάντα ο Steve Morse ήμαστε σε ένα ξενοδοχείο κι έπαιζε μια μπάντα στο μπαρ. Ο Steve Morse ξέρεις είναι πολύ καλός. Και βλέπουμε τη μπάντα και είναι λίγο χάλια. Και ο Steve βλέπει το σόου και λέει «το είδες αυτό;» Πρόσεξε κάτι που έκανε ο κιθαρίστας. Και λέει «θα το σημειώσω». Μπορείς να μάθεις κάτι από οποιονδήποτε. Δεν είναι διαγωνισμός. Όλοι μπορούμε να εκφραστούμε μουσικά, κάνουμε κάτι πολύ ζωντανό. Παίζεις μια μελωδία, εκφράζεις κάτι. Ο συναγωνισμός είναι καλός στα αθλήματα, αλλά δε χρειάζεται στη μουσική. Όλων οι προσπάθειες μπορούν να εκτιμηθούν. Συναγωνισμός σημαίνει ότι κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει.
Rockpages.gr: Ποιο είναι η αγαπημένη σου διασκευή σε τραγούδι των Kansas;
Rich Williams: Η χειρότερη είναι σίγουρα αυτή των Oak Ridge Boys στο Wayward Son (ο μάνατζερ που εν τω μεταξύ μας ενημερώνει για το τέλος του χρόνου, γελάει). Η αγαπημένη μου, μάλλον…
Manager: Των Scorpions?
Rich Williams: Ναι, των Scorpions, στο Dust in the Wind.