Πρόκειται για μια από τις πλέον εξελισσόμενες μπάντες του σημερινού metal, ένα σχήμα που ουδέποτε φοβήθηκε να κινηθεί προς τα μπροστά και να συμβαδίσει μουσικά και ηχητικά με την εποχή του, αν όχι και να προηγείται.
Οι Ιταλοί έχουν αποκτήσει εδώ και πολλά χρόνια τον προσωπικό τους ήχο τον οποίο έχουν την ικανότητα να αναπλάθουν κάθε φορά που παρουσιάζουν μια νέα δουλειά.
Στο “Delirium” όλα τα παραπάνω είναι ξεκάθαρα. Είναι ίσως το πιο επιθετικό album των Lacuna Coil με τις κιθάρες του… μπασίστα Marco Zelati πιο heavy από ποτέ, τον Andrea Ferro να οργιάζει, ενώ η Scabbia δείχνει να βρίσκεται στην πιο δυνατή περίοδο της καριέρας της. O Zelati επίσης είναι ο άνθρωπος που ευθύνεται για την αξιοπρεπέστατη παραγωγή αλλά και η γενικότερη συνεισφορά του στο “Delirium” είναι μεγαλύτερη από οποιουδήποτε άλλου album.
Στο “Delirium” λοιπόν θα βάλουμε άριστα; Όχι. Μπορεί τα “Downfall”, “Delirium”, “Blood, Tears, Dust” και κάποια ακόμα ίσως να με ξεσήκωσαν στο άκουσμα τους, στο συνθετικό τομέα όμως οι Lacuna Coil δείχνουν να έχουν εγκλωβιστεί σε ένα πολύ συγκεκριμένο μοτίβο δομής, που παρόλο που έχουν τη δυνατότητα να το εμπλουτίζουν, δεν τους αφήνει να “ξεδιπλώσουν” το τραγούδι τους. Οι αρετές των Lacuna είναι αμέτρητες και θα ήθελα να δω στη συνέχεια να γράφουν τη μουσική τους με μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων.
Το “Delirium” φυσικά και θα ικανοποιήσει τους οπαδούς της μπάντας και ίσως να κερδίσουν και κάποιους ακόμα. Αν με βλέπετε λίγο “σφιγμένο” τώρα απέναντι τους, ο μοναδικός λόγος είναι οι μεγάλες προσδοκίες που έχω από αυτούς.
