Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 2001 στη Λυών και αυτό το άλμπουμ είναι το τρίτο του. Με το που βάζετε το δισκάκι να παίξει ακούτε το γνώριμο ήχο της κιθάρας και των πλήκτρων που παραπέμπουν στο συμφωνικό Μέταλ, αλλά και σε πιο Ροκ φόρμες… Πάνω που πάτε να σκεφτείτε κάτι άλλο μπουκάρουν τα γυναικεία φωνητικά και πριν προλάβετε να σκεφτείτε κάτι γι αυτά, μένετε στήλη άλατος… Τραγουδάνε στα Γαλλικά!
Προσπαθώ να «δω» τις φάτσες που έχετε πάρει διαβάζοντας τα παραπάνω. Είναι σίγουρο πως δεν είναι το καλύτερό σας να έχετε τους στίχους στα Γαλλικά. «Μα καλά, πώς θα ακούγονται»; Εύλογο το ερώτημα, φυσιολογική η απάντηση. Όπως θα ακούγονταν αν τραγουδούσαν στα Αγγλικά! Σας φαίνεται περίεργο; Κι όμως είναι πολύ απλό… Εμείς οι Έλληνες ακούμε πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα τη μουσική. Ο τρόπος εκφοράς της στίχων έρχεται δεύτερος ή μάλλον τρίτος, αφού πρώτα προσέχουμε τη μελωδία των φωνητικών. Ίσως να προσέχαμε το ότι δεν τραγουδάει στα Αγγλικά μετά το δεύτερο τραγούδι ίσως και πιο αργά. Αυτό που θα προσέχαμε πάντως είναι η φωνάρα της Virg, η οποία μου θυμίζει ώρες-ώρες την πολύ μεγάλη Sharon Den Adel. Η μπάντα είναι άψογα δεμένη, οι λυρικές στιγμές κουμπώνουν με τις κραυγές και τις άγριες κιθάρες, ακούστε για παράδειγμα το “L’Heure que le Temps Va Figer”, το οποίο ενσωματώνει όλες τις εναλλαγές υφών του σχήματος. Μην ξεχάσετε να το ακούσετε και στα Αγγλικά, είναι ένα από τα δύο κομμάτια που οι Kells προσφέρουν και στη γλώσσα των Σαξόνων.
Άψογη παραγωγή, τέρμα Evanescence, με τις κιθάρες να ακούγονται εντελώς «του δρόμου» και τα τύμπανα να τρέχουν, θα ακούσετε και δίκασα εδώ. Οι Γάλλοι έχουν δουλέψει παρά πολύ, έχουν στείλει τη δουλειά τους για επεξεργασία σε ένα από τα καλύτερα μαγαζιά του κόσμου (Sterling Sound Studio), παίζουν ζωντανά κάθε λίγο και λιγάκι και συνεργάζονται με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο. Epica, Leaves’ Eyes, Tarja… Συνίσταται για όλους τους φίλους του είδους.
