Μία λέξη μου ήλθε στο μυαλό ακούγοντας αυτό το άλμπουμ… Τσαμπουκάς! Βάρβαρος τσαμπουκάς, γεμάτος γκάζι και ελικοειδείς ρυθμούς. Η τετράδα είναι φονική και δεν χρειάζεται να γράψω εκατόν σαράντα δύο μαθηματικούς τύπους για να το αποδείξω, μπορώ απλά να αναφέρω τα ονόματα των ανθρώπων που απαρτίζουν τη μπάντα. Vinny Appice (Heaven And Hell, Back Sabbath, Dio κα) στα τύμπανα, Rex Brown (Down, Pantera) στο μπάσο, Mark Zavon (Ratt, W.A.S.P., 40 Cycle Hum) στις κιθάρες και Jason “Dewey” Bragg (Pissing Razors) στη φωνή. Ο τελευταίος πρέπει να γουστάρει πολύ τους Alice In Chains και μαζί του και οι υπόλοιποι.
Από το “War machine” που μπάζει όλους εμάς στο κόλπο, στο βασανιστικό “Gates of hell”, σε πολύ άγριες κιθάρες και εμπνευσμένα σόλο. Το παίξιμό τους είναι βιρτουόζικο γιατί… γιατί δεν γίνεται να μην είναι! Όταν έχεις τον Appice στα τύμπανα, έναν άνθρωπο που παίζει και περιοδεύει εδώ και τριάντα χρόνια (και βάλε), θα σου παίξει πράματα και θάματα κι ας είναι και σε κώμα! To μπάσο του Brown είναι (κ)αγγελικό και η νοοτροπία, όπως διάβασα, εντελώς Old School. Έδωσαν το πρώτο τους live περίπου ένα χρόνο πριν και ελπίζω να είμαστε εδώ και να τα λέμε και για το δεύτερο άλμπουμ τους. Ώρες-ώρες οι μελωδίες είναι Stoner, πλακώνουν και τα μπασόφια (ήτοι εφέ του μπάσου) και οι Sabbathικές επιρροές και τις κάνουν ασήκωτες.
Για τους φίλους που αγαπάνε το βινύλιο, το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει και σε διπλό gatefold. Αμέ!
