Αποκομμένοι από τον παραδοσιακό μεταλικό κόσμο, Ευρώπη και Αμερική, οι Kryptos έχουν φτιάξει το δικό τους success story στην Ινδία. Δεν είναι full time μουσικοί, έχουν κανονικές δουλειές, αλλά ζουν το δικό τους όνειρο μέσα από τις κυκλοφορίες και τις συναυλίες που παίζουν και εκτός των συνόρων. Αυτό είναι που τους κρατάει ζωντανούς και τους κάνει να σφίγγουν τα δόντια αντιμετωπίζοντας κάθε δυσκολία. Συνέντευξη: Γιάννης Δόλας

Kryptos01

Rockpages.gr: Φαντάζομαι ότι το να έχεις μια metal μπάντα στην Ινδία από τα τέλη της δεκαετίας δεν θα ήταν μια εύκολη υπόθεση. Μπορείς να μας περιγράψεις τι μουσική ακούει ο κόσμος και πόσο δημοφιλές είναι το heavy metal εκεί;

Nolan Lewis: Ναι, σίγουρα δεν ήταν εύκολο γιατί είμαστε αποκομμένοι από τον έξω κόσμο. Η μόνη μουσική που ερχόταν στα χέρια μας ήταν πειρατικές κασέτες από άλλες χώρες και δεν είχαμε ιδέα τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο όσον αφορά τη metal σκηνή και η μόνη πληροφόρηση ήταν από τα περιοδικά. Ωστόσο, τα πράγματα έχουν βελτιωθεί δραστικά τα τελευταία 20 χρόνια και τώρα έχουμε άφθονες metal μπάντες στην Ινδία και τώρα τελευταία έχουν αρχίσει μάλιστα να περιοδεύουν και στον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά, γενικά το metal δεν είναι δημοφιλές στην Ινδία, ειδικά αν σκεφτεί κανείς το μέγεθος της χώρα και τον πληθυσμό. Είναι ένα underground φαινόμενο και η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού δεν ξέρει καν τι είναι, ή ότί υπάρχει σαν μουσική. Αλλά, κατά κάποιο τρόπο αυτό είναι καλό, το ότι δεν είμαστε εκτεθειμένοι τόσο στο κοινό. Δυστυχώς, η μουσική του Bollywood κυριαρχεί στα πάντα στην Ινδία, οπότε είναι πολύ δύσκολο για τα συγκροτήματα να γίνουν κάπως γνωστά, ή να κλείνουν συναυλίες.

Rockpages.gr: Αισθανθήκατε ποτέ ότι σας συμπεριφέρονται άσχημα, ή σαν outsiders επειδή σας αρέσει το heavy metal και επειδή είστε συγκρότημα;

Nolan Lewis: Όχι ακριβώς. Μας κοιτάνε περίεργα εξαιτίας των μακριών μαλλιών και των ρούχων μας, αλλά γενικά δεν είχαμε κανένα σπουδαίο πρόβλημα. Πιστεύω πως αυτό συμβαίνει γιατί δεν είμαστε εκτεθειμένοι στο κοινό μάτι, οπότε δεν τραβάμε ανεπιθύμητη προσοχή. Πιστεύω ότι αν το metal γινόταν πιο δημοφιλές ενδεχομένως να είχαμε πρόβλημα με την αστυνομία, ή την κυβέρνηση και πιθανόν να υπήρχαν και θρησκευτικά θέματα, αλλά για την ώρα δεν το πιάνει το ραντάρ.

Kryptos02

Rockpages.gr: Τα τραγούδια που μου άρεσαν περισσότερο ήταν τα “Afterburner”, “Dead Of Night”, “On The Run”, “Crimson Queen” και “Into The Wind”. Θα μας πεις δυο λόγια;

Nolan Lewis: To “Afterburner” είναι το ομότιτλο και είναι ένα straight speed metal κομμάτι στο στυλ των Priest, σαν το “Exciter” και το “Freewheel Burning”. Θα έλεγα ότι είναι ο ιδανικός συνδυασμός Priest και Motorhead στα πιο γρήγορα τους.

