Η τελευταία φορά που προπαρήγγειλα δίσκο ενός νέου συγκροτήματος κατευθείαν από την εταιρεία του ήταν πίσω στο μακρινό 2005 όταν οι Crashdiet ετοιμάζονταν να ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά με το εξαιρετικό “Rest In Sleaze”. 16 χρόνια μετά, οι Laced in Lust από τη μακρινή Αυστραλία με “αναγκάζουν” να μπω στο website της Rockshots Records και να προπαραγγείλω το ντεμπούτο τους, “First Bite”. Φανταστικό sleaze hard rock άλλης εποχής και αυθεντικού attitude συνθέτουν το χαρακτήρα ενός συγκροτήματος που έχει πολλά να προσφέρει και ελπίζουμε ολόψυχα να τα καταφέρει. Στις απαντήσεις ο τραγουδιστής/κιθαρίστας Torsten Steel. Συνέντευξη: Σάκης Νίκας

Rockpages.gr: Torsten, συγχαρητήρια για τον πρώτο σας δίσκο…το εννοώ! Ήρθε από το πουθενά και προσωπικά με εντυπωσίασε σε υπερθετικό βαθμό. Πόσο καιρό σας πήρε για να το προετοιμάσετε;

Torsten Steel: Σε ευχαριστώ πολύ! Χρειαστήκαμε 2 και κάτι εβδομάδες για να ηχογραφήσουμε το δίσκο αλλά συνολικά πήρε πάνω από 2 χρόνια η προετοιμασία του. Αρχικά απήχαμε από το όλο στάδιο της προπαραγωγής και σύνθεσης για έξι περίπου μήνες για να αντιμετωπίσουμε τα καθημερινά μας θέματα (οικονομικά, προσωπικά, ψυχολογικά). Όμως, ύστερα από το εξάμηνο αυτό διάστημα όλα τα υπόλοιπα μέλη δεν επέστρεψαν στο συγκρότημα και συνέχισα μόνος μου. Υπέγραψα συμφωνία με μία ευρωπαϊκή εταιρεία με την προοπτική να κυκλοφορήσω τα νέα μου τραγούδια εντός τριμήνου…κάτι που δεν έγινε καθώς δεν είχα σταθερή μπάντα και έτσι πέρασε το deadline. Συνέχισα να δουλεύω ώσπου παρουσιάστηκε μία νέα ευκαιρία με την Rockshots Records.

Τότε ήταν που φώναξε τα original μέλη των Laced in Lust για να με βοηθήσουν και το αποτέλεσμα ήταν να ολοκληρώσουμε την ηχογράφηση και να μείνουν στο συγκρότημα. Λόγω της πανδημίας όλα τα πλάνα και αρχικά σχέδια πήγαν πίσω και φαντάζομαι θα πρέπει να περιμένουμε -όπως όλοι- για να δούμε τι θα γίνει…

Rockpages.gr: Το “First Bite” συνδυάζει ιδανικά την sleaze αισθητική του Sunset Strip με τον rock n’ roll τσαμπουκά των AC/DC και των Hanoi Rocks. Ποιες είναι οι επιρροές σας;

Torsten Steel: Εγώ μαζί με τον Brad Fry (Vivian) είμαστε οι βασικοί συνθέτες των Laced in Lust. Από τότε που ξεκινήσαμε αυτό που θέλαμε ήταν να συνδυάσουμε το hard rock της δεκαετίας του 70 με το glam image των 80ς. Η βασική μας προσέγγιση ήταν οι Scorpions, οι Status Quo αλλά και μπάντες όπως οι AC/DC, Slade, Foghat, Aerosmith, UFO, The Sweet, D-A-D, Motley Crue, Hanoi Rocks και Poison.

