Λίγο πριν την κυκλοφορία του ντεμπούτου άλμπουμ των KK’s Priest μιλάμε με τον KK Downing για το νέο του συγκρότημα, το νέο του άλμπουμ και τη νέα του μουσική που περιέχεται στο “Sermons Of The Sinner”. Με τη φαρέτρα γεμάτη φαρμακερά riffs και τις ατάκες του να πετάνε φωτιές κυρίως προς την κατεύθυνση του συγκροτήματος του οποίου υπήρξε μέρος ενός από τα πιο θρυλικά κιθαριστικά δίδυμα όλων των εποχών. Δεν κρύβει στιγμή τη δυσαρέσκεια για τα όσα συνέβησαν με τους πρώην συντρόφους του στους Priest, αλλά δηλώνει ετοιμοπόλεμος και περιμένει να ξεκαθαρίσει το τοπίο με την πανδημία για να επιστρέψει στις σκηνές ανά τον κόσμο. Συνέντευξη: Γιάννης Δόλας

Rockpages.gr: Γιατί σου πήρε τόσο καιρό να κυκλοφορήσει δικό σου υλικό;

KK Downing: Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση Γιάννη, γιατί μου πήρε τόσο καιρό; Λοιπόν, φαντάζομαι πως μετά από 40 χρόνια ο καιρός πέρασε πάρα πολύ γρήγορα και φαντάζομαι πως περίμενα ότι αν έκανα ποτέ άλλο δίσκο στη ζωή μου, αυτός θα ήταν με τους Judas Priest. Δεν ήξερα τίποτα άλλο. Ήταν μέρος της ζωής μου και ήταν το παν… ένα ολόκληρο μέρος μου, καταλαβαίνεις. Ήταν σαν μια οικογένεια. Ήμουν μέλος της μπάντας, δεν έφυγα ποτέ, όπως οι άλλοι για να κάνουν άλμπουμ ή μπάντες με άλλα άτομα. Ήμουν πάντα πιστός και αληθινός. Ήταν σαν να προσπαθείς να δεχτείς κάποιο άλλο πρόσωπο για μητέρα ή πατέρα σου. Δεν μπορούσα να το δεχτώ αυτό. Έτσι, προσπάθησα να είμαι απασχολημένος, ήμουν πάντα απασχολημένος. Αμέσως ξεκίνησα να αναλαμβάνω παραγωγές και ενορχηστρώσεις. Το ότι αποσύρθηκα είναι ένας λαϊκός μύθος. Δεν είναι αλήθεια. Κανείς δεν το άκουσε αυτό από μένα ποτέ. Ήμουν πάρα πολύ δυσαρεστημένος όταν παραιτήθηκα και ήθελα η κατάσταση να εκτονωθεί και μετά να ξαναμαζευτούμε, όσο καιρό κι αν έπαιρνε αυτό. Αλλά, τα χρόνια περνούσαν και δεν μπορούσα να περιμένω για πάντα. Κάθε φορά που ρωτούσα έπαιρνα την ίδια απάντηση: «αυτή η πόρτα είναι κλειστή μόνιμα». Έτσι, όταν κάποια στιγμή έπαιξα με τον “Ripper” και τον Les (ΣΣ Binks) το Νοέμβριο του 2019… τα Χριστούγεννα του 2019 αποφάσισα να δω αν μπορούσα να γράψω ένα άλμπουμ και το έκανα.

