Είναι σχεδόν κλασική ιστορία στη μουσική βιομηχανία. Ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Συγκροτήματα που θα μπορούσαν να είχαν καταφέρει σπουδαία πράγματα αλλά τελικά έμειναν στην αφάνια. Μία τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση είναι οι Αμερικανοί Kelakos –με τις ελληνικές, προφανώς, ρίζες- οι οποίοι φέρνουν στην επιφάνεια ηχογραφήσεις από τη δεκαετία του 70 σε ένα CD με τίτλο “Uncorked” και εμείς βρίσκουμε την ευκαιρία να ρωτήσουμε μερικά πράγματα τα τρία από τα τέσσερα μέλη της μπάντας. Παρεμπιπτόντως, ο drummer του συγκροτήματος είναι ο Carl Canedy από τους The Rods. Συνέντευξη: Σάκης Νίκας
Rockpages.gr: Πως ξεκίνησε το συγκρότημα και πόσο δύσκολο ήταν εκείνη την εποχή να τραβήξετε το ενδιαφέρον μίας εταιρείας;
George Michael Kelakos Haberstroh: 
Οι τρεις από εμάς ήμασταν συμμαθητές σε μία μικρή πόλη της Μασαχουσέτης, την Cohasset. Από το 1968 παίζαμε σε διάφορες σχολικές μπάντες, όπως οι Criminals, οι Emergency Exit κ.α. μέχρι που νοικιάσαμε το 1974 ένα μικρό σπίτι στο Kingston για να κάνουμε πρόβες και μετονομαστήκαμε σε Kelakos (προς τιμή του πατέρα μου που ήταν ελληνικής καταγωγής). Ψάχναμε τον drummer που θα μας οδηγήσει στην κορυφή, κάποιον που θα ήταν σαν και εμάς και θα μοιραζόταν τα ίδια όνειρα. Κάπου εκεί γνωρίσαμε τον Carl Canedy που όπως γνωρίζεις είναι ένας φανταστικός drummer. Καταφέραμε και τον πείσαμε να γίνει μέλος των Kelakos και να μετακομίσει μαζί μας στο Kingston. Εκείνη την εποχή πραγματικά πιστεύαμε ότι θα τα καταφέρουμε στη μουσική…θα γίνουμε διάσημοι. Ειλικρινά, πιστεύαμε πάντως ότι οι δισκογραφικές θα έδειχναν ενδιαφέρον μόλις μας έβλεπαν να παίζουμε. Μόλις είδαμε ότι αυτό δεν γινόταν, αποφασίσαμε να κάνουμε το δικό μας album και να ψάξουμε μόνοι μας εταιρεία. Δυστυχώς, όμως, καμία εταιρεία δεν έδειξε ενδιαφέρον παρά το γεγονός ότι είχαμε δώσει το 100% του εαυτού μας και όλοι μας απαντούσαν με έναν τυπικό τρόπο του στυλ «δεν μπορούμε να επενδύσουμε στη μουσική σας αυτή την περίοδο».
Carl Canedy: Εκείνη την εποχή ήταν εξαιρετικά δύσκολο να αποκτήσεις ένα δισκογραφικό συμβόλαιο, ειδικά αν δεν είχες κάποιον να σε μανατζάρει. Σκέψου ότι δεν υπήρχε internet, American Idol και βασικά έπρεπε να χτυπάς πόρτες για να βρεις κάτι αξιόλογο. Έχω ακούσει ιστορίες ότι ο Elvis Costello καθόταν έξω από τα γραφεία της Columbia και έπαιζε συνέχεια κιθάρα μπας και τον προσέξει κάποιος. Έχω φίλους που έπαιζαν με τον Harry Chapin που μου έλεγαν ότι έπαιρνε τηλέφωνο ο Harry σε εταιρείες με ψεύτικο όνομα και τους ρωτούσε αν γνώριζαν τον…Harry Chapin! Βασικά, ήταν πολύ δύσκολο να σε προσέξει κάποιος και έτσι τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα για εμάς όταν τελείωσαν τα χρήματα. Όλη αυτή η εμπειρία με τους Kelakos μου έδωσε ένα μεγάλο μάθημα για το πως λειτουργεί η μουσική βιομηχανία και με βοήθησε αργότερα με τους Rods.