Το “Dead Of Night” είναι πιο κοντά στους κλασσικούς Accept. Είναι ένα πολύ σκοτεινό κομμάτι και βασίζεται στην κλασσική καλτ ταινία “The Lost Boys”. Θέλαμε να πετύχουμε αυτό το υπερβολικό ύφος τρόμου, το αίσθημα του δρόμου των ‘80s σε αυτό το τραγούδι και νομίζω ότι τα καταφέραμε.

Στο “On The Run” θα έλεγα ότι βγήκαν οι επιρροές μας από τους Thin Lizzy. Πολλές μελωδίες, πιασάρικα riffs, στίχοι τύπου “Bonnie and Clyde” και ένα φονικό σόλο που θα έκανε τον Brian Robertson υπερήφανο.

Το “Crimson Queen” είναι ένα ευθύ metal τραγούδι με occult αναφορές. Λατρεύουμε το να διαβάζουμε για ό,τι έχει να κάνει με τη μαύρη και τη λευκή μαγεία και όλα αυτά τα διασκεδαστικά, έτσι λοιπόν αυτό το τραγούδι προσπαθεί να τα βάλει όλα μαζί. Μουσικά, θα έλεγα ότι είναι στο στυλ των Savatage και των Metal Church και έχει ένα αρχιδάτο βασικό riff που κρατάει όλο το τραγούδι.

Τέλος, το “Into The Wind” είναι μάλλον το πιο αργό κομμάτι στο δίσκο και βασικά έχει να κάνει με το να αποδράς από όλα και να είσαι ελεύθερος… να είσαι άνετος με τον εαυτό σου και να μην αφήνεις τον κόσμο να σε τσακίσει. Έχει μελαγχολικές μελωδίες και οι στίχοι είναι σίγουρο ότι θα μιλήσουν στον παραδοσιακό heavy metal οπαδό.

Rockpages.gr: Το εξώφυλλο του άλμπουμ φαίνεται πως έχει επηρεαστεί από τo “Painkiller”, τι έχεις να πεις γι’αυτό;

Nolan Lewis: Ναι, θα μπορούσες να το πεις αυτό, αλλά δεν ήταν πρόθεσή μας. Ο Bill Hauser (Hirax, Skeletonwitch) σχεδίασε το εξώφυλλο και ενώ θέλαμε έναν μηχανόβιο έκανε κάτι που μοιάζει με το εξώφυλλο του “Painkiller” αλλά σε ένα πιο ρετρο ‘80s, κόμικ τρόπο. Να προσθέσουμε επίσης ότι έχει μια αναφορά στο “Masters Of The Universe” που το κάνει ακόμα πιο cool. Επίσης, το εξώφυλλο ξεχωρίζει γιατί τα χρώματα είναι έντονα και εντελώς ρετρό, σαν να βγήκε από την εποχή των arcades χαχαα!

Kryptos03

Rockpages.gr: Μέχρι στιγμής ποια είναι η πιο σημαντική σας στιγμή;

Nolan Lewis: Είχαμε πολλές μεγάλες στιγμές, όπως όταν ανοίξαμε για τους Iron Maiden στην πόλη μας το 2009, οι περιοδείες μας με Death Angel, Sacred Reich… όταν παίξαμε στο Wacken δυο φορές. Νομίζω πως το γεγονός ότι καταφέρνουμε να περιοδεύουμε κάθε χρόνο και έχουμε βγάλει πέντε άλμπουμ μέχρι σήμερα παρά τις δυσκολίες είναι το μεγαλύτερό μας επίτευγμα. Ωστόσο, δεν είμαστε ικανοποιημένοι με ό,τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Είμαστε πεινασμένοι και θέλουμε να παίξουμε περισσότερες συναυλίες, να περιοδεύουμε περισσότερο, να βγάλουμε περισσότερα άλμπουμ και να κυκλοφορήσουμε ποιοτικές δουλειές μέχρι να γεράσουμε και να ασπρίσουν τα μαλλιά μας… χαχαχα!