Rockpages.gr: Πως επέλεξες τα μέλη των KK’s Priest;

KK Downing: Πίσω στα τέλη των ‘60s και στις αρχές των ‘70s μπόρεσα να φτιάξω ένα συγκρότημα. Επειδή άκουσα και είχα μια κατεύθυνση μπόρεσα να το κάνω. Δεν βρίσκω πως είναι κάτι δύσκολο. Και τώρα έχεις κάποια άτομα σαν το “Ripper” Owens, με τον οποίο έχουμε ξαναπαίξει μαζί, έχουμε περιοδεύσει σε όλο τον κόσμο και τον AJ (ΣΣ Mills), που τον ξέρω εδώ και πολύ καιρό, μένει κοντά μου, κατάγεται από την ίδια πόλη με μένα, μεγάλωσε στην ίδια περιοχή… είναι συγκριτικά πολύ νεότερος, έχει τα μισά μου χρόνια, ίσως λιγότερα… έτσι, σχηματίσαμε τη μπάντα και γνωρίζοντας τα παιδιά ήξερα ότι είμαστε δυνατοί και πως η χημεία μας είναι δυνατή, οπότε έτσι ένοιωθα κι εγώ δυνατός. Ήδη, δουλεύουμε σε υλικό για το νέο άλμπουμ και απλά περιμένουμε πότε θα ξεκαθαρίσει η κατάσταση με την πανδημία για να μπορέσουμε να παίξουμε συναυλίες.

Rockpages.gr: Είπες ότι μπορεί κανείς να ακούσει κάτι γνώριμο από το παρελθόν σου στο νέο υλικό. Πως λειτουργεί αυτό;

KK Downing: Αποφάσισα να πάω μπροστά με το νέο σχήμα και το νέο άλμπουμ, τη νέα μουσική – αυτό είναι καλό, αλλά δεν ήθελα να κάνω μια 100% φρέσκια αρχή, γιατί δεν ήθελα να αποκοπώ και να διαμελίσω την ταυτότητα μου, το τι είμαι, το στυλ μου, το πώς παίζω κιθάρα, πως γράφω τραγούδια. Νομίζω πως είναι ένα πολύ σημαντικό να κρατήσω όλα αυτά τα συστατικά, την ταυτότητά μου. Νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να πάρω όλα αυτά τα στοιχεία του παρελθόντος μαζί μου με το συγκρότημα στο μέλλον. Και αυτό μου αρέσει, γιατί υπάρχουν κάποια άτομα στο συγκρότημα που δεν γνώρισα ποτέ, δεν ξέρω ποιοι είναι και παίζουν τα τραγούδια και τη μουσική μου και βγαίνουν εκεί έξω και είναι πετυχημένοι και βγάζουν λεφτά από αυτό και αυτό είναι εντάξει από μένα. Αλλά και η μπάντα μου μπορεί να το κάνει αυτό γιατί είμαι πολύ πιστός και αφοσιωμένος στους Priest και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.

Ένα τραγούδι σαν το “Wild And Free” για παράδειγμα, είναι ένα μοντέρνο, μια νεότερη εκδοχή του “Breaking The Law”. Είναι κάπως επαναστατικό. Όλοι περάσαμε από αυτή τη φάση, οπότε είναι κάτι σχετικό. Μου αρέσει αυτό, γιατί πάντοτε ήθελα να θυμάμαι τον εαυτό μου σαν έναν παλαβό έφηβο, γιατί νομίζουμε ότι είμαστε ακόμη έφηβοι, τρελοί και κάνουμε πράγματα που δεν θα έπρεπε. Όλοι οι άλλοι έχουν άδικο και εσύ και οι φίλοι σου έχετε δίκιο… μα φυσικά, αφού είστε «η συμμορία».

Rockpages.gr: Κατάφερες να πάρεις αυτόγραφο από τον Jimi Hendrix όταν τον είχες δει να παίζει στο Λονδίνο τη δεκαετία του ’60;

KK Downing: Είχα μια υπογεγραμμένη αφίσα από τη συναυλία στο Royal Albert Hall και το μπουκάλι Coca-Cola που έπινε ο Jimi καθώς και μια μπαγκέτα του Mitch Mitchel, τα είχα όλα αυτά, αλλά βλέπεις είχα μια δουλειά τότε και συνήθως πήγαινα από τη δουλειά σε αυτά τα φεστιβάλ. Και μια φορά γύρισα στη δουλειά πολύ πολύ αργοπορημένος και μου τα είχαν καταστρέψει όλα. Μου είχαν σκίσει τις αφίσες και τις είχαν πετάξει στα σκουπίδια και με απέλυσαν από τη δουλειά. Χαχαχα (γελάει) έπρεπε να πάρω το λεωφορείο και να γυρίσω πίσω στο πατρικό μου και αυτό ήταν απαίσιο. Θα γινόμουν 17 τότε όταν έγιναν όλα αυτά και αυτό ήταν… ξαφνικά τα έχασα όλα. Μια μεγάλη συλλογή με αφίσες, αυτόγραφα και άλλα πολλά και από άλλα συγκροτήματα χάθηκε.

