Μία ημέρα μετά την επετειακή συναυλιάρα για την εικοσαετή επέτειο του Rockpages, ο δρόμος με έβγαλε στο Fuzz για μία ακόμα εμφάνιση των αγαπημένων μου Katatonia. Στο κομμάτι της διοργάνωσης, το πρόγραμμα τηρήθηκε στο έπακρο. Οι Σουηδοί βγήκαν στη σκηνή ακριβώς στην ώρα τους και λίγο πριν τις 23:00 ήμασταν ήδη έξω από το χώρο. Κάποια στιγμή πρέπει να καθιερωθεί αυτό αλλά δεν είναι το θέμα μας τώρα.
Στα της βραδιάς. Αρχικά, νομίζω ότι οι περισσότεροι απορήσαμε που δεν είδαμε τον Anders Nyström. Και δεν μιλάμε για μία οποιαδήποτε απώλεια αλλά για έναν εκ των ιδρυτών, βασικό συνθέτη και μοναδικό σταθερό μέλος μαζί με τον Jonas Renske στην ιστορία της μπάντας. Στα μέσα Ιανουαρίου είχε ανακοινώσει ότι θα έλειπε από την ευρωπαϊκή περιοδεία που θα ξεκινούσε εκείνες τις μέρες λόγω οικογενειακών θεμάτων και ότι θα τον κάλυπτε ο Nico Elgstrand (ex-Entombed/Entombed A.D.), θα επανερχόταν όμως την άνοιξη στην επόμενη περιοδεία. Δεν υπήρξε καμία ανακοίνωση από τη μπάντα για περαιτέρω απουσία ούτε κάποιος αντικαταστάτης, με αποτέλεσμα τα κιθαριστικά μέρη να πέσουν εξολοκλήρου πάνω στον Roger Öjersson. Επίσης, για τα δεδομένα των Katatonia τα μόλις δεκαπέντε τραγούδια με διάρκεια μίας ώρας και ενός τετάρτου ήταν πάρα πολύ λίγα. Αχρείαστο και ένα κιθαριστικό solo, μάλλον για να καλύψει το κενό του “Untrodden” που δεν παίχτηκε λόγω κάποιου προβλήματος με το backing track.
Στα θετικά, ο ήχος ήταν πεντακάθαρος και στη σωστή ένταση, το light show εξαιρετικό και το συγκρότημα έπιασε ως συνήθως υψηλά επίπεδα απόδοσης. Έτσι κι αλλιώς, έχουν τόσα φανταστικά τραγούδια και τόσες απίστευτες μελωδίες που δεν γίνεται να σε αφήσουν ασυγκίνητο. Όταν παίζουν, τα πάντα γύρω σταματάνε να υπάρχουν και το μόνο που μετράει είναι να ζήσεις τη στιγμή. Έτσι νιώθω εγώ και υποθέτω αρκετοί ακόμα, αφού έβλεπες τους παρευρισκόμενους να έχουν τα βλέμματά τους καρφωμένα στη σκηνή χωρίς να μιλάνε μεταξύ τους. Ο Renske ήταν πολύ πιο ομιλητικός και χαμογελαστός απ’ ότι μας έχει συνηθίσει και οι ευχαριστίες του προς τον κόσμο που γέμισε το Fuzz δεν σταματούσαν. Η ατμόσφαιρα στους τιτάνιους ύμνους “My Twin”, “July”, “Forsaker” και “Evidence” με τους οπαδούς να τραγουδάνε δυνατά έφεραν ανατριχίλες και ήταν σίγουρα οι κορυφαίες στιγμές της βραδιάς.
Setlist: Austerity, Colossal Shade, Lethean, Deliberation, Birds, Behind The Blood, Forsaker, Opaline, Buildings, My Twin, Atrium, Old Hearts Fall, July, Soil’s Song, Evidence
Μπορεί εντέλει να μην ήταν η καλύτερη εμφάνισή τους στη χώρα μας, ήταν όμως ικανοποιητική για όλους εμάς που τους αγαπάμε και τους ακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια. Πάντα μια συναυλία των Katatonia είναι ιδιαίτερη και ξεχωριστή, αυτό δεν γίνεται να αλλάξει εύκολα. Ελπίζω στην επόμενη επίσκεψή τους τα πράγματα να είναι ακόμα καλύτερα.
Γιώργος Τερζάκης
