Έτσι ρε Litaρα! Να θυμάσαι μόνο ότι σε στήριξα από την πρώτη μέρα που ξαναέπιασες κιθάρα, στο “Wicked Wonderland” που όλοι σε βαράγανε σα χταπόδι λες και τους χρώσταγες λεφτά! Τα σημάδια είχαν φανεί και ήμουν σίγουρος ότι το επόμενο βήμα σου θα ήταν μεγάλο.
Κυρίες και κύριοι, εδώ έχουμε μια Lita Ford απ’ τα παλιά. Έναν hard rock / rock and roll δυναμίτη που ξεσηκώνει με το καλημέρα. Το “Branded” που ανοίγει το “Living Like A Runaway” δηλώνει ξεκάθαρα το ύφος του album. Ένα ύφος που στο τέλος της ημέρας σου έχει σφηνώσει στο μυαλό και στ’ αυτιά δέκα…σφαίρες, κάποιες θανατηφόρες και κάποιες απαλές, σαν σου τα…χαιδεύουν.
Πρόκειται για το album που θα ζητούσε από την ίδια ο κάθε παλιός οπαδός της. Δυνατό, με εξαιρετικές μελωδίες όπως και κιθάρες και κομμάτια σε όλα τα δυνατά tempo ενώ δε λείπουν και κάποια ίσνη από Runaways. Όσο για την απαραίτητη μπαλάντα (καθόλου ειρωνικό αυτό το “απαραίτητη”), αυτή λέλεται “Mother” και νομίζω ότι υπάρχουν άπειροι λόγοι για να γεμίζει το πρόγραμμα των ραδιοφωνικών σταθμών όλου του κόσμου, όπως τώρα που τα σκέστομαι, και το “Devil In My Head” που ακολουθεί! Τα περισσότερα μάλιστα κομμάτια του album είναι γραμμένα και θα μπορούσαν εύκολα να γίνουν hits. Πραγματικά δε ζητούσα τίποτε, μα τίποτε άλλο. Μια υπερκλασσική δουλειά από μια εκ των πρώτων Metal Female (ναι, φυσικά, γιατί…στραβώνετε;) Queens!
Μπράβο ρε Litaρα!!!
