Ήταν ένα από τα albums που περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία όχι μόνο διότι δηλώνω φανατικός οπαδός όλων των κυκλοφοριών των Lizzy Borden αλλά διότι θεωρώ ότι ο μεγάλος Lizzy είχε αφήσει μισοτελειωμένες δουλειές μετά το εξαιρετικό “Appointment With Death”. Από τότε πέρασαν 11 βασανιστικά χρόνια μέχρι να ακούσουμε κάτι νέο από τους Lizzy Borden και αν δεν ήταν το αφεντικό της Metal Blade (Brian Slagel) για να πείσει τον Lizzy ακόμη θα περιμέναμε. Ίσως όμως και να ήταν καλύτερα…αν περιμέναμε!
Δεν μπορώ να είμαι επιεικής με τα αγαπημένα μου συγκροτήματα και για αυτό δεν μπορώ να βρω ούτε ένα ελαφρυντικό για το μέτριο επίπεδο των συνθέσεων στο “My Midnight Things”. Αυτή είναι η πρώτη φορά που πραγματικά απογοητεύομαι από μία κυκλοφορία των Αμερικανών. Και όμως…όλα τα στοιχεία είναι ξανά παρόντα: η “Master of Disguise” πομπώδης/θεατρική ατμόσφαιρα που τόσο λατρεύουμε, η μοντέρνα αλλά διόλου παράταιρη παραγωγή στο ύφος του “Appointment With Death” (με λιγότερες, η αλήθεια είναι, κιθάρες), η αψεγάδιαστη ερμηνεία του Lizzy ο οποίος σαν άλλος Γιώργος Μαρίνος στήνει το δικό του one man show αφού παίζει τα πάντα στο δίσκο (εκτός των drums όπου βρίσκεται ο συνήθης ύποπτος Joey Scott Harges). Δηλαδή, τι λείπει…; Νομίζω το ανέφερα παραπάνω: οι συνθέσεις αυτές καθαυτές μπορεί να κάνουν μπαμ ότι είναι Lizzy Borden αλλά δεν είναι δα και τίποτα ιδιαίτερο. Εξαιρείται το ομώνυμο κομμάτι και το “Obsessed With You” που ανοίγουν το δίσκο, σε κολλάνε στον τοίχο και σε…αφήνουν με τη γλύκα!
Για κάποιους περιστασιακούς ακροατές, για όλους εκείνους που έχουν συνηθίσει στη μετριότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των κυκλοφοριών της εποχής μας, για αυτούς που δεν αναζητούν την τελειότητα (ναι, διάολε…ακόμη και σήμερα!), το “My Midnight Things” ίσως τους «μιλήσει» περισσότερο. Εγώ θα επιλέξω όλα (μα όλα) τα προηγούμενα albums της καριέρας τους και θα ελπίζω να «συναντήσω» ξανά στο μέλλον έναν πιο εμπνευσμένο Lizzy!
Highlight: Θα υπάρξει άραγε περιοδεία για την προώθηση του δίσκου και αν ναι με ποια μπάντα;
