Το Flint της πολιτείας του Michigan έχει την εφταπλάσια εγκληματικότητα από τον μέσο όρο περιστατικών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι μια πόλη σε πτώχευση, με μολυσμένο καρκινογόνο νερό, όπου κυκλοφορείς με όπλο αν θες να γυρίσεις σπίτι σου το βράδυ.
Όταν λοιπόν οι King 810 μιλούν για «Memoirs of a Murderer» μοιράζονται τη ζωή τους, γεγονός που προσδίδει μια αυθεντικότητα στον δίσκο. Μουσικά, ο frontman David Gunn και η παρέα του δανείζονται πολλά. και στα φωνητικά και στο στυλ από τους Slipknot. Οι παραλληλισμοί είναι πολλοί: Η «επικινδυνότητα», η σημασία της «ταπεινής» καταγωγής (Flint, Iowa), η πρώτη επίσημη κυκλοφορία που δεν είναι ούτε ακριβώς demo αλλά ούτε και ντεμπούτο (Anachronism, Mate. Feed. Kill. Repeat.). Θα πρέπει λοιπόν οι King 810, που περιοδεύουν κιόλας ως support των Slipknot, να διαφοροποιηθούν αρκετά ώστε να στέκονται μόνοι, δίχως τη σκιά των εννιά μασκοφόρων.
Οι αρκετές ήρεμες στιγμές του album έχουν ιδιαίτερο, δικό τους στυλ, όπως οι εξομολογήσεις «Anatomy 1.2», «Anatomy 1.3», το λιτό «Take it» και το «Devil Don’t Cry», που ορκίζομαι ότι ακούγεται σαν Nick Cave, κατεύθυνση που κινεί το ενδιαφέρον και προς την οποία αξίζει να πειραματιστούν. Από την άλλη, το θεωρητικά κυρίως πιάτο του δίσκου είναι (nu) metal με κοφτά riffs, breakdowns και τα brutal φωνητικά του Gunn. Υπάρχουν καλά κομμάτια, το «Fat Around the Heart» για παράδειγμα, αλλά και αρκετά αδιάφορα. Οι θριαμβευτικές κριτικές του αγγλικού τύπου για το album είναι υπερβολικές κατά τη γνώμη μου, το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι οι King 810 θα μας απασχολήσουν έντονα στο μέλλον.