Rockpages.gr: Το βασικό χαρακτηριστικό του δίσκου είναι ο κιθαριστικός ήχος και η σχεδόν αναλογική παραγωγή που τόσο λείπει από το ιδίωμα εδώ και πολλά χρόνια. Ποια είναι η άποψή σου;

Torsten Steel: Χαίρομαι που το αναφέρεις και που εντόπισες αυτό το στοιχείο…συμφωνώ 100%! Δεν συγκρίνεται τίποτα με το “ωμό” συναίσθημα της κιθάρας μέσα από έναν ενισχυτή και δυστυχώς τα περισσότερα συγκροτήματα του χώρου σήμερα δεν το καταλαβαίνουν. Το autotune και οι πλαστικές παραγωγές είναι πλέον κανόνας και το χειρότερο είναι ότι ο κόσμος το επικροτεί. Η δική μου αισθητική ταιριάζει π.χ. με το “Let There Be Rock” των AC/DC ή το “QUO” των Status Quo. Απλό και χωρίς επεξεργασία. Πάρε για παράδειγμα τους δίσκους των KISS…είναι σαν να έχουν ηχογραφηθεί σε ένα γκαράζ αλλά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τον οργανικό χαρακτήρα της παραγωγής και με το όλο attitude. Επιπλέον, όταν βασίζεσαι στην παραγωγή δεν γίνεται με τίποτα να αναπαράγεις τα τραγούδια στη σκηνή με αποτέλεσμα να βασίζεσαι σε backing tracks και να είσαι μία ψεύτικη μπάντα!

Rockpages.gr: Φαντάζομαι ότι το να είσαι από την Αυστραλία δεν κάνει καθόλου εύκολα τα πράγματα όσον αφορά τις προοπτικές περιοδείας και ορθότερου promotion. Πόσο δύσκολο είναι, τελικά, να κάνεις μία καριέρα στην Αυστραλία σαν ένας rock μουσικός;

Torsten Steel: Η Αυστραλία έχει δώσει στο μουσικό κόσμο μπάντες όπως οι AC/DC, INXS, Airbourne κ.α. Αλλά όσον αφορά το καθαρόαιμο hard rock, το rock n’ roll που θέλεις να ακούς στις pubs τα πράγματα είναι νεκρά εδώ κάτω! Υπάρχουν κάποιοι λίγοι, φανατικοί οπαδοί –καμιά 100αριά άτομα σε κάθε πόλη- που στηρίζουν τα συγκροτήματα αλλά τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Τα έξοδα για μία περιοδεία είναι απαγορευτικά. Πριν από 10 χρόνια υπήρχε μία αναβίωση του hard rock σε πολλές πόλεις της Αυστραλίας αλλά τώρα τα περισσότερα συγκροτήματα από αυτό το κίνημα έχουν διαλυθεί. Δεν μιλάμε για το θάνατο του hard rock αλλά για μία πολύ δύσκολη κατάσταση.

Rockpages.gr: Επιστρέφοντας στο δίσκο, μία από τις κορυφαίες στιγμές είναι το πρώτο video/single “Hard In This Town” που ξεκινάει με ένα riff σε στυλ KISS και απογειώνεται με μία D.A.D. αισθητική. Μίλησε μας λίγο για αυτό…

Torsten Steel: (γέλια) Χαίρομαι που εντόπισες πολύ πετυχημένα τις δύο αυτές μπάντες. Ναι…οι στίχοι περιγράφουν μία πολύ δύσκολη κατάσταση που έζησα σε ένα βιομηχανικό προάστιο πριν από κάμποσα χρόνια. Εκεί επικρατούσε μεγάλη εγκληματικότητα, ανεργία, ναρκωτικά…μία άθλια κατάσταση. Η κυβέρνηση είχε αποτύχει παταγωδώς και βρισκόμασταν όλοι σε μία κατάσταση αδιεξόδου.

Rockpages.gr: Το “Fire” είναι ένα ακόμη κομμάτι που ξεχωρίζει και σίγουρα κάτι που θα έβαζα σε κάποιον που δεν σας έχει ξανακούσει. Ποια είναι η γνώμη σου και ποια είναι για σένα τα αγαπημένα σου τραγούδια στο album;

Torsten Steel: Σε ευχαριστώ! Βασικά είναι το δεύτερο κομμάτι που έχω γράψει ποτέ με τον Vivian. Θέλαμε να πιάσουμε κάτι από την ατμόσφαιρα του “Rock You Like A Hurricane” των Scorpions και νομίζω τα καταφέραμε. Δεν ξέρω αν έχω κάποια αγαπημένα τραγούδια αλλά σίγουρα τα “Hard in this Town” και “Lip Service” είναι φανταστικές συνθέσεις.