Rockpages.gr: Ποιο είναι το πιο τρελό σου όνειρο για τους Kryptos;

Nolan Lewis: Το πιο τρελό μας όνειρο είναι να μπορέσουμε να ζήσουμε από τη μουσική. Φαντασιωνόμαστε ότι τα μόνα πράγματα που θα κάναμε θα ήταν να περιοδεύουμε και να γράφουμε μουσική. Ο απόλυτος παράδεισος. Βάζουμε τα δυνατά μας να τα καταφέρουμε, αλλά θα ήταν τρομερό. Ξέρω πολλές μπάντες που λένε «θα θέλαμε να παίξουμε σε αυτό το φεστιβάλ, ή να περιοδεύουμε με την τάδε μπάντα και να παίζουμε σε εκατομμύρια κόσμου, ή να πουλάμε εκατομμύρια άλμπουμ», αλλά εμείς απλά θέλουμε να το κάνουμε αυτό όσο περισσότερο μπορούμε και κάποια στιγμή δεν θα προβληματιζόμαστε για το πώς να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας χαχα!

Kryptos04

Rockpages.gr: Ζείτε από τη μουσική, ή έχετε και πρωινές δουλειές; Πόσο δύσκολο είναι να δουλεύεις και να είσαι μουσικός;

Kryptos05

Nolan Lewis: Δυστυχώς, έχουμε όλοι πρωινές δουλειές γιατί το να βγάζεις λεφτά από τη μουσική στην Ινδία είναι πρακτικά αδύνατον, εκτός κι αν παίζεις παραδοσιακή Ινδική μουσική, ή εμπορική Ινδική pop. Αλλά, έτσι είναι. Πρέπει να δουλεύουμε και να βάζουμε λεφτά στην άκρη για 10 μήνες ώστε να μπορέσουμε να περιοδεύσουμε στην Ευρώπη για ένα μήνα. Θα θέλαμε να περιοδεύαμε πιο συχνά, αλλά αυτή τη στιγμή είναι πάρα πολύ δύσκολο από οικονομικής άποψης, αλλά κάνουμε ό,τι είναι μπορούμε για να τα καταφέρουμε. Αλλά, έχουμε καταφέρει να βρούμε μια ισορροπία μεταξύ δουλειάς και μουσικής, οπότε κάπως τα καταφέρνουμε. Οι μπύρες σίγουρα βοηθάνε… χαχαχα!

Rockpages.gr: Ποιες μπάντες είναι οι βασικές σας επιρροές στον τρόπο που γράφετε τα τραγούδια και τη μουσική σας;

Nolan Lewis: Οι βασικές μας επιρροές είναι οι Judas Priest, οι Iron Maiden, οι Thin Lizzy, οι Black Sabbath, οι Accept, οι Mercyful Fate, οι Coroner και οι Kreator. Αλλά, νομίζω ότι έχουμε κατορθώσει να βρούμε ισορροπίες ανάμεσα στις επιρροές μας και τον δικό μας ήχο. Όταν ακούς τη μουσική μας μπορείς έυκολα να διακρίνεις τις επιρροές μας, αλλά την ίδια στιγμή έχουμε τον δικό μας ήχο και ταυτότητα, που νομίζω ότι είναι κάτι πολύ σημαντικό για κάθε μπάντα.

Rockpages.gr: Από τις μοντέρνες μπάντες ποιες ακούτε;

Nolan Lewis: Μας αρέσουν μπάντες όπως οι Skullfist, που είναι φίλοι μας, Ambush, Idle Hands, High Spirits, Cauldron κλπ. Όλες τις καλές μπάντες που κρατούν το παραδοσιακό metal ζωντανό.

Rockpages.gr: Ποια άλμπουμ ακούς συχνά και ποιες αναμνήσεις και συναισθήματα σου ξυπνά;

Nolan Lewis:  Είναι τόσα πολλά… αλλά έτσι με την πρώτη μου έρχεται στο μυαλό το “Defenders Of The Faith” των Judas Priest. Για μένα αυτό το άλμπουμ είναι η επιτομή του heavy metal και ήταν ένα από τα πρώτα άλμπουμ που άκουσα περίπου 30 χρόνια πριν και κυριολεκτικά μου άλλαξε τη ζωή. Πάντα μου δίνει ένα αίσθημα δύναμης και ενέργειας όσες φορές κι αν το ακούσω. Οι Priest και ειδικά αυτό το άλμπουμ με συντρόφευε στη ζωή μου. Άλλο ένα άλμπουμ που μου ξυπνά απίστευτες αναμνήσεις είναι το “Piece Of Mind” των Maiden. Αυτό ήταν το πρώτο metal άλμπουμ που άκουσα το 1990 και τότε κατάλαβα ότι ανήκω στο heavy metal. Ποτέ δεν αποτυγχάνει να τροφοδοτεί τη φαντασία μου και υπάρχει κάτι στον ήχο αυτού του άλμπουμ που το κάνει να ακούγεται σαν να είναι από άλλο κόσμο.

