Ο KK επιστρέφει στο προσκήνιο μετά από σχεδόν 10 χρόνια αδράνειας. ΟΚ, δούλεψε σαν παραγωγός για 1-2 συγκροτήματα, αλλά σίγουρα το να μην τον βλέπεις πάνω σε μια σκηνή δεν είναι ό,τι πιο φυσιολογικό.
Με δυο παλιούς γνώριμους στα πρόσωπα του Tim “Ripper” Owens και του Les Binks –και οι δυο πρώην μέλη των Priest σε εντελώς διαφορετικές περιόδους -μας χαρίζει ένα άλμπουμ που σίγουρα έχει τις στιγμές του. Αυτό που σίγουρα ξεχωρίζει με την πρώτη κιόλας ακρόαση είναι ότι οι κιθάρες… έχουν το ελεύθερο. Riffs κοφτερά και δηλητηριώδη, καταιγιστικά και ασταμάτητα. Και που να φτάσετε στα σόλο… η λύσσα η ίδια… είπαμε δέκα χρόνια είναι αυτά!
Κάποιες στιγμές αυτό που ακούς από τα ηχεία είναι πιο Priest και από τους Judas Priest. Κομμάτι στο κομμάτι σου δημιουργείται η εντύπωση ότι οι ταχύτητες ολοένα και αυξάνονται και τα τραγούδια γίνονται πιο heavy. Σαν να βρίσκεσαι σε πεδίο μάχης και γύρω σου να σκάνε βόμβες.
Είμαι σίγουρος ότι με τον τρόπο αυτό ο πληγωμένος–αυτή την εντύπωση δίνει σε όλες τις δηλώσεις και συνεντεύξεις του, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας- από τους πρώην συντρόφους του θέλει να βρωντοφωνάξει ένα «παρόν» και να τους δείξει ότι το έχει ακόμα και μπορεί να τους ανταγωνιστεί. Φυσικά, μεγάλο ρόλο στην ένταση, την ορμή και την ενέργεια που βγάζει το άλμπουμ, παίζει ο “Ripper”, που βρίσκεται σε δαιμονιώδη φόρμα ουρλιάζοντας σε κάθε κομμάτι σαν να ήταν το τελευταίο του. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό σίγουρα τον βοηθάνε και τα ρεφρέν. Πάω στοίχημα ότι και αυτός θέλει να στείλει ένα μήνυμα προς κάθε ενδιαφερόμενο.
Η αλήθεια είναι ότι τα πρώτα δείγματα δουλειάς του άλμπουμ που κυκλοφόρησαν με τη μορφή single και βίντεο είναι μεν αντιπροσωπευτικά του άλμπουμ, αλλά δεν είναι τα καλύτερα που θα ακούσετε στο “Sermons Of The Sinner”. Αυτά που ξεχώρισα, εκτός από τo “Brothers On The Road” είναι το 9-λεπτο “Return Of The Sentinel” με ανατριχιαστικές μελωδίες και μια πολύ έξυπνη παραλλαγή του κλασικού riff του “The Sentinel”, το ταχύτατο σε κάποια σημεία “Sacredote Y Diablo” και το “Hail To The Priest”.