Rockpages.gr: Μπορεί το “First Bite” να είναι η πρώτη σας ολοκληρωμένη δουλειά αλλά έχετε κυκλοφορήσει κάποια EP στο παρελθόν που είναι δυσεύρετα. Μπορεί κάποιος να τα βρει από εσάς;

Torsten Steel: Βασικά, με το πρώτο μας αυτό album θέλαμε να συγκεντρώσουμε την αφρόκρεμα των συνθέσεων μας, τις καλύτερες εκτελέσεις των κομματιών μας. Άλλωστε, δεν σου δίνεται συχνά η ευκαιρία μία εταιρεία να κυκλοφορήσει το υλικό σου…σωστά; Στην ιστοσελίδα μας (www.lacedinlust.com.au) μπορεί κάποιος να βρει αυτά τα EP αλλά θα πρέπει να βιαστεί γιατί είναι πολύ λίγα τα αντίτυπα και δεν θα επανατυπωθούν στο μέλλον.

Rockpages.gr: Ποια είναι η γνώμη σου για τη hard rock σκηνή σήμερα; Είσαι ικανοποιημένος από το γενικότερο επίπεδο;

Torsten Steel: Ναι, είμαι απόλυτα ικανοποιημένος και νομίζω ότι η ποιότητα χρόνο με το χρόνο βελτιώνεται. Τα παλιά συγκροτήματα βγάζουν δίσκους στο κλασικό τους ύφος της δεκαετίας του 80 ενώ και τα νέα σχήματα δείχνουν μία νέα δυναμική και έχουν φέρει μία φρεσκάδα. Μπάντες όπως οι Wildstreet, Lipz, Speed Stroke, Bad Jokers Cream, Niterain, Sandness είναι φανταστικές. Υπάρχουν φυσικά και άλλες ενώ να μην ξεχάσω να αναφέρω και τις δύο τελευταίες δουλειές των D.A.D. που είναι εξαιρετικές.

Rockpages.gr: Ποιο είναι το πρώτο album και η πρώτη συναυλία που παρακολούθησες;

Torsten Steel: (γέλια)…ΟΚ…λοιπόν…τα τρία πρώτα albums που μου αγόρασε ο πατέρας μου ήταν το “Gimme Back My Bullets” των Skynyrd, το δεύτερο album των Steppenwolf και τρίτο το “Ma Kelly’s Greasy Spoon” των Status Quo. Ο πρώτος δίσκος που αγόρασα εγώ όταν ήμουν 6-7 χρονών ήταν Spice Girls! Μη μου πεις ότι δεν γούσταρες την Baby Spice!!! Η πρώτη μου συναυλία ήταν οι Taxi Ride και η δεύτερη οι Status Quo.

Rockpages.gr: Αν θα διάλεγες 4-5 μουσικούς για να αποτελέσουν την ιδανική rock n’ roll μπάντα, ποιοι θα ήταν αυτοί;

Torsten Steel: Ωχ…αυτό είναι δύσκολο! Ας παίξουμε λοιπόν με ποδοσφαιρικούς όρους:

Βασική Ομάδα:

Singer: David Coverdale (Whitesnake)
Lead Guitar: Rory Gallagher (Rory Gallagher)
Rhythm: Rick Parfitt (Status Quo)
Bass: Pete Way (UFO)
Drums: John Coghlan (Status Quo)

Στον πάγκο: Alvin Lee (Ten Years After) on Lead, Klaus Meine (Scorpions) Singer, Gary Rossington (Lynyrd Skynyrd) on Rhythym, Gerry McAvoy (Rory Gallagher) on Bass and Laust Sonne (D-A-D) on Drums.

Rockpages.gr: Φαντάζομαι ότι στη μετά-Covid εποχή σκοπεύετε να περιοδεύσετε για την προώθηση του δίσκου…σωστά;

Torsten Steel: Φυσικά! Ανυπομονούμε να επιστρέψουμε στην Ευρώπη…άλλωστε έχουμε και οικογένειες εκεί…οπότε είναι και προσωπική υπόθεση. Αλλά ναι…θέλουμε πολύ να επιστρέψουμε στην Ευρώπη μόλις τελειώσει όλη αυτή η κατάσταση. Ανυπομονώ να φάω ένα γεύμα στην Κροατία με τους φίλους μου εκεί κάτω…