Rockpages.gr: Πιστεύεις πως κάποτε το “Nostradamus” μπορεί να κριθεί πιο δίκαια και εκτιμηθεί διαφορετικά, όπως συνέβη και με το “Turbo”;

KK Downing: Νομίζω πως θα συμβεί. Δεν ξέρω βέβαια πότε θα είναι αυτό. Αλλά υπάρχει πολύ καλή μουσική εκεί. Ξέρω ότι ήταν ένα μεγάλο σε διάρκεια άλμπουμ και το περιθώριο προσοχής του κόσμου… και προφανώς η μίξη της κλασσικής μουσικής, που ήταν κάτι που οι οπαδοί δεν ήθελαν και τόσο να ακούσουν – τα καταλαβαίνω όλα αυτά. Τα πιάνω, αλλά εκείνη τη στιγμή σκέφτεσαι «αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνω;», δεν ξέρεις. Το να μπορέσεις να κυκλοφορήσεις κάτι σαν κι αυτό είναι μια δήλωση. Εγώ και ο Glenn δουλέψαμε φανταστικά σε αυτό το άλμπουμ. Το κάναμε γρήγορα και ήμασταν πολύ καλοί σε αυτό το άλμπουμ, ίσως καλύτεροι από κάθε άλλο που είχαμε κυκλοφορήσει. Απλά, είναι ωραίο να ξέρεις ότι μπορείς να κυκλοφορήσεις κάτι σαν κι αυτό, ακόμα κι αν βασικά βρίσκεται στο ράφι αυτή τη στιγμή…

Rockpages.gr: Τι λείπει από τους Judas Priest όταν δεν έχουν αυθεντικά μέλη στη σύνθεση;

KK Downing: Οι Judas Priest είναι διαφορετικοί για μένα, γιατί δεν είμαι μέλος. Για μένα τελείωσε όταν δεν ήμουν εκεί. Το συγκρότημα είναι αλλιώτικο τώρα και αυτό είναι καλό. Αλλά, είμαι σίγουρος πως υπάρχει πολύς κόσμος που θυμάται τη μπάντα, τους παραδοσιακούς Priest όπως ήταν όταν ήμασταν σε μεγάλη φόρμα και σαρώναμε τον κόσμο. Νομίζω πως ο Richie παίζει τα σόλο του Glenn στο “Firepower”… δεν ξέρω γιατί ο Andy (ΣΣ Sneap) δεν παίζει κάποια από αυτά τα μέρη. Νομίζω ότι οι δυο κιθάρες απέδιδαν και μου λείπουν τα σόλο. Προφανώς, σε αυτό εδώ το άλμπουμ (ΣΣ “Sermons Of The Sinner”) υπάρχει πληθώρα κιθάρας και solo. Και μου αρέσει αυτό γιατί μπορώ να παίξω περισσότερο σε αυτό το άλμπουμ. Έπρεπε να παίζω περισσότερο και στους Priest. Έπρεπε να πατήσω πόδι και να πω: «Glenn, πρέπει να παίζω περισσότερα solo γιατί μπορώ». Έτσι, τώρα μπορώ, πράγμα σπουδαίο. Έτσι, βλέπω τον Richie να παίζει και τα δικά μου σόλο και του Glenn. Ξέρω ότι ο Andy είναι ρυθμικός κιθαρίστας όταν έπαιζε στην μπάντα του (ΣΣ αναφέρεται στους Hell) και μου άρεσε πολύ αυτή η μπάντα. Ξέρω ότι ο Kevin ήταν ο lead κιθαρίστας, αλλά είχε έναν τραυματισμό δυστυχώς, μου αρέσει το συγκρότημα, είναι πολύ cool.

