Η κυκλοφορία του πρώτου δίσκου των Last in Line συμπίπτει χρονικά με ένα δυσάρεστο γεγονός το οποίο έμελε να επισκιάσει το ούτως ή άλλως γνωστό πρόβλημα υγείας του Vivian Campbell. Αναφερόμαστε φυσικά στο θάνατο του μπασίστα Jimmy Bain ο οποίος έφυγε πρόωρα από τη ζωή και το “Heavy Crown” έμελε να ήταν η τελευταία του δισκογραφική δουλειά. Και πράγματι, θεωρώ ότι έφυφε αφήνοντας τη σφραγίδα του σε ένα πολύ αξιόλογο album.
Η αλήθεια είναι ότι πολλά έχουν ακουστεί και γραφτεί αναφορικά με την κίνηση του Campbell να επαναπροσδιορίσει το παρελθόν του με το συγκρότημα του Ronnie James Dio τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν πόσο ψυχρές ήταν οι σχέσεις του με τον μακαρίτη για δεκαετίες. Προσωπικά, θεωρώ ότι ο Campbell είχε κάθε δικαίωμα να κυκλοφορήσει ένα album κάτω από την επωνυμία Last in Line για δύο κυρίως λόγους: α) ήταν αναπόσπαστο μέλος της συνθετικής ομάδας των κλασικών τριών πρώτων δίσκων των Dio και β) στο “Heavy Crown” συμμετέχουν οι Vinny Appice & Jimmy Bain, δηλαδή δύο βασικά μέλη του original line-up των 80ς.
Στα του δίσκου, πιστεύω ότι το “Heavy Crown” είναι ένα πολύ καλό album που τιμάει μεν το ένδοξο παρελθόν αλλά κοιτάζει στα ίσα και τη μοντέρνα heavy rock τεχνοτροπία. Δηλαδή, υπάρχουν στιγμές (π.χ. “Devil In Me”, “Starmaker”, “Heavy Crown”) που θυμίζουν πολύ Dio αλλά την ίδια στιγμή συναντάμε και σύγχρονες πινελιές (π.χ. “Already Dead”, “I Am Revolution”). Οι κιθάρες του Viv είναι φανταστικές και ξυπνάνε μνήμες από τα μέσα της δεκαετίας του 80 αφού κακά τα ψέματα ο ρόλος του στους Def Leppard είναι σαφώς πιο περιορισμένος. Η μεγάλη έκπληξη, ωστόσο, του δίσκου είναι ο τραγουδιστής Andrew Freeman ο οποίος δεν θυμίζει Dio αλλά έχει μία χαρακτηριστική βραχνάδα και μία πολύ ωραία χροιά.
Αυτονόητα τα ογκώδη τύμπανα του Appice σε γυρίζουν πίσω στη δεκαετία του 80 και συνολικά θα λέγαμε ότι το δισκογραφικό ντεμπούτο των Last in Line είναι απολύτως επιτυχημένο. Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει ανάλογη συνέχεια.
Highlight: Το management των Last in Line έκανε εξαιρετική δουλειά προωθώντας στην αρχή τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου: τα “Last in Line” και “Starmaker”.
