Να και κάτι που δεν περιμέναμε να ακούσουμε από τους λατρεμένους μας Σουηδούς, μία κυκλοφορία αρκετά διαφορετική από τις προηγούμενες. Μην τρομάξετε, δεν άλλαξαν εντελώς τον ήχο τους, απλά του πρόσθεσαν αρκετά διαφορετικά στοιχεία. Ένα album, το 11ο παρακαλώ, το οποίο θέλει αρκετές παραπάνω ακροάσεις σε σχέση με τους προκατόχους του.
Η πρώτη μεγάλη διαφορά είναι η διάρκειά του. Σε όλα τα προηγούμενα, οι Katatonia κυμαίνονταν στα περίπου 50 λεπτά διάρκειας, το “The Fall Of Hearts” όμως αγγίζει τα 70. Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε σαν ένα progressive album, καθώς συναντάμε μεγάλα κομμάτια με πολλές εναλλαγές σε αυτά και γενικά δεν βλέπουμε την κλασσική συνταγή couple-refrain/couple-refrain. Παρ’ όλ’ αυτά όμως, όλα τα στοιχεία στη μουσική τους που αγαπάμε είναι εδώ. Ο Anders Nystrom δημιουργεί υπέροχες μελωδίες με την κιθάρα και τα πλήκτρα του, ενώ ο Jonas Renske με τα χαρακτηριστικά φωνητικά του χρωματίζει άψογα τις ατμοσφαιρικές συνθέσεις τους. Τραγούδια όπως το εναρκτήριο 7λεπτο “Takeover” ή τα “Residual”, “Serac” και “The Night Subscriber” δεν θα αφήσουν κανένα οπαδό τους ασυγκίνητο. Είναι μεν το πιο πολύπλοκο album τους, αλλά ακρόαση με την ακρόαση σου δίνει αυτό ακριβώς που ψάχνεις. 25 χρόνια από την ίδρυσή τους και ακόμα γράφουν σκοτεινούς και μελαγχολικούς ύμνους. Τι άλλο να ζητήσεις;
Το “The Fall Of Hearts” κυκλοφορεί σε αρκετές διαφορετικές εκδόσεις με διάφορα bonus, όπως τραγούδια και DVD. Τέλος, για όσους δεν τους έχουν ανακαλύψει, οι In The Silence από την Αμερική έβγαλαν το 2012 το υπέροχο “A Fair Dream Gone Mad” το οποίο όταν το είχα ακούσει πρώτη φορά είχα πει ότι έτσι θα ακούγονταν οι Katatonia αν έπαιζαν progressive. Ακούστε τους χθες.