Rockpages.gr: Πόσο αυθεντική μπορεί να είναι μια μπάντα που παίζει heavy metal σήμερα; Κάποιος μπορεί να πει ότι οι παλιές μπάντες τα έχουν ήδη παίξει όλα, οπότε το να είσαι αυθεντικός και πρωτότυπος δεν είναι αυτό που θα πρέπει να επιδιώκουν οι νέες μπάντες, αλλά η ποιότητα των συνθέσεων, οι εμφανίσεις και το αίσθημα που βγάζουν. Ποια είναι η γνώμη σου;

Nolan Lewis: Είναι εξαιρετικά δύσκολο να είσαι 100% αυθεντικός στις μέρες μας, αφού όπως είπες οι παλιές μπάντες τα έχουν κάνει ήδη όλα και σίγουρα καλύτερα. Ωστόσο, εγώ προσωπικά πιστεύω ότι είναι πιο σημαντικό για μια μπάντα να βγάζει ποιοτική μουσική, άσχετα από τα αν είναι αυθεντική ή όχι και να παίζει με αυτοπεποίθηση. Νομίζω ότι αυτό μετράει παραπάνω απ’ όλα. Το να βάζεις όσο το δυνατόν περισσότερο συναίσθημα στη μουσική. Τελικά, το συναίσθημα και η αίσθηση που σου δίνει ένα τραγούδι μπορεί να ξεπεράσει την αυθεντικότητα. Επίσης, μπορεί να είσαι και 100% πρωτότυπος αλλά να ακούγεσαι εντελώς σκατά! Χαχχαχα!

Kryptos07

Rockpages.gr: Πρόσφατα κάναμε μια συνέντευξη με τους Enforcer και μας έλεγαν ότι οι νεότερες μπάντες σαν και εκείνους δεν μπορούν να ξεπεράσουν τον παράγοντα της νοσταλγίας. Το γεγονός ότι οι αγαπημένες μας μπάντες θα είναι πάντα οι Maiden, οι Priest, οι Metallica και ό,τι ακούμε θα συγκρίνεται για πάντα με τις παλιές μπάντες να κερδίζουν. Τι λες;

Nolan Lewis: Συμφωνώ σε ένα βαθμό, γιατί ας το παραδεχτούμε οι παλιές μπάντες είναι εκεί που είναι γιατί αυτά που έβγαλαν όχι μόνο άντεξαν τη δοκιμασία του χρόνου, αλλά η ποιότητα της μουσικής τους ήταν τόσο απίστευτα υψηλή που είναι σχεδόν να την ακολουθήσεις. Και αυτά τα συγκροτήματα επηρέασαν εκατομμύρια ανθρώπους και άγγιξαν τόσες ζωές που είναι κατανοητό ότι οι οπαδοί πάντα επιστρέφουν σε αυτούς, γιατί αυτές οι μπάντες είναι πλέον μέρος του εαυτού μας. Η μουσική τους είναι στο αίμα μας και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Όλες οι μπάντες σαν κι εμάς και τους Enforcer το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κάνουμε ό,τι μπορούμε καλύτερο για να κρατήσουμε τη φλόγα ζωντανή για όσο πιο πολύ μπορούμε κι αν μπορέσουμε κι εμείς να έχουμε τον ελάχιστο αντίκτυπο, το ένα εκατοστό  των παλιών συγκροτημάτων, με την παρουσία και τη μουσική μας, τότε θα λέμε ότι κάναμε καλά τη δουλειά μας.

Rockpages.gr: Έχετε συμβόλαιο με την AFM Records, πως μπορεί αυτό να σπρώξει τη μπάντα μπροστά;

Nolan Lewis: Υπογράψαμε με την AFM πριν μερικά χρόνια και καθώς είναι μια μεγάλη εταιρεία είδαμε τη μουσική μας να φτάνει σε μέρη που ούτε το φανταζόμασταν. Το δίκτυο διανομής τους είναι πολύ καλό και οι άνθρωποι που δουλεύουν γι’αυτούς είναι εξαιρετικό, οπότε η βοήθεια είναι μεγάλη. Υπογράψαμε συμφωνία για πέντε άλμπουμ και έχουμε άλλα δυο ακόμα να βγάλουμε, οπότε τα πράγματα πάνε καλά, ειδικά με το “Afterburner” που πουλάει καλά και έχει αποσπάσει πολύ καλές κριτικές.

