Ένα μοναδικό μελαγχολικό μουσικό ταξίδι στα βάθη της ψυχής του Einar Solberg, και ένας υπέροχος συναισθηματικός δίσκος γεμάτος μελωδίες που θα μας ακολουθούν για πολύ καιρό.
Ναι, δεν είναι metal, ναι δεν υπάρχουν εύκολα συναυλιακά σουξέ αλλά ρε σεις, τι έκαναν πάλι οι απίθανοι αυτοί τύποι; Όπως σε κάθε βήμα τους εδώ και δέκα χρόνια έτσι και τώρα απλά ακολουθούν το όραμα τους, ρισκάρουν και πάλι ενώ εμείς αισθανόμαστε τόσο -μα τόσο- τυχεροί που υπάρχουν και μας προσφέρουν την υπέροχη μουσική τους.
“All of my stories are below” θα πει ο Einar με τους στίχους του στο εναρκτήριο “Below” (που είναι και το πρώτο single) που θα μας εισάγει στο προσωπικό του βίωμα για την κατάθλιψη και το άγχος, το θέμα που διατρέχει ολόκληρο το άλμπουμ. Εμείς θα παρακολουθήσουμε όλα αυτά μέσα από το παράδοξο πρώτο μισό του άλμπουμ όπου πρέπει να ακολουθήσουμε τους electro ρυθμούς που έχουν επιλέξει οι Leprous και που σε σημεία προκαλούν όχι απλά έκπληξη στον ακροατή αλλά μια γνωστική/συναισθηματική ασυμφωνία. Ακούς το χορευτικό “I Lose Hope” και προσπαθείς να συντονίσεις το disco beat με τους πεσιμιστικούς στίχους ενώ το “Observe The Train” έρχεται ωσάν νανούρισμα (Don’t force it / The goal is not to feel electrical) και επιστροφή σε electro ρυθμούς (“Be My Throne”) για να κλείσει η πρώτη πλευρά με το καταπληκτικό “Alleviate”, τον Einar να κάνει ερμηνεία όνειρο ενώ η κατάδυση στα έγκατα αυτής της τόσο συχνής αλλά συνάμα δύσκολης ασθένειας που λέγεται κατάθλιψη συνεχίζεται (“I hear the same old song / Voices from below / I fear it never goes away”)
Το “At The Bottom” που ανοίγει τη δεύτερη πλευρά είναι σε διαφορετικό μουσικό ύφος αυτή τη φορά. Εδώ τα τύμπανα και οι κιθάρες μπαίνουν σιγά σιγά στο προσκήνιο αν και, είναι το τρομερό “Distant Bells” που συγκλονίζει καθώς, αναπτύσσεται αργά στα 7 λεπτά που διαρκεί (“And I fell to the ground yet again”) μέχρι το τελικό μουσικό ξέσπασμα της μπάντας. Το “Fight” θα ροκάρει (φαγωθήκατε) αν και παραμένει το λιγότερο αγαπημένο μου στο δίσκο (“It’s a fight to stay alive ”) για να φτάσουμε στο τέλος, το δαιδαλώδες και πλέον περίπλοκο μουσικά “The Sky Is Red” όπου οδηγεί με τα τύμπανα ο τρομερός Baard Kolstad ενώ οι στίχοι συνεχίζουν να συγκλονίζουν (“Trapped inside the flame, flames / With no chance of escape, escape”).