Rockpages.gr: Πόσο σημαντική ήταν για το συγκρότημα η αντικατάσταση του Rob Halford από τον Tim “Ripper” Owens;

KK Downing: Χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη στον “Ripper” γιατί έσωσε το συγκρότημα στην πραγματικότητα. Γιατί το συγκρότημα ήταν ένα χάλι. Ο Rob έφυγε για 14 χρόνια. Από το τέλος του 1990 μέχρι το 2004 και ο Glenn έκανε δυο σόλο άλμπουμ, έκανε αυτό που ήθελε και ο Rob μας πήρε και τον ντράμερ, τον Scott. Έτσι, δεν είχαμε πια συγκρότημα. Όταν ήρθε ο “Ripper” μπορέσαμε να μείνουμε ζωντανοί και να συνεχίσουμε, ήταν η σωτηρία μας. Θα πρέπει να είμαστε αιωνίως ευγνώμονες και υπερήφανοι για τα δυο άλμπουμ που μας βοήθησε να κάνουμε.

Rockpages.gr: Έχω μια ερώτηση σχετικά με το “Angel Of Retribution”. Από την πρώτη φορά που το άκουσα μέχρι τώρα έχω την εντύπωση πως κάποια από τα τραγούδια γράφτηκαν έχοντας στο μυαλό τον “Ripper”. Ισχύει;

KK Downing: Όχι, νομίζω πως όταν επέστρεψε ο Rob προσπαθήσαμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Μου αρέσει πολύ αυτό το άλμπουμ. Σημαίνει πολλά για μένα, το λατρεύω. Το “Judas Rising” ήταν μια ιδέα που είχαμε με τον Rob από τις αρχές των ‘80s, την οποία αναστήσαμε για το τραγούδι. Ο Rob ήταν πάντα στο μυαλό μας και το να δουλέψουμε μαζί του για αυτό το άλμπουμ.

Rockpages.gr: Θυμάμαι όταν παίξατε στην Αθήνα για πρώτη φορά το 2001 με τον “Ripper” και στο πρώτο τραγούδι,  που ήταν το “Metal Gods”, ένας από τους ενισχυτές που βρισκόταν στη μεριά σου  εξερράγη πάνω στη σκηνή και άρχισαν να βγαίνουν καπνοί και εσείς γελούσατε.

KK Downing: Cool! Ελπίζω να ήταν ένας από τους δικούς μου ενισχυτές! Εγώ ήμουν! Σημαίνει ότι το παίξιμό μου είχε πάρει φωτιά! Χαχαχα! Μ’αρέσει αυτό, αν οι ενισχυτές μου εκρήγνυνται αυτό είναι θαυμάσιο!

Rockpages.gr: Στο βιβλίο σου “Heavy Duty” έγραψες πως όταν επέστρεψε ο Rob και μπήκατε στο στούντιο ήταν σαν να μην είχε φύγει ποτέ και όλα έκαναν «κλικ». Πιστεύεις ότι θα συμβεί το ίδιο πράγμα αν επιστρέψεις στο συγκρότημα;