Rockpages.gr: Η Ανατολική Ακτή στην Αμερική έδωσε μερικά από τα καλύτερα ονόματα στο classic rock όπως ήταν ο Springsteen, οι KISS, οι Blue Oyster Cult κ.α. Που εντάσσονταν οι Kelakos και πως ήταν η σκηνή στην Αμερική τότε;
George Michael Kelakos Haberstroh: Ειλικρινά δε νομίζω ότι ποτέ γίναμε μέρος κάποιας σκηνής αφού ήμασταν πολύ απασχολημένοι χαράζοντας το δικό μας μουσικό μονοπάτι. Κάποιοι άλλοι, πιο αρμόδιοι, μπορούν να μας εντάξουν σε κάποια κατηγορία ή σκηνή αλλά αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι το μόνο που κάναμε ήταν να είμαστε απολύτως αφοσιωμένοι στη μουσική μας χωρίς να δίνουμε σημασία στους υπολοίπους.
Carl Canedy: Θυμάμαι ότι παίζαμε στις συναυλίες μας το “Rock and Roll All Night” (KISS) και να σου πω την αλήθεια ποτέ δεν σκεφτήκαμε ότι ανήκουμε στη σκηνή της Νέας Υόρκης. Το μόνο που μας εν
διέφερε είναι να κλείνουμε συναυλίες στα τοπικά clubs και να κυνηγάμε το όνειρό μας. Βασικά, ήταν θέμα επιβίωσης για εμάς και τα συγκροτήματα που ανέφερες ήταν χιλιόμετρα μακριά μας…πραγματικοί rock stars. Να σκεφτείς παίζαμε τις Τρίτες σε ένα club απέναντι από το Stone Pony στο Ashbury Park και ο κόσμος έφευγε από το μαγαζί που παίζαμε (The Drift Inn) για να πάει απέναντι να δει τον Springsteen με τον Southside Johnny. Αυτοί ήταν οι αστέρες! Τώρα που το σκέφτομαι, υπήρχαν δύο τύποι συγκροτημάτων εκείνη την εποχή: εκείνα που ήθελαν να παίζουν σαν τους KISS και εκείνα που ήθελαν να παίζουν disco. Όπως καταλαβαίνεις, εμείς δεν ανήκαμε πουθενά!
Rockpages.gr: Πως ήταν η όλη εμπειρία του να παίζεις στα clubs και πως αντιδρούσε ο κόσμος στη μουσική σας;
George Michael Kelakos Haberstroh: Είχαμε τρομερή αυτοπεποίθηση και πιστεύαμε στους εαυτούς μας. Θεωρούσαμε ότι με τα τραγούδια θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε πολλούς οπαδούς. Ο Carl έκανε το δικό του show πίσω από τα drums και όλοι στα clubs έμεναν πάντα εντυπωσιασμένοι. Ακόμη θυμάμαι μία εκπληκτική διασκευή που είχαμε κάνει στο “Brown Sugar” των Stones και είχε γίνει πανικός στο Club Freddy’s που παίζαμε. Γενικά, πάντως όποτε παίζαμε τα clubs ήταν ασφυκτικά γεμάτα.
Carl Canedy: Ξανά θα τονίσω ότι η εμπειρία του να παίζω κάθε βράδυ με τους Kelakos στα clubs ήταν το πιο πολύτιμο μάθημα που απέκτησα στην καριέρα μου. Επίσης, ήταν απαραίτητο να παίζεις σε τακτική βασή και να δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου στα live προκειμένου να χτίσεις έναν ισχυρό πυρήνα οπαδών. Όπως σου είπα όμως ήταν ένας καθημερινός αγώνας για αναγνώριση και καταξίωση…ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Rockpages.gr: Βρεθήκατε ποτέ πολύ κοντά στην πραγματοποίηση των στόχων σας;
George Michael Kelakos Haberstroh: Φυσικά! Για μένα προσωπικά εκείνη η στιγμή ήταν όταν βρεθήκαμε στο studio για να ηχογραφήσουμε το δίσκο μας. Αισθάνθηκα τόσο κοντά στην πραγματοποίηση του ονείρου…
Carl Canedy: Κοίτα…η οπτική μου ήταν πάντα να επικεντρωνόμαστε στα τραγούδια και την απόδοσή μας και να μην σκεφτόμαστε το ενδεχόμενο της αποτυχίας. Πιστεύαμε στο συγκρότημα, στο υλικό και τους εαυτούς μας. Δουλεύαμε σκληρά και πιστεύαμε ότι θα ανταμειφθούν οι κόποι μας. Αν και αυτό δε συνέβη, πιστεύω ακράδαντα ότι η μουσική μας άντεξε στο πέρασμα του χρόνου. Είμαι περήφανος για τα τραγούδια που γράψαμε τότε. Επίσης, είμαι ευγνώμων για ανθρώπους σαν και σένα που ανακαλύπτεις τη μουσική μας και μας βοηθάς στην προσπάθεια μας να κάνουμε τα τραγούδια μας περισσότερο γνωστά.