Kryptos06

Rockpages.gr: Οι μπάντες που προέρχονται από τις χώρες της Ασίας συνοδεύονται από κάτι μυστηριώδες/μυθικό για τους Δυτικούς. Λένε «ουάου πως θα ακούγεται άραγε αυτή η μπάντα από την ιαπωνία;» Το σκέφτεστε αυτό; Ποια ήταν η αντίληψή σας για τις δυτικές χώρες;

Nolan Lewis: Ναι, ο κόσμος πάντα μας ρωτάει γιατί δεν παίζουμε Ινδική μουσική, χαχαχα! Όταν ο κόσμος ακούει για μια μπάντα από την Ινδία περιμένει να ακούσει παραμορφωμένες κιθάρες, σιτάρ και στίχους για ελέφαντες! Χαχαχα! Αλλά, εμείς δεν έχουμε επηρεαστεί από την τοπική Ινδική μουσική. Οι ρίζες μας είναι στο rock και το metal των ‘70s και των ‘80s και αυτός είναι ο λόγος που έχουμε αυτό τον ήχο. Επισης, πιστεύω ότι τα συγκροτήματα πρέπει να παίζουν αυτό που αισθάνονται και να μην ανησυχούν για το αν πρέπει να υιοθετήσουν στοιχεία παραδοσιακής ή εθνικής μουσικής στη δική τους δουλειά. Προφανώς, αν κάτι σου βγαίνει φυσικά κάντο, αλλά δεν πιστεύω ότι αυτό πρέπει να εκβιάζεται. Για παράδειγμα αν εμείς ξαφνικά αποφασίσουμε να βάλουμε κλασσικά στοιχεία Ινδικής μουσικής στα τραγούδια μας θα ακούγονται απαίσια γιατί θα το έχουμε κάνει με το ζόρι. Ωστόσο, υπάρχουν σπουδαία παραδείγματα συγκροτημάτων που ενσωματώνουν εθνικά στοιχεία στο metal, όπως οι Ιάπωνες Sigh. Οπότε, αυτό που πρέπει να μετράει είναι το πόσο καλή είναι η μουσική σου και όχι από ποια χώρα προέρχεσαι.

Rockpages.gr: Τι είναι το πρώτο πράγμα που σε ρωτάνε όταν μαθαίνουν ότι είσαι από την Ινδία;

Nolan Lewis: Χαχαχα! Μας ρωτάνε αν τραγουδάμε για τις αγελάδες, ή για το Taj Mahal, ή για φίδια και κάτι τέτοια. Όταν περιοδεύσαμε για πρώτη φορά στην Ευρώπη το κοινό ήταν πιο πολύ ιντριγκαρισμένο για το ότι ήμασταν από την Ινδία, παρά για τη μουσική μας. Αλλά, τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει ο τρόπος που μας βλέπουν. Τώρα είναι μόνο η μουσική. Η μεγαλύτερη πλειοψηφία μας μιλάει για μουσική και έρχεται στις συναυλίες μας γιατί ξέρουν ότι κάνουμε ένα φανταστικό σόου και δεν τους οδηγεί η περιέργεια για να δουν μια «εξωτική» μπάντα, οπότε αυτό είναι κάτι που μας ικανοποιεί.

Rockpages.gr: Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκαταλήψεις για την Ινδία;

Nolan Lewis: Χαχαχα! Το ότι υπάρχουν παντού φίδια και ελέφαντες και ότι φοράμε όλοι τουρμπάνια και μιλάμε σαν τον Apu από τους Simsons. Αν και υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό, το μεγαλύτερο μέρος της Ινδίας, ειδικά στις πόλεις είναι όπως είναι οποιαδήποτε άλλη πόλη στον κόσμο, απλά με περισσότερο κόσμο και περισσότερη βρωμιά! Χαχαχα! Είναι σαν τους Ρώσους και τη βότκα… χαχαχα!

Kryptos08