Στην πρόσφατη εμφάνισή του στο “The Jasta Show”, που παρουσιάζει ο Jamey Jasta των Hatebreed, ο Dee Snider συνέχισε τον πόλεμο δηλώσεων με τον παραγωγό Tom Wermam, που είχε δουλέψει στη μεγάλη επιτυχία των Twisted Sister, το άλμπουμ “Stay Hungry”.
«Ο Tom Werman που ανέλαβε τη παραγωγή στο “Stay Hungry” δούλεψε με τους Motley Crue, τους Cheap Trick, τους Molly Hatchet, τους Poison… δούλεψε με τόσες μπάντες. Έχει νομίζω 15 πλατινένιους δίσκους. Μπήκε στο στούντιο και μας είπε «δεν αγγίζω την κονσόλα. Δεν γράφω. Δεν δημιουργώ. Απλά σας λέω αν μου αρέσει ή όχι». Και μιλάμε για έναν παραγωγό που έπαιρνε 8%, σαν ποσοστό από τα έσοδα του άλμπουμ» (Σημείωση: συνήθως το ποσοστό που παίρνει ένας παραγωγός κυμαίνεται από 2 ώς 4%).
«Και όχι μόνο θεωρούνταν παραγωγός, αλλά ο κόσμος τον προσλάμβανε. Με τον Werman είχαμε έναν μακρύ πόλεμο γιατί τον παρακαλούσα να βάλουμε το “We’re Not Gonna Take It” και το “I Wanna Rock” σε αυτό το άλμπουμ. Δεν ήθελε αυτά τα δυο τραγούδια στο άλμπουμ. Είχα πέσει στα γόνατα μπροστά του… δεν τον παρακαλούσα στα γόνατα, απλά εκείνος καθόταν και είχε πολύ θόρυβο μέσα στο στούντιο. Και κορόιδευε το “We’re Not Gonna Take It” και του λέω «εμπιστεύσου με, όταν το τελειώσουμε θα είναι πιο δυνατό. Είναι πιασάρικο» και η απάντησή του ήταν «εντάξει, αν το θέλετε τόσο». Όσο για το “I Wanna Rock” μας είπε πως είχε κάνει ακριβώς το ίδιο με τους Molly Hatchet και κορόιδευε το τραγούδι μου. Μου παρουσίασε τραγούδια των Saxon από το άλμπουμ “Strong Arm Of The Law” για να βάλουμε στο “Stay Hungry”. Μου λέει «για τσέκαρε αυτό». Ναι, του λέω είναι οι Saxon, «είναι πολύ καλοί», μου απαντάει. «Ναι, είναι οι Saxon», του λέω εγώ. «Αλήθεια, κανείς δεν τους ξέρει», μου λέει. «Περιοδεύσαμε μαζί τους, είναι οι Saxon», επιμένω. Ήθελε να ηχογραφήσουμε διασκευές των Saxon… και λατρεύω τους Saxon, αλλά στην κοινότητά μας ήταν κάτι πολύ επίκαιρο. Ήταν το τελευταίο τους άλμπουμ. εκείνος είχε την νοοτροπία του ότι είναι Ευρωπαίοι, άρα δεν είναι και τόσο γνωστοί».
Αυτά τα σχόλια από τον Dee Snider προκάλεσαν την αντίδραση του παραγωγού, ο οποίος δήλωσε στο Blabbermouth.net: «Αλήθεια; Και πάλι ο Dee Snider λέει τα ίδια για μένα. Φαντάζομαι ότι από τη μια θα έπρεπε να είμαι κολακευμένος που με σκέφτεται τόσο πολύ.
Είναι διασκεδαστικό ότι με βρίζει επειδή έκανα την παραγωγή στο ένα και μοναδικό άλμπουμ που τον έκανε εκατομμυριούχο για μια ζωή.
Οι αναμνήσεις του από το “Stay Hungry” είναι όσο ακριβείς είναι και οι αναμνήσεις του Donald Trump.
Έπεσε στα γόνατα; Κάντε μου την χάρη…
Είναι ένας μουσικός που αυτό επαινείται και γελοιοποιεί έναν παραγωγό, ο οποίος του πρότεινε –Θεός φυλάξοι- να ηχογραφήσει ένα τραγούδι που δεν είχε γράψει ο ίδιος. Τόσο είναι το ευαίσθητο εγώ του, που προφανώς δεν μπορεί να μοιραστεί το credit για την επιτυχία του και αυτό είναι κάτι που το οδηγεί να προσβάλει τους άλλους γιατί ο ίδιος είναι ανασφαλής.
Σας θυμίζει κάποιον;
Δεν χάνει ευκαιρία να με προσβάλλει τα τελευταία 30 χρόνια, αλλά ποτέ δεν μου απάντησε στα 2 πολύ ευγενικά που του έστειλα να με φιλοξενήσει στην ραδιοφωνική του εκπομπή, ώστε να μπορώ να απαντήσω. Μου φαίνεται ανίκανος να μην κάνει τίποτα.
Ρίξτε μια ματιά στις τεράστιες πωλήσεις που έκανε το επανηχογραφημένο “Stay Hungry”, του οποίου την παραγωγή ανέλαβε ο Dee Snider και κάντε τη σύγκριση με τις πωλήσεις του αυθεντικού, που τώρα ξεπερνάνε πλέον τα 7 εκατομμύρια. Και μετά τσεκάρετε πόσες φορές ο Snider ευχαρίστησε τους συναδέλφους του για την συμβολή τους στο άλμπουμ.
Και ναι, το 8% από τα έσοδα του άλμπουμ είναι ψέμα. Τελεία και παύλα. Κανένας παραγωγός στην ιστορία της ηχογραφημένης μουσικής δεν έχει πάρει πάνω από 4%. Υποθέτω ότι ο πρόεδρος της Atlantic Records με προσέλαβε να κάνω παραγωγή στο άλμπουμ γιατί ήξερε ότι ήμουν ένας ανίκανος παραγωγός.
Dee, κάνε ένα δώρο στον εαυτό σου, θα ήσουν πολύ πιο ευτυχισμένος αν σταματούσες να έχει εμμονή μαζί μου. Άστο ρε φίλε. Μην ξοδεύεις σάλιο, εξοικονόμησε χρόνο, προσπάθησε να με ξεχάσεις και απόλαυσε την προνομιούχα ζωή σου. Παρακαλώ»