KK Downing: Απολύτως, είμαι σίγουρος. Το θέμα είναι ότι τα παιδιά δεν μου έδωσαν ποτέ την ευκαιρία να βρεθούμε από κοντά και να κουβεντιάσουμε, αν και εγώ προσφέρθηκα, πριν στείλουν τους δικηγόρους τους σε μένα. Εγώ τους έλεγα «ακούστε, αφήστε με να έρθω να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι και να μιλήσουμε», αλλά δεν ήθελαν. Είπαν ότι ήταν ευχαριστημένοι από το πώς ήταν τα πράγματα. Το μόνο σίγουρο είναι πως εκείνοι διέδωσαν στον κόσμο, τα μέσα και τους οπαδούς ότι αποσύρθηκα. Αν λοιπόν αυτό ήταν αλήθεια γιατί δεν με άφησαν να επιστρέψω στην ενεργό δράση αν ίσχυε αυτό που ισχυριζόντουσαν; Αν δεν είναι κανένας άλλος εκεί, τίποτε ξωτικά, ή κάτι άλλο κι αν δεν υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα γιατί δεν με άφησαν να γυρίσω όταν υπήρχε η ευκαιρία; Γιατί δεν σήκωσαν το τηλέφωνο να μου πουν «θες να το ξανακάνουμε»;

Rockpages.gr: Την δεκαετία του ’80 υπήρχε όντως αντιπαλότητα των Judas Priest με τους Iron Maiden;

KK Downing: Τα παιδιά ήταν οι ανερχόμενοι τότε, ενώ εμείς είχαμε ήδη περάσει αυτό το επίπεδο και ήμασταν πλέον καταξιωμένοι. Αυτό είναι κατανοητό τώρα, αλλά ήταν κυρίως ο Paul (ΣΣ Di’Anno), ο οποίος ζήτησε συγγνώμη για κάποια σχόλια που είχε κάνει στον τύπο. Οι υπόλοιποι ήταν πολύ φιλικοί και πολύ καλά παιδιά. Είμαι πολύ περήφανος για αυτούς γιατί κατάφεραν να γίνουν οι παντοδύναμοι Iron Maiden και φαίνεται ότι γίνονται ολοένα και καλύτεροι. Νομίζω ότι στο τελευταίο Rock In Rio, που νομίζω ότι ήταν το 2019, μπορεί να κάνω και λάθος συγχώρεσέ με, έβλεπα το βίντεο και ήταν φανταστικοί. Δηλαδή, οι τύποι έδιναν ένα τρομερό show, οπότε μακάρι να το συνεχίσουν. Δεν μπορείς να κρατήσεις μια καλή μπάντα στην αφάνεια, είπε κάποιος…

Rockpages.gr: Τι θα συμβεί στο heavy metal όταν αποσυρθούν όλα τα μεγάλα συγκροτήματα;

KK Downing: Αν σταματήσουν οι Black Sabbath, ή οι AC/DC, οι παντοδύναμοι Iron Maiden, οι Judas Priest, οι Scorpions… έχουμε όλες αυτές τις μπάντες που παίζουν σε τεράστιους χώρους και είναι headliners στα μεγαλύτερα φεστιβάλ. Πιστεύω ότι η μουσική μας έχει το σεβασμό που της αρμόζει και διαφυλάσσεται και ελπίζω πως νεότεροι μουσικοί, αλλά και μεγαλύτεροι θα ακούσουν το “Sermons Of The Sinner” των KK’s Priest και θα σκεφτούν «αυτό είναι τρομερό, θέλω κι εγώ να παίξω αυτή τη μουσική». Νομίζω ότι αυτό θα ήταν τρομερό και λέω πως θα ήταν επίσης τρομερό αν είχαμε τους «νέους Deep Purple», τους «νέους Black Sabbath», ή τους «νέους Judas Priest», ή τους «νέους Scorpions». Έχουμε ήδη τους νέους Led Zeppelin, είναι οι Greta Van Fleet, που είναι πάρα πολύ πετυχημένοι. Ξέρεις, κατά μια έννοια χρειαζόμαστε νέα πρόσωπα, νέες φωνές, νέους μουσικούς με νέο υλικό και αυτή τη σύνδεση με κάτι πολύ ιδιαίτερο που συνέβη στις αρχές των ‘70s που έμεινε γνωστό ως οι υπέροχοι Led Zeppelin. Δεν το έχουμε αυτό πια. Ας ελπίσουμε λοιπόν, πως αυτή η κληρονομιά θα ζήσει, όπως είμαι σίγουρος πως θα συμβεί.