Κοιτάς το εξώφυλλο και νιώθεις πως θα χαθείς κάπου βαθειά ή πως θα πετάξεις ψηλά στα σύννεφα (σε κάθε περίπτωση πάντως η γνώριμη και πεζή καθημερινότητα θα μείνει πίσω). Ο δίσκος είναι ήδη στο πλατό, η βελόνα ακουμπά στο βινύλιο και το ταξίδι σε vintage ηχοτόπια ξεκινά.
Οι Lokruz είναι ένα ελληνικό σχήμα με βάση την Αθήνα που πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησαν το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους και το όνομα τους είναι εμπνευσμένο από το αρχαίο φύλο των Λοκρών. Το power trio αποτελούν οι Alessandro Castagneri (φωνητικά, κιθάρα), Χρήστος Χωριανόπουλος (μπάσο) και Θάνος Ταμπακόπουλος (τύμπανα) και καταφέρνουν να φέρουν στο σήμερα ήχους από την εποχή που το ροκ συναντούσε την ψυχεδέλεια. Όμως πρόσεξε, οι Lokruz δεν είναι απλά ένα σχήμα που πήδηξε στο revival κύμα εκείνων των ήχων, μοιάζουν να ξέρουν τι θέλουν και κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον μέσα από τις έξι συνθέσεις του άλμπουμ. Η βάση των Lokruz είναι το heavy rock, με τους συγκρατημένους αυτοσχεδιασμούς που θα περίμενε κανείς αλλά είναι τα σημεία που αφήνονται σε space rock δρόμους ή κάποιες πιο ατμοσφαιρικές, σχεδόν κινηματογραφικές στιγμές που προσδίδουν ποικιλία στα 44 λεπτά ενός άλμπουμ που γράφτηκε ζωντανά στο στούντιο χωρίς πολλά φτιασίδια.
Η ρυθμική βάση του σχήματος δε χαρίζει κάστανα (θα ήταν καταστροφικό σε ένα power trio) αλλά είναι η κιθάρα που δίνει τον τόνο σχεδόν παντού και χρωματίζει σαν καλειδοσκόπιο το έργο τους. Το δωδεκάλεπτο “My Naked Pride” συμπυκνώνει όλα όσα έχει να πει το σχήμα, σε μια εξαιρετική σύνθεση με όμορφες εναλλαγές (σε τέμπο και στυλ) που έρχεται σε αντίθεση με άλλες πιο straight forward συνθέσεις όπως το “Runaway” ή το “Bullets Hail” για παράδειγμα. Λίγο πριν το τέλος έρχεται ένα ακόμα καταπληκτικό κομμάτι, το πανέμορφο “Man In Hope” που δεν χορταίνω να το ακούω ξανά και ξανά. Τελικά το ταξίδι ήταν προς τον καυτό μεσογειακό ήλιο, ξέρεις πως θα σε κάψει αλλά σε τραβά κοντά του, κλείνεις τα μάτια και οι νότες είναι η μόνη πηγή δροσιάς…