Rockpages.gr: Μιλήστε μας λίγο για το “Uncorked”…
George Michael Kelakos Haberstroh: Σε αυτό το CD θα διακρίνεις το πάθος, τα όνειρα και τη δίψα τεσσάρων μουσικών που επιζητούσαν διακαώς την επιτυχία. Ο Carl ήταν εντυπωσιακός στα τύμπανα και άριστος παραγωγός, ο Linc ήταν ένας χαρισματικός συνθέτης και αψεγάδιαστος μουσικός, ο Mark ήταν απίστευτος κιθαρίστας και όλοι συνδράμαμε στο να χτίσουμε τη μουσική κληρονομιά των Kelakos για την οποία είμαστε περήφανοι.
Carl Canedy: Αν δεν υπήρχε ο Linc, το “Uncorked” δεν θα είχε κυκλοφορήσει ποτέ. Ο Linc ήταν που δούλεψε εντατικά πάνω στο project και αρνήθηκε να επαναηχογραφήσει κάτι από τα παλιά μέρη καθώς ήθελε να αφήσει ανέπαφη την ατμόσφαιρα εκείνων των ηχογραφήσεων. Και είχε δίκιο! Η παραγωγή και η νέα μίξη αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο εκείνα τα τραγούδια για τα οποία σου ξανατονίζω είμαστε όλοι πολύ περήφανοι!
Linc Bloomfield: Όλοι μας δώσαμε τέσσερα χρόνια από τη ζωή μας για να μπορέσουμε να κάνουμε μεγάλους τους Kelakos. Το κίνητρό μας ήταν πάντα η εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και η πίστη στη μουσική μας. Για μένα η κυκλοφορία του “Uncorked” σημαίνει ότι τα τραγούδια αυτά θα παραμείνουν στην αιωνιότητα μέσω της τεχνολογίας και θα τα ανακαλύψουν οι μελλοντικές γενιές. Για μένα αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία μας.
Rockpages.gr: Στην παρουσίαση του δίσκου γράψαμε ότι η μουσική των Kelakos είναι μία μίξη από Foghat και Santana με διάσπαρτα blues στοιχεία και λίγο από Good Rats. Ποια είναι η γνώμη σας;
Carl Canedy: Πολύ ενδιαφέρουσα σύγκριση. Οι Foghat ήταν ένα από τα πρώτα συγκροτήματα με τα οποία περιόδευσαν οι Rods ενώ οι Good Rats ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα στην Ανατολική Ακτή αν και δεν επηρέασαν το δικό μας ήχο. Ξέρω ότι κάποια μέλη των Kelakos γούσταραν πολύ τον Santana, τον Hendrix, τον Neil Young κτλ. Έχεις δίκιο πάντως όσον αφορά τις συγκρίσεις που ανέφερες.
Linc Bloomfield: Βασικά, οι θρύλοι της rock μουσικής και όλες οι κλασικές ηχογραφήσεις ήταν στο DNA μας και λίγο πολύ μας επηρέασαν. Μου αρέσει να διαβάζω κριτικές του “Uncorked” από έμπειρους δημοσιογράφους και να κάνουν όλες αυτές τις συγκρίσεις. Σίγουρα είχαμ πολλά στοιχεία στον ήχο μας…από blues, rock, jazz μέχι και boogie, country κτλ. Όλα αυτά δημιούργησαν τον ιδιαίτερο ήχο των Kelakos και αυτό ήταν εμφανές στις συναυλίες μας όπου όλα τα μέλη έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό και όλοι μας ήμασταν εξαιρετικοί μουσικοί. Είμαστε περήφανοι για τη μουσική μας κληρονομιά και ας μην υπογράψαμε ποτέ με κάποια μεγάλη εταιρεία.
Rockpages.gr: Θα σκεφτόσασταν να κάνετε ένα ακόμη album ή να δώσετε ξανά μερικές συναυλίες;
George Michael Kelakos Haberstroh: Ποτέ μη λες ποτέ αν και υπάρχουν πολλά οικονομικά/λογιστικά εμπόδια. Ωστόσο, αν γινόταν θα ήταν κάτι το καταπληκτικό!
Carl Canedy: Μία συναυλία θα ήταν τέλεια (γιατί όχι, ένα Ελληνικό festival)! Νομίζω ότι τουλάχιστον αξίζει να ηχογραφήσουμε έναν ακόμη δίσκο. Είμαστε πολύ δεμένοι και έμπειροι μουσικοί. Ειλικρινά, σε ευχαριστώ για τη στήριξη και τη δυνατότητα που μας έδωσες να θυμηθούμε τα παλιά.